«Λιγότερο κράτος», αυτό είναι το μότο του νεοφιλελευθερισμού που ασπάζονται ασμένως οι σύμμαχοι της τρικομματικής. Και το εφαρμόζουν!
Στο χώρο του πολιτισμού, μάλιστα, διά της απουσίας οποιασδήποτε πολιτικής… Αυτή η απουσία ήταν το μόνο έργο του προηγούμενου υπουργού, του «δολοφόνου με το αγγελικό πρόσωπο» Παύλου Γερουλάνου, αυτή και του νυν, του κατά τα άλλα χαμογελαστού Κώστα Τζαβάρα.
Κάπως έτσι δικαιολόγησε και το χθεσινό λουκέτο στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ο εξ Ηλείας ορμώμενος αναπληρωτής: «Δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα να διασπάται η κρατική δράση σε δημόσια νομικά πρόσωπα και σε αυτόνομους θύλακες λήψης αποφάσεων που μάλλον σύγχυση προκαλούν».
Γι’ αυτό επέλεξε να εκδώσει έναν ολιγόλογο φετφά και να παραδώσει, όχι το ΕΚΕΒΙ αλλά την ιδέα ύπαρξης μιας εθνικής πολιτικής για το βιβλίο, στην Ιστορία… Όχι γιατί ήταν πηγή -πραγματικών ή υποτιθέμενων- σκανδάλων. Ούτε γιατί ήταν ένα βολικό εργαλείο τακτοποίησης «ημετέρων». Όχι, δεν τον νοιάζει τον κύριο αναπληρωτή υπουργό αυτό, ίσα-ίσα, μάλλον θλίψη πρέπει να του προκαλεί που αναγκάζεται να χάσει την καβάτζα.
Αλλά τότε γιατί; Μόνο και μόνο για να παραχώσει τις αρμοδιότητές του (χάραξης πολιτικής, μην το ξεχνάμε…) στα βαθύτερα συρτάρια της δημοσιοϋπαλληλικής γραφειοκρατίας της οδού Μπουμπουλίνας, τουτέστιν στη σχετική διεύθυνση (Γραμμάτων) της Γενικής Γραμματείας Πολιτισμού…
Δεν πρόκειται να πενθήσουν και πολύ το ΕΚΕΒΙ οι παράγοντες του εκδοτικού χώρου: Οι μεγάλες (για τα ελληνικά μέτρα) εκδοτικές επιχειρήσεις γιατί έχουν τη δική τους ατζέντα και τις δικές τους φουρτούνες για να ασχοληθούν με το ΕΚΕΒΙ. Οι δε μικροί γιατί το Κέντρο ποτέ δεν είχε πολυ-ασχοληθεί μαζί τους. Οι Αθηναίοι, γιατί δεν γούσταραν την Έκθεση που διοργάνωνε στη Θεσσαλονίκη, οι Θεσσαλονικείς γιατί δεν έχουν και τίποτα καλό να θυμηθούν εκτός από την Έκθεση… Και πάει λέγοντας…
Τότε, ποιος θα κλάψει το ΕΚΕΒΙ; Πολλοί. Και σε βάθος χρόνου. Η ελληνική λογοτεχνία καταρχάς, που χάνει το μοναδικό κανάλι πρόσβασής της στη διεθνή αγορά – κουτσό, στραβό, αναποτελεσματικό, αλλά μοναδικό. Κι όλος ο υπόλοιπος χώρος του πολιτισμού, μια και πολύ σύντομα θα φανεί ότι το «λιγότερο κράτος» σημαίνει… περισσότερο κράτος και λιγότερη -μάλλον καθόλου- πολιτική.
Γιατί στον πολιτισμό αυτό που λείπει είναι η πολιτιστική πολιτική. Τα υπόλοιπα μπορεί και τα κάνει μόνος του.
Στρ.Α.
