Της Ματίνας Παπαχριστούδη, Δεν πολυ-κυκλοφόρησαν στα Media, ούτε και στα blogs οι λίστες που έδωσε στη δημοσιότητα η διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ με τις εκδοτικές εταιρίες που χρωστάνε στο Ταμείο Υγείας και Πρόνοιας των δημοσιογράφων-υπαλλήλων ΜΜΕ από την εισφορά του 3%.
Ούτε και η δεύτερη λίστα, με τις ληξιπρόθεσμες οφειλές από το αγγελιόσημο υπέρ του Ταμείου Υγείας των δημοσιογράφων. Λες και οι ασφαλισμένοι δεν ενδιαφέρονται για την τύχη του Ταμείου τους.
Φυσικά και δεν είναι έτσι. Τα Μέσα στα οποία γράφουν, ανήκουν στους εκδότες που χρωστάνε. Ή σε όσα δεν φαίνεται να χρωστάνε, οι εκδότες τους έχουν ομοτράπεζους και συνεργάτες τους οφειλέτες. Το έφαγε το σκοτάδι λοιπόν το θέμα. Τι προκύπτει από αυτές τις λίστες; Ότι 60 εκδοτικές εταιρίες δεν έχουν πληρώσει εδώ και χρόνια την εισφορά των εργαζομένων τους. Όχι τις δικές τους εισφορές, αλλά αυτές που παρακρατούνται από τους μισθούς των εργαζομένων για να έχουν ασφάλιση Υγείας. Αποδεδειγμένη εισφοροληστεία δηλαδή, με την απόδειξη και των νομικών ενεργειών του ταμείου. Ξεπερνούν τα 5 εκατ. ευρώ οι ληξιπρόθεσμες οφειλές εκδοτών όπως οι Δ. Καλοφωλιάς (Εξπρές), Γ. Ρήγας (Μακεδονία – Θεσσαλονίκη), Γιώργος Κουρής (Alter – Αυριανή – Φίλαθλος), Δημήτρης Ρίζος (Αδέσμευτος Τύπος), Sport Time υπό πολλές ιδιοκτησίες, Μάνια Τεγοπούλου (Ελευθεροτυπία), Αλέξης Σκαναβής, Δημήτρης Μπενέκος (Ελεύθερος Τύπος), δήμος Πειραιά (Κανάλι 1), Δήμος Φυλής (Ξένιος). Και λοιποί και λοιποί εκδότες. Ένα χαρακτηριστικό της λίστας είναι πως πολλές από τις επιχειρήσεις αυτές δεν πρόκειται να πληρώσουν ποτέ. Γιατί κατέρρευσαν! Γιατί πτώχευσαν, έκλεισαν. Οι εκδότες τους όμως μεσουρανούν. Άλλος στην τηλεόραση ως σχολιαστής και μέγας αυστηρός κριτής της πολιτικής σκηνής. Άλλος στις έντυπες σελίδες να κουνάει το δάχτυλο υπέρ, λέει, της κοινωνίας. Μιλάμε για χοντρό δούλεμα.
Στη 2η λίστα, του αγγελιοσήμου, το χρέος με τις προσαυξήσεις ξεπερνά τα 7 εκατ. ευρώ. Οι οφειλέτες είναι περίπου οι ίδιοι. Και εδώ ισχύει ότι το Ταμείο δεν πρόκειται να τα πάρει ποτέ
(Τους δυο καταλόγους μπορείτε να δείτε αναλυτικά στην ιστοσελίδα του ΕΔΟΕΑΠ).
Και εδώ ισχύει πως τα λεφτά δεν είναι δικά τους. Είναι τα λεφτά της διαφημιστικής αγοράς που αντί εργοδοτικής εισφοράς κατευθύνονται στα ταμεία των εργαζομένων στα ΜΜΕ για σύνταξη ή υγεία. Ξέρετε γιατί; Οι εργοδότες στα ΜΜΕ δεν πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. Βάζουν τη διαφήμιση να το κάνει για πάρτη τους. Και μετά όλοι μαζί, βιομηχάνοι και εκδότες ή τηλεσχολιαστές υβρίζουν την κοινωνία και τους εργαζόμενους ότι δεν αποδέχονται τις μειώσεις των μισθών τους. Όταν αυτοί δεν πληρώνουν αλλά και κλέβουν τις εισφορές των εργαζομένων τους.
Τους δυο παραπάνω καταλόγους χρεών από εκδοτικές επιχειρήσεις προφανώς θα πρέπει να συμπληρώσουν οι αντίστοιχοι κατάλογοι του συνταξιοδοτικού ταμείου των ΜΜΕ. Του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ. Εκεί τα χρέη είναι πολύ υψηλότερα. Αλλά το Ταμείο δεν τα έχει δώσει, δεν τα δίνει στη δημοσιότητα.
Στην περίπτωση, δε, του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ υπάρχει η δυνατότητα να κυνηγηθούν οι χρεώστες εκδότες με ποινικές κατηγορίες. Δεν έχει συμβεί ακόμη. Ποιος ξέρει, ίσως γιατί στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ ασφαλισμένοι είναι, μαζί με τους εργαζομένους τους –και προσδοκούν τη δεύτερη σύνταξή τους– οι εκδότες!
