Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της δήλωσης του διαδόχου του Μπαχρέιν ότι «αμφέβαλλε για την εξάπλωση της εξέγερσης σε άλλες αραβικές χώρες» και τη Δευτέρα χιλιάδες νέοι του Μπαχρέιν ξεχύθηκαν στους δρόμους σε κοινότητες, χωριά και στην πρωτεύουσα Μανάμα του μικρού νησιωτικού κράτους.
Δεκαετίες αυταρχισμού, βασανιστηρίων και ανεκπλήρωτων υποσχέσεων για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις τους ώθησαν προς το κύμα του εξεγερσιακού πάθους που διαχέεται σε όλο τον αραβικό κόσμο. Τις ημέρες που ακολούθησαν το πλήθος διογκώθηκε και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν απαιτώντας δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Την Πέμπτη 17/2, αντίστοιχες κινητοποιήσεις έγιναν στη Λιβύη, την Υεμένη και την Ιορδανία, ενώ σήμερα Σάββατο οργανώνεται κινητοποίηση στο Αλγέρι και στο Οράν και στις 20 /2 προγραμματίζονται στο Μαρόκο.
Η επίθεση των δυνάμεων καταστολής του Μπαχρέιν άφησε πίσω της 4 νεκρούς και 231 τραυματίες σε μια θρασύδειλη επιδρομή μεσονυχτίς την Πέμπτη 17/2 εναντίον διαδηλωτών που είχαν κατασκηνώσει και κοιμούνταν στην Πλατεία Περλ της πρωτεύουσας Μανάμα. Στη Λιβύη οι δυνάμεις καταστολής δολοφόνησαν επίσης 4 διαδηλωτές στην «Ημέρα της οργής». Στην Υεμένη 25 άτομα τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και κυβερνητικών αντιδιαδηλωτών.
Την Παρασκευή το πρωί δεκάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν σε χωριό κοντά στη Μανάμα για να κηδέψουν τους νεκρούς. Τα συνθήματα κυμαίνονται από το «Συνταγματική μοναρχία» μέχρι το «να ανατραπεί το καθεστώς».
Η ίδια βίαιη αντιμετώπιση προβλέπεται και στις επόμενες ημέρες, που οι κινητοποιήσεις θα ενταθούν. Αν καταφέρουν οι διαδηλωτές να στομώσουν τη βία με τον αριθμό τους, εκτιμάται ότι η δυναστεία Αλ-Καλίφα θα κάνει παραχωρήσεις.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι λόγω του χαρακτήρα της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής. Στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει στρατός και οι αστυνομικές δυνάμεις επανδρώνονται με ξένους μισθοφόρους που επιτίθενται χωρίς αναστολές. Επίσης, στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει 24ωρη κάλυψη των ΜΜΕ και αυτό λύνει τα χέρια του κράτους. Το νησί, που βρίσκεται μέσα στον Περσικό Κόλπο, έξω από τις ακτές της Σαουδικής Αραβίας της οποίας η σκιά βαραίνει, έχει πάμπτωχη σιιτική πλειοψηφία (70%), αλλά το κυβερνά η πάμπλουτη σουνιτική μειοψηφία, μέσω μιας φαλκιδευμένης ημι-κοινοβουλευτικής διαδικασίας, παίζει κομβικό ρόλο στην ανάπτυξη των δυνάμεων των ΗΠΑ. Αποτελεί την έδρα του 5ου αμερικανικού στόλου που περιφρουρεί «ζωτικά συμφέροντα», δηλαδή το πετρέλαιο. Οι Αμερικανοί τηρούν σιωπή για τη βία εναντίον του πληθυσμού και συνιστούν «αυτοσυγράτηση». Είναι απίθανο να λάβουν θέση, έστω και υποκριτικά, υπέρ της δημοκρατίας. Είναι δυνατόν να διακινδυνεύσουν να πέσει το πετρέλαιο στα χέρια δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων που σίγουρα δεν θα είναι της αρεσκείας τους; Και μια ανατροπή στο Μπαχρέιν θα σημάνει το ξήλωμα των αυταρχικών καθεστώτων σε όλα τα εμιράτα του Κόλπου.
Η επίθεση των δυνάμεων καταστολής του Μπαχρέιν άφησε πίσω της 4 νεκρούς και 231 τραυματίες σε μια θρασύδειλη επιδρομή μεσονυχτίς την Πέμπτη 17/2 εναντίον διαδηλωτών που είχαν κατασκηνώσει και κοιμούνταν στην Πλατεία Περλ της πρωτεύουσας Μανάμα. Στη Λιβύη οι δυνάμεις καταστολής δολοφόνησαν επίσης 4 διαδηλωτές στην «Ημέρα της οργής». Στην Υεμένη 25 άτομα τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και κυβερνητικών αντιδιαδηλωτών.
Την Παρασκευή το πρωί δεκάδες χιλιάδες συγκεντρώθηκαν σε χωριό κοντά στη Μανάμα για να κηδέψουν τους νεκρούς. Τα συνθήματα κυμαίνονται από το «Συνταγματική μοναρχία» μέχρι το «να ανατραπεί το καθεστώς».
Η ίδια βίαιη αντιμετώπιση προβλέπεται και στις επόμενες ημέρες, που οι κινητοποιήσεις θα ενταθούν. Αν καταφέρουν οι διαδηλωτές να στομώσουν τη βία με τον αριθμό τους, εκτιμάται ότι η δυναστεία Αλ-Καλίφα θα κάνει παραχωρήσεις.
Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι λόγω του χαρακτήρα της αστυνομίας και των δυνάμεων καταστολής. Στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει στρατός και οι αστυνομικές δυνάμεις επανδρώνονται με ξένους μισθοφόρους που επιτίθενται χωρίς αναστολές. Επίσης, στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει 24ωρη κάλυψη των ΜΜΕ και αυτό λύνει τα χέρια του κράτους. Το νησί, που βρίσκεται μέσα στον Περσικό Κόλπο, έξω από τις ακτές της Σαουδικής Αραβίας της οποίας η σκιά βαραίνει, έχει πάμπτωχη σιιτική πλειοψηφία (70%), αλλά το κυβερνά η πάμπλουτη σουνιτική μειοψηφία, μέσω μιας φαλκιδευμένης ημι-κοινοβουλευτικής διαδικασίας, παίζει κομβικό ρόλο στην ανάπτυξη των δυνάμεων των ΗΠΑ. Αποτελεί την έδρα του 5ου αμερικανικού στόλου που περιφρουρεί «ζωτικά συμφέροντα», δηλαδή το πετρέλαιο. Οι Αμερικανοί τηρούν σιωπή για τη βία εναντίον του πληθυσμού και συνιστούν «αυτοσυγράτηση». Είναι απίθανο να λάβουν θέση, έστω και υποκριτικά, υπέρ της δημοκρατίας. Είναι δυνατόν να διακινδυνεύσουν να πέσει το πετρέλαιο στα χέρια δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων που σίγουρα δεν θα είναι της αρεσκείας τους; Και μια ανατροπή στο Μπαχρέιν θα σημάνει το ξήλωμα των αυταρχικών καθεστώτων σε όλα τα εμιράτα του Κόλπου.
Αρ.Α.
Σχόλια
