Του Κώστα Μ. Σκηνιώτη *
Οι συνθήκες οι οποίες διαμορφώνονται στην ελληνική κοινωνία, με τη παρουσία του ΔΝΤ, είναι ιδιαίτερα στενόχωρες και σκληρές.
Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες γεγονότων τα οποία μας συνθλίβουν ψυχολογικά, μας απογοητεύουν και μας δημιουργούν δύσκολα συναισθήματα τα οποία βαραίνουν την προσωπική, οικογενειακή και επαγγελματική ατμόσφαιρα.
Τμήματα συμπολιτών μας περνάνε, σε καθημερινή βάση, κάτω από το όριο της φτώχειας, οικογένειες δυσκολεύονται ιδιαίτερα για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους και άνθρωποι με μια κανονική ζωή, από τη μια μέρα στην άλλη, περνάνε σε συνθήκες προοδευτικής εξαθλίωσης.
Γεγονότα που ακούμε αλλά και που μας φαίνονται ως μεμονωμένα, σιγά-σιγά αλλά σταθερά αποκτούν ένα χαρακτήρα μόνιμο και ακουμπούν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού. Τέτοια γεγονότα είναι:
- Άνθρωποι που γίνονται αυτόχειρες από την αδυναμία να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα ή και να αντέξουν τις νέες δυσμενείς συνθήκες στις οποίες βρίσκονται.
- Άνθρωποι οι οποίοι μπαίνουν στην ουρά των δημοτικών, εκκλησιαστικών ή άλλων συσσιτίων για να εξασφαλίζουν το καθημερινό φαγητό.
- Άνθρωποι οι οποίοι ψάχνουν στα σκουπίδια για να βρουν κάτι χρήσιμο, ώστε να αντιμετωπίσουν την επόμενη δύσκολη μέρα.
- Άνθρωποι αξιοπρεπείς, καθαροί και ντυμένοι με ένα τρόπο που δείχνει ότι είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, σε σταματούν και σου ζητούν χαμηλόφωνα και με τα μάτια σκυμμένα προς το έδαφος αν μπορείς να τους αγοράσεις λίγο φαγητό ή μια τυρόπιτα.
- Άνθρωποι οι οποίοι περνάνε την πόρτα του επαγγελματικού σου χώρου, ζητώντας σου έστω ένα μεροκάματο, για να αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη μέρα.
- Οικογένειες που σταματάνε τα παιδιά από την ξένη γλώσσα ή τη βοήθεια στα μαθήματά τους, γιατί δεν είναι σε θέση να αντέξουν το οικονομικό κόστος.
- Νέες και νέοι που κατά δεκάδες φεύγουν για να βρουν μια θέση στις αγορές του εξωτερικού.
- Νέοι και νέες αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι που από τη μια μέρα στην άλλη βρίσκονται στην ανεργία. Άλλοτε επειδή γίνονται το εύκολο θύμα και άλλοτε επειδή μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις δεν αντέχουν και κλείνουν.
Η εικόνα μπορεί να φαντάζει υπερβολική αλλά δεν είναι. Πρόκειται για την καθημερινότητα η οποία διαμορφώνεται. Μέσα σε αυτήν αξίζει να προσθέσουμε τρία στοιχεία που έχουν ένα συγκλονιστικό χαρακτήρα:
- Η ύφεση του τελευταίου τριμήνου του 2010 για τη χώρα μας είναι πρωτοφανής και εμφανίζεται, για πρώτη φορά, μετά τις αρχές της δεκαετίας του 1940.
- Ο ενεργός πληθυσμός της χώρας, για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια, είναι μικρότερος από τον μη ενεργό κατά περίπου 80.000 άτομα (στοιχείο ΙΝΕ ΓΣΕΕ).
- Οι άνεργοι στη χώρα πλησιάζουν το 1.000.000.
Χρειάζονται απαντήσεις οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού επιπέδου που να έχουν ως κύριο άξονά τους τη βασική επιταγή του Συντάγματος της χώρας. Αυτή είναι: Εργασία για όλους, αξιοπρεπής και ικανή να τους εξασφαλίσει μια προσωπική και οικογενειακή ζωή με βάση τις ανάγκες και τα δεδομένα ενός σύγχρονου και πολιτισμένου κόσμου.
Στη φάση αυτή που διανύουμε, πέρα από τις διαφορετικές πολιτικές απόψεις που υπάρχουν και συγκρούονται, αναδεικνύεται ως κυρίαρχη ανάγκη μια έννοια με πολύ συγκεκριμένο περιεχόμενο, η οποία βοήθησε αυτή την κοινωνία να προχωρήσει μετά τα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του ’50 και να αναπτυχθεί και η οποία τα τελευταία χρόνια ξεχάστηκε: Αλληλεγγύη και κοινωνική συνοχή.
* Ο Κώστας Μ. Σκηνιώτης είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
