Τω καιρώ εκείνω μπουκάρουν Πέρσες πρεσβευτές στη Σπάρτη. Ούτε πολλά ελληνικά μίλαγαν, ούτε πολλά είπαν, μάλιστα υπήρξαν αξιοθαύμαστα… λακωνικοί.
- Τι θέτε; ρώτησε ο ένας απ’ τους πέντε Εφόρους – οι άλλοι τέσσερις έπαιζαν με τα κινητά τους, τάχα αδιάφοροι.
- Γη! λέει ένας Πέρσης.
- Τι εννοεί «Γη»; ρωτάει ο ένας Έφορος τους άλλους! Τη Θράκη, απαντά ο τρίτος Έφορος εκ δεξιών.
- Τίποτα άλλο θέτε; ξαναρωτάει ο πρώτος έφορος.
- Ύδωρ! λέει λακωνικά ο δεύτερος Πέρσης.
- Τι εννοεί «Ύδωρ»; ξαναρωτάει ο ένας Έφορος τους άλλους! Το Αιγαίο απαντά πάλι ο τρίτος Έφορος εκ δεξιών.
- Γη και Ύδωρ, Θράκη και Αιγαίο, συνοψίζουν οι Έφοροι μεταξύ τους.
«Έπεσε βαριά σιωπή» που λέει και ο βαρύς πυρρίχιος. [Εδώ παρεμβαίνει ο Ηρόδοτος κι αρχίζει τις υπερβολές: πέταξαν, λέει, οι Σπαρτιάτες τους Πέρσες πρέσβεις σε ένα πηγάδι, ώστε, και γη να λάβουν και ύδωρ! Ξαναλέω, υπερβολές! Η αλήθεια είναι ότι οι Σπαρτιάτες θαύμαζαν τον εαυτόν τους και ήταν καυχησιάρηδες, αλλά έως ένα σημείο –μηδέν άγαν!]– η αλήθεια λοιπόν έχει ως εξής:
- Το την Θράκη σοι δούναι ουκ εμόν εστί, λέει ο πρώτος Έφορος στον πρώτο Πέρση. Αλλά, πρόσθεσε ευγενικά, αν θέτε τη Θράκη, μολών λαβέ.
- Ούτε το Αιγαίο μπορούμε να σας δώσουμε, συμπλήρωσε ο δεύτερος Έφορος, ανήκει στους Αθηναίους και θα μας πλακώσουν στο ξύλο.
Οι δύο Πέρσες πρέσβεις περιήλθαν σε αμηχανία.
- Τότε να συγκαλέσουμε το ΕΛΙΑΜΕΠ, να βρούμε μια λύση, πρότεινε δειλά ο ένας απ’ τους δύο πρέσβεις.
- Δεν έχουμε ΕΛΙΑΜΕΠ στη Σπάρτη, ψυχούλα μου, έχουμε Απέλλα – είπε ο πρώτος Έφορος και χασμουρήθηκε για να δείξει κομψά ότι η ακρόαση είχε φθάσει στο τέλος της.
- Τότε να ζητήσετε χρησμό από το Μαντείο των Δελφών, πετάχθηκε σε μια ύστατη προσπάθεια ο πρώτος Πέρσης.
Εδώ το πράγμα ζόρισε.
Οι πέντε Έφοροι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους – είχε φθάσει και η ώρα για τον μέλανα ζωμό, τους είχε πιάσει και μια λιγούρα, ζήτησαν από τους Πέρσες ταϊμάουτ.
- Οι μπαγάσηδες, ξέρουν ότι το Μαντείο το ελέγχουν οι Αμερικάνοι, μουρμούρισε ο τρίτος Έφορος.
- Αν ζητήσουμε χρησμό, θα μας στείλουν στη Χάγη, είπε σκεφτικός ο δεύτερος Έφορος.
- Δεν φωνάζουμε τον Ηρόδοτο να τους πετάξει στο πηγάδι, πρότεινε ο τέταρτος Έφορος, αλλά τον επανέφεραν στην τάξη οι άλλοι – θα βρωμίσει το νερό, δικέ μου! του είπαν όλοι με μία φωνή.
- Τι χρη δραν λοιπόν; Ρώτησε όσο πιο Σπαρτιάτικα μπορούσε ο πρώτος Έφορος.
- Να φωνάξουμε τον Γεραπετρίτη τον φίλο του Λεωνίδα, είναι μεγάλος μαλαγάνας, θα τυλίξει τους Πέρσες σε μια κόλλα χαρτί, μίλησε επιτέλους ο πέμπτος Έφορος.
Έτσι κι έγινε!
Φώναξαν τον Γεραπετρίτη, εκείνος τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί τον Λεωνίδα, αντί για τους δύο Πέρσες –λάθη πάντα γίνονται– και οι διαπραγματεύσεις έλαβαν τέλος.
***
Τα υπόλοιπα είναι υπερβολές του Ηρόδοτου. Ούτε ο Εφιάλτης χρειάσθηκε να προδώσει, ούτε να τινάξουν οι αντάρτες τον Γοργοπόταμο στον αέρα χρειάσθηκε, ούτε να σουβλίσουν τον Διάκο οι Οσμανλήδες στην Αλαμάνα υπήρξε ανάγκη.
………….
Μάλιστα νεότεροι Έλληνες ιστορικοί, βαθείς στις έρευνές τους, όπως ο Στάθης Καλύβας, η κυρία Ρεπούση και ο δόκτωρ Πάιατ (εκ Πρεσπών ορμώμενος) απέδειξαν ότι ο συνωστισμός στις Θερμοπύλες είναι ένα υπερεκτιμημένο γεγονός που φόρτωσε στις πλάτες του έθνους ένα ασήκωτο ιστορικό βάρος,
που ούτε η προπαγάνδα, ούτε η διαφήμιση, ούτε κανείς άλλος μπορεί να διαχειρισθεί.
……………
Υ.Γ.: Στο επόμενο: όλη η αλήθεια για τον Μικρό Ήρωα που πήρε στο λαιμό του τον Σπίθα και τον ρήμαξε στην πείνα…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
16•X•2024
