Η προδιαγεγραμμένη πορεία της χώρας μας προς μια δεύτερη γενική καραντίνα επικυρώθηκε με το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη και τις δηλώσεις του εκπροσώπου της επιτροπής των επιδημιολόγων Σ. Τσιόδρα. Προηγήθηκε μια βδομάδα, αποκαλυπτική του πρόχειρου και επικοινωνιακού τρόπου με τον οποίο οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν την υγεία των συμπολιτών μας. Εμμονικά τους προηγούμενους μήνες η κυβέρνηση επέμενε πως πρέπει να λειτουργήσει πάση θυσία η οικονομία και διαβεβαίωναν πως δεν υπάρχει περίπτωση νέου λοκντάουν, καθώς το σύστημα υγείας θα αντέξει το δεύτερο κύμα της πανδημίας, και μέσα σε μόλις 10 μέρες, ανακοίνωσαν τρία (!) διαφορετικά μοντέλα για τον έλεγχο της πανδημίας και αρκετά διαφορετικά και αντιφατικά μεταξύ τους μέτρα.
Το διάγγελμα της περασμένης Πέμπτης κινήθηκε, από άποψη ουσίας και ύφους, στο ίδιο μήκος κύματος με τις προηγούμενες ανακοινώσεις της κυβέρνησης. Ήταν ένα μίγμα επίκλησης στην ατομική ευθύνη των πολιτών, επίθεσης στην κοινωνία, γενικόλογων υποσχέσεων χωρίς συγκεκριμένα μέτρα ενίσχυσης της κοινωνίας και πολλών σιωπών για τις κυβερνητικές ευθύνες.
Εγκληματική «διαχείριση»
Πίσω από τον αποφασιστικό τόνο των ανακοινώσεων, τις επαναλαμβανόμενες δραματικές εκκλήσεις και τις αυστηρές νουθεσίες για ατομική ευθύνη, είναι καταφανής η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να αποκρύψει τις δικές της ευθύνες. Το νέο αυτό λοκντάουν είναι η σιωπηρή παραδοχή αποτυχίας της πολιτικής της. Το σχήμα με το αυτοκίνητο που επιταχύνει και επιβραδύνει στις στροφές, που χρησιμοποίησε ο κ. Τσιόδρας και επανέλαβε ο κ. Μητσοτάκης για να περιγράψει την πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι τίποτα άλλο από μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί η εγκληματική απόφαση για άνοιγμα των συνόρων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες στο όνομα της διάσωσης του τουρισμού, απόφαση που είχε ισχνά οικονομικά αποτελέσματα και επιβάρυνε την έκθεση της χώρας μας στο δεύτερο κύμα της πανδημίας. Η κυβέρνηση παραδέχεται επί της ουσίας, χωρίς ντροπή πως σπατάλησε τον χρόνο που κερδήθηκε από την προσπάθεια της κοινωνικής πλειοψηφίας την προηγούμενη άνοιξη, χωρίς να θωρακίσει το σύστημα υγείας απέναντι στο βέβαιο και αναμενόμενο απ’ όλους δεύτερο κύμα, χωρίς να ορίσει ένα έκτακτο πλαίσιο λειτουργίας των χώρων εκπαίδευσης και εργασίας στους οποίους ακόμη και τώρα αυτοσχεδιάζει επικίνδυνα, χωρίς να βρει έκτακτη λύση για τα ΜΜΜ και άλλους χώρους συνωστισμού.
Χαρακτηριστική περίπτωση ο αριθμός των διαθέσιμων ΜΕΘ. Πριν λίγους μήνες ο υπουργός Υγείας Β. Κικίλιας, δήλωνε ψευδώς πως υπάρχουν πάνω από 1.000 κλίνες ΜΕΘ και πριν λίγες μέρες πανηγύριζε πως τις διπλασίασε κατά την δική του θητεία. Για να έρθει χθες ο Σ. Τσιόδρας και να δηλώσει ότι με 213 ασθενείς Covid-19 σε ΜΕΘ, το σύστημα έφτασε σε πληρότητα 60%. Μέχρι εδώ θα είχαμε απλά μία ακόμη ιστορία απαξίωσης της δημόσιας Υγείας, όμως ο πρωθυπουργός επέλεξε να συνεχίσει, αναφέροντας παραδείγματα χωρών με καλύτερη αναλογία ΜΕΘ οι οποίες παρουσιάζουν χειρότερη επιδημιολογική εικόνα από την Ελλάδα, για να καταλήξει, με «επιστημονικό» τρόπο πάντα, πως οι περισσότερες ΜΕΘ, δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Οι εγκληματικές ευθύνες όμως δεν εξαντλούνται στην απραξία του παρελθόντος. Ο πρωθυπουργός μπορεί να επαναλαμβάνει διαρκώς πως η κυβέρνηση παίρνει μέτρα νωρίτερα απ’ ότι χρειάζεται, τα πραγματικά δεδομένα όμως τον αμφισβητούν. Ακόμη και τώρα δεν υπάρχουν έκτακτα και ουσιαστικά μέτρα για την ενίσχυση της Υγείας, για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ, για τον περιορισμό της εργοδοτικής αυθαιρεσίας και για τη στήριξη των εργαζομένων.
