Ένα από τα ομορφότερα και μεγαλύτερα κάμπινγκ της Ελλάδας, αλλά και των Βαλκανίων, στη Σκάλα Σκοτίνας στην Πιερία, παραχωρήθηκε-ξεπουλήθηκε σε ιδιώτες Ελληνοαμερικανούς επενδυτές.
Η μίσθωση υπογράφτηκε για 60 χρόνια για το ευτελές ποσό των 120.000 ευρώ, ετησίως, για τα πέντε πρώτα χρόνια και 240.000 ευρώ, ετησίως, για τα επόμενα. Η έκτασή του είναι πάνω από 600 στρέμματα με ακτογραμμή 750 μέτρων, η χωρητικότητά του πάνω από 2.500 ατόμα.
O Κώστας Λαλιώτης, όταν είχε αναλάβει το υπουργείο Νέας Γενιάς έκλεισε το κάμπινγκ, παρ’ ότι είχε κέρδη και απασχολούσε πολλούς μόνιμους αλλά και εποχιακούς υπαλλήλους. Το μετέφερε, μάλιστα, στο υπουργείο του. Από τότε άρχισε να ερημώνει, να εγκαταλείπεται και να απαξιώνεται σταδιακά, μέχρι που το 2002 ο Άκης Τσοχατζόπουλος βοήθησε ώστε να το παραλάβει άτυπα, χωρίς διαγωνισμό, κάποιος διαχειριστής ο οποίος, βέβαια, ενδιαφερόταν μόνο να εισπράττει έσοδα χωρίς ούτε καν να πληρώνει τους λογαριασμούς (ΔΕΗ, Εφορία κ.λπ.).
Το 2009 ο κ. Μαρκόπουλος, ως υπουργός Τουρισμού, αποφάσισε μια ωραία πρωία να το κλείσει. Είχε τότε δημιουργηθεί μια επιτροπή από πολίτες που ζωντάνεψαν το κάμπινγκ με αυτοδιαχείριση, για μια σεζόν, ώστε να σταματήσει αυτή η απαξίωση και υποβάθμισή του.
Όμως το κυνηγητό από την αστυνομία ήταν μεγάλο και η βοήθεια της τοπικής κοινωνίας ανύπαρκτη. Μάλιστα, οι περισσότεροι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήθελαν το κάμπινγκ κλειστό.
Οι εγκαταστάσεις του είναι πολλές: Ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, μπανγκαλόου, εστιατόρια, ιατρείο, φαρμακείο, γήπεδα ποδοσφαίρου, τένις, μπάσκετ, χωροθέτηση με δρομάκια και φυτά κυκλικών θέσεων για κάμπινγκ, χώροι για πάρκινγκ, χώροι ελεύθεροι και κοινόχρηστοι εκατοντάδες στρέμματα για περιπάτους με δασική έκταση δημόσια κ.λπ. Ενα πανέμορφο μέρος με πεντακάθαρη και αμμώδη παραλία.
Εκτός από τις υποδομές του που είναι πολλές, το κάμπινγκ βρίσκεται δίπλα στο μεγαλύτερο οδικό άξονα Αθήνας-Θεσσαλονίκης, κάτω από τον Όλυμπο και μέσα σε δάσος.
Η εταιρία που της παραχωρήθηκε είναι υποχρεωμένη να επενδύσει 40 εκατ. ευρώ για να κάνει τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο, συνεδριακό κέντρο, κάμπινγκ Α’ κατηγορίας κ.λπ. Άρα, ένα κάμπινγκ που δημιουργήθηκε με χρήματα του λαού για τους πολλούς, χαρίζεται σε δύο επενδυτές για να μπορούν να το απολαμβάνουν λίγοι…
Έχω, όμως, κάποιες απορίες… Θα επενδύσουν, άραγε, οι δύο ομογενείς μας τα 40 εκ. ή θα προστρέξουν στις τράπεζες με το μισθωτήριο συμβόλαιο των 60 χρόνων το οποίο τους κόστισε μόλις 420.000 ευρώ (τόσα έδωσαν σε πρώτη φάση ) και θα απαιτήσουν δάνεια τα οποία αν δεν πληρωθούν θα τα πληρώνει πάλι ο ελληνικός λαός; Πόσοι και με τι συλλογικές συμβάσεις θα δουλεύουν εκεί; Εξασφάλισε το Δημόσιο τους υπαλλήλους που θα δουλεύουν εκεί; Πόσα παιδιά τελειώνουν σχολές τουριστικών επαγγελμάτων που στις σπουδές τους επενδύει και το Δημόσιο και οι γονείς; Πόσο δύσκολο ήταν να γίνει μια μικρή επένδυση από το Δημόσιο και να αποφέρει αυτό το ακίνητο έσοδα πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ;
Άννα Τσίρκου
