Ο Μανώλης Δρεττάκης έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ), και ξέρει να διαβάζει τις στατιστικές. Από την αρθρογραφία του στην Εφημερίδα των Συντακτών, μαθαίνεις -πέρα από τις παραπλανητικές ασάφειες που ξεφουρνίζουν οι πολιτικοί, τι γίνεται στο κοινωνικό σώμα, ιδίως τα χρόνια του ασφυκτικού μνημονιακού στραγγαλισμού. Γιατί περί πολυπλόκαμου στραγγαλισμού πρόκειται, όσο κι αν οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας πασπαλίζουν τις πληγές με ψευδόσκονη.
Γράφει, λοιπόν, ο καθηγητής «Μεγαλύτερη η αύξηση των θανάτων τα μνημονιακά χρόνια». Δηλαδή, οι κυβερνήσεις δεν αύξησαν μόνο τη φτώχεια, αλλά συντόμευσαν και τη διάρκεια της ζωής μας. Το σκεφτήκαμε, αλλά ελπίζαμε ότι θα φανεί αργότερα. Όχι πώς κι αυτό είναι παρήγορο αφού οι «επόμενοι» θα είναι τα παιδιά μας, αλλά είναι πολύ «κρύο» να συνειδητοποιείς ότι η μείωση της ζωής έχει κιόλας ξεκινήσει από μας, την πρώτη γενιά των μνημονιακών θυμάτων. Όπως συνέβη με τα θύματα από τη διαρροή αερίων στο Μποπάλ της Ινδίας, που πέρα από τα παιδιά που γεννιούνται παραμορφωμένα, δεκάδες χιλιάδες πρώτης γενιάς πολίτες τυφλώθηκαν, έπαθαν καρκίνο ή πέθαναν από επιπλοκές στα όργανά τους. Όπως συνέβη με το Τσερνόμπιλ, που όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι γονείς βίωσαν και βιώνουν τις συνέπειες της διαρροής ραδιενέργειας.
Όσο κι αν μας αναστατώνει, οι συνέπειες από τη σχεδιασμένη πτώχευση και τη μαζική λεηλασία, μπορεί να είναι χειρότερες. Είναι μαζικές εκτελέσεις που καταγράφονται ως «ατυχήματα» όταν πρόκειται για την Union Carbide ή ως «μέτρα σωτηρίας και ανασυγκρότησης» και άλλα τέτοια εύηχα όταν πρόκειται για εκ προμελέτης πολιτικές του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και των μητροπολιτικών κυβερνήσεων, που υλοποιούνται από πουλημένους δεξιούς και ξεφτιλισμένους αριστερούς.
Σημειωτέον ότι η αύξηση των θανάτων εξ αιτίας των εφαρμοσμένων μνημονιακών μέτρων, αφορά το γενικό πληθυσμό. Σε απλά ελληνικά, η κοινωνία στο σύνολό της χάνει χρόνια από τη ζωή της, τόσα πολλά που καταγράφονται στατιστικά.
«Ανάμεσα στις κύριες αιτίες στις οποίες οφείλεται η μεγαλύτερη αύξηση των θανάτων από τις τρεις ομάδες νόσων τη μνημονιακή πενταετία είναι: το στρες, η μη έγκαιρη πρόληψη, η οικονομική αδυναμία κάλυψης των δαπανών για τα αναγκαία φάρμακα, τα προβλήματα διατροφής, οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και η υποχρηματοδότηση των νοσοκομείων κ.ά. Και οι αιτίες αυτές έχουν στενή σχέση με τη δραστική μείωση μισθών και συντάξεων και την εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη τη μνημονιακή πενταετία.» Πιο σαφής δεν μπορεί να είναι ο αναλυτής των στοιχείων.
Θα αντιδράσει η κοινωνία σ’ αυτό ή πια δεν νοιάζεται κανείς όχι μόνο για τη δική του, αλλά και για τη ζωή των παιδιών του;
Μπ. Ροϊλός
