Πάνδημο αίτημα για αποκάλυψη των «ενόχων» – Ανοίγει η συζήτηση για το bullying στο νησί
Του Μάριου Διονέλλη
Με μια κηδεία που μετατράπηκε σε βουβή διαδήλωση περίπου 5.000 ανθρώπων, η Κρήτη έστειλε μήνυμα πως περιμένει απαντήσεις για τον άδικο χαμό του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Άνθρωποι από κάθε γωνιά του νησιού βρέθηκαν στο Σελλί στα ορεινά του νομού Ρεθύμνου χωρείς καν να γνωρίζουν τον Βαγγέλη ή την οικογένειά του, απλά για να δηλώσουν τη διαμαρτυρία τους για τα φαινόμενα της λεγόμενης κρητικής λεβεντιάς που δεν ανέχεται τη διαφορετικότητα. Το αίτημα για άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης διατυπώθηκε πιο δυνατά με την παρουσία όλων αυτών των ανθρώπων, την ώρα που σε όλο το νησί ξανανοίγει το ζήτημα των «νταήδων» και των συμπεριφορών επιβολής που είναι γνώριμες εδώ και χρόνια στην ενδοχώρα της Κρήτης.
Όσα έχουν ακολουθήσει την εξαφάνιση και κυρίως την είδηση για την ανεύρεση του άψυχου σώματος του Βαγγέλη Γιακουμάκη κάνουν πασιφανή την ανάγκη για άμεση λύση του μυστηρίου γύρω από τις συνθήκες που τον οδήγησαν στην αυτοκτονία. Καταδικαστέα φαινόμενα όπως η εισβολή διαδηλωτών στη Γαλακτοκομική Σχολή, ή η δημόσια διαπόμπευση του φερόμενου ως αρχηγού της παρέας των Κρητικών που τραμπούκιζαν τον 20χρονο φοιτητή έρχονται να πάρουν τη θέση της Δικαιοσύνης και των αστυνομικών ερευνών που φαίνεται να έχουν ήδη αργήσει πολύ στη συγκεκριμένη υπόθεση.
Από την αρχή οι έρευνες
Μετά την κηδεία του άτυχου παιδιού η αστυνομία ανακοίνωσε πως ξεκινούν από την αρχή οι έρευνες και οι καταθέσεις μαρτύρων από τη Σχολή ενώ και στην Κρήτη επανεξετάζονται οι… φιλικές καταθέσεις που είχαν ζητηθεί από συγγενικά πρόσωπα των φοιτητών που περιλαμβάνονταν στην «παρέα» του Βαγγέλη. Και όλα αυτά με τον χρόνο και την υπομονή της κοινής γνώμης να εξαντλούνται. Πολύ περισσότερο υπό το βάρος της νέας βεβήλωσης του νεκρού με τα υβριστικά σχόλια σε blogs από πρόσωπα που όπως μας πληροφορούν οι Αρχές έχουν ήδη ταυτοποιηθεί αλλά ακόμα δεν έχουν συλληφθεί.
Η συγκεκριμένη υπόθεση έχει πολλές πτυχές που «πονάνε». Σε αυτές προστίθενται και οι πολιτικές παρεμβάσεις για την κάλυψη των παλικαράδων και τα αναπάντητα ακόμα ερωτήματα. Αν για παράδειγμα ο πριν από δύο χρόνια προστατευόμενος του Χρ. Μαρκογιαννάκη (όπως ο ίδιος παραδέχτηκε) φοιτητής βρίσκεται ακόμα στη Σχολή και αν περιλαμβάνεται στους Κρητικούς που είχαν βάλει στο στόχαστρό τους τον Γιακουμάκη. Ή αν υπάρχουν και άλλα πολιτικά πρόσωπα του νησιού που σήκωναν συχνά πυκνά το τηλέφωνο για να καλύψουν… περίεργες συμπεριφορές των παιδιών των ψηφοφόρων τους.
Ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη άνοιξε ταυτόχρονα και επιτακτικά όλα αυτά τα θέματα. Από κοντά ήρθαν και οι αποκαλύψεις για τις συνθήκες που επικρατούν στη Σχολή, τις οποίες είχαν καταγγείλει πριν από μερικούς μήνες και οι ίδιοι οι φοιτητές στη Βουλή, με επιστολή που συνυπέγραφε τότε και ο μετέπειτα αυτόχειρας Κρητικός. Στο παζλ εντάσσεται και ένας αποπεμφθείς διευθυντής, που όμως, παρά τον θάνατο στη σχολή του, δηλώνει πως έχει ακόμα καθαρή τη συνείδησή του. Από κοντά και ένας εκπρόσωπος των εργαζομένων που προσπαθεί με συντεχνιακά επιχειρήματα να δικαιολογήσει την αδράνειά τους για πράγματα που όπως φαίνεται όλοι τα γνώριζαν αλλά και όλοι ανέχονταν.
Δεν είναι όλοι έτσι
Από κοντά σε αυτά όμως και μια δίκαιη αντίρρηση από την Κρήτη ότι δεν είναι όλοι έτσι, ότι αποτελούν μειοψηφία οι παλικαράδες και πως η ανοχή σε τέτοια φαινόμενα μπορεί να τελειώσει αν ξεκινήσει μια βαθιά και ειλικρινής κουβέντα εντός του νησιού, στα σχολεία, στις γειτονιές και τους χώρους κοινωνικής συναναστροφής. Έστω και με αφορμή τον θάνατο του Βαγγέλη.
Αχτίδες ελπίδας από τις δεκάδες εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες που διοργανώνουν άλλοτε τα ίδια τα παιδιά, άλλοτε οι εκπαιδευτικοί, οι ΕΛΜΕ, οι σχολικές επιτροπές ακόμα και η αρχιεπισκοπή με τις μητροπόλεις του νησιού σχετικά με τον σχολικό εκφοβισμό και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, ειδικά στις μικρές ηλικίες. Όλα αυτά με την ελπίδα ότι δεν θα έχουν παροδικό χαρακτήρα, μέχρι να φύγει το θέμα από την τηλεοπτική επικαιρότητα, και ότι θα υπάρξει παραδειγματική τιμωρία των ηθικών ή και φυσικών αυτουργών του θανάτου του 20χρονου φοιτητή ώστε να λειτουργήσει και ο αναγκαίος παραδειγματισμός προς αποφυγή της επανάληψης αντίστοιχων φαινομένων.
Μέχρι την αποκάλυψη της αλήθειας, τη σύλληψη των ενόχων κάθε σταδίου αυτής της υπόθεσης και την απόδοση δικαιοσύνης, η συζήτηση περί bullying στην Ελλάδα θα έχει πλέον τη μορφή του Βαγγέλη Γιακουμάκη ως «case study» για πράγματα και συμπεριφορές που στο μέλλον πρέπει να λέγονται ανοιχτά πριν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο.
* Παραφωνία στην πάνδημη κηδεία του φοιτητή οι συνεχείς, παράνομες ριπές των αυτόματων όπλων στις μπαλωθιές που συνόδευσαν τον 20χρονο στην κρητική γη. Βγαλμένες μάλλον από τα ήθη της «άλλης πλευράς», των θυτών, των παλικαράδων, της μειοψηφίας αυτής που σήμερα καλείται να δώσει εξηγήσεις. «Φάουλ» με ποδοσφαιρικούς όρους, που όσο και αν κάναμε πως δεν το είδαμε, έγινε και μάλιστα με άκρως επιδεικτικό τρόπο.