Μέτρα για την κοινωνία
Τα κυβερνητικά μέτρα που εξαγγέλθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ανεπαρκέστατα. Δίνονται κάποια επιδόματα για να καταλαγιάσει η δυσαρέσκεια του κόσμου ενώ απουσιάζουν έκτακτα και ουσιαστικά μέτρα που θα αντιμετωπίσουν την εξάπλωση του κορωνοϊού και τις υγειονομικές και οικονομικές του συνέπειες.
Πρώτο έκτακτο μέτρο θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση του συστήματος υγείας, η δημιουργία νέων ΜΕΘ, η πρόσληψη γιατρών και νοσηλευτών και η επίταξη ιδιωτικών δομών υγείας. Άρα άμεσα η κυβέρνηση πρέπει να δεσμευτεί τι κάνει για αυτό.
Σίγουρα θα έπρεπε και θα μπορούσε να υπάρχει μια διαφορετική αντιμετώπιση του προβλήματος των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Δεν είναι δυνατόν, ο πρωθυπουργός να δηλώνει «δε γεννιούνται λεωφορεία. Λύσεις υπάρχουν αν υπήρχε η πολιτική βούληση: Από την αξιοποίηση διαθέσιμων τουριστικών και ιδιωτικών λεωφορείων, είτε από το κράτος για να ενισχυθούν οι δημόσιες συγκοινωνίες είτε από μεγάλες εταιρείες για τους εργαζόμενούς τους. Επίσης θα μπορούσε να γίνει αγορά νέων λεωφορείων με ευθύνη των δήμων και των περιφερειών (με διαδικασίες έκτακτης ανάγκης) ή ακόμη να δίνεται ένα κρατικό κουπόνι στους πολίτες που θα χρησιμοποιείται στη μίσθωση ταξί.
Αλλά και η αυτοπροστασία των πολιτών δεν θα έπρεπε να αφήνεται στην «ατομική ευθύνη» και στην τσέπη του καθενός. Τη στιγμή που σε άλλα κράτη παρέχονται δωρεάν μάσκες στον πληθυσμό, εδώ δεν υπάρχει καν η διατίμησή τους – όπως και των προϊόντων απολύμανσης και αντισηψίας, που σε βάθος χρόνου αποτελούν σημαντικό έξοδο για τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας. Απαραίτητο μέτρο επίσης θα έπρεπε να είναι η δωρεάν παροχή μασκών στους εργασιακούς χώρους με ευθύνη των εργοδοτών και οικονομική στήριξη του κράτους.
Ακόμα θα έπρεπε να υπάρχει δυνατότητα για δωρεάν τεστ σε όποιον το επιθυμεί, αλλά και υποχρεωτικά σε όσους δεν εργάζονται με τηλεργασία ώστε να μην αποτελέσουν διάφοροι εργασιακοί χώροι εστίες αναζωπύρωσης και υπερμετάδοσης του ιού.
Επίσης, δεν είναι δυνατόν να αφήνονται στην τύχη τους όσοι τελούν υπό καθεστώς καραντίνας και να αφήνεται η φροντίδα τους αποκλειστικά στους οικείους τους και τις οικογένειες τους. Οι δήμοι, η περιφέρεια, το κράτος θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ίδιο θα μπορούσαν να κάνουν για να παρέχουν βοήθεια σε ευπαθείς ομάδες ή στον κόσμο που έχει ανάγκη μέσα στην καραντίνα. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με προσλήψεις για το δίκτυο «Βοήθεια στο Σπίτι» ώστε να αναλάβει τη φροντίδα αυτών των συμπολιτών μας.
Υπάρχει και μια ακόμα πλευρά. Ότι τώρα η καραντίνα είναι τον χειμώνα και όχι την άνοιξη. Επιβάλλεται σε αυτή τη περίπτωση η διατίμηση στην τιμή του πετρελαίου, η μετάθεση της πληρωμής των λογαριασμών των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας για μετά τον χειμώνα και να υπάρχει μείωση στο κόστος τους.
Χρειάζονται μέτρα που θα βοηθήσουν την κοινωνία να ανταπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες που βιώνει. Αλλά αυτό προϋποθέτει η κυβέρνηση να ενδιαφέρεται λιγότερο για το πολιτικό κόστος και τους οικονομικούς δείκτες και περισσότερο για την υγεία και την ευημερία του πληθυσμού.
Ι.Κ.
Μια απόφαση που εξ αρχής μπάζει
Οι πρώτες αντιδράσεις δείχνουν τον βαθμό προετοιμασίας και σύγχυσης που υπάρχει για το λοκντάουν. Οι σταθμοί λεωφορείων γεμάτοι με πολίτες και φοιτητές που μετακινούνται. Ουρές σε καταστήματα και κομμωτήρια. Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Άγρια καταστολή και προσαγωγές. Η μπάλα χάνεται πριν ερημώσει η χώρα. Τελευταία οδηγία που δεν θα ακολουθηθεί: Οι φοιτητές που επιστρέφουν να φορούν μάσκα για 7 μέρες…
Ο Γκ. Μαγιορκίνης ανακοίνωσε επίσημα ότι θα έχουμε δραματική αύξηση των θανάτων τις επόμενες μέρες. Δεν καταλαβαίνει ότι έτσι παραδέχεται πως ο ιός κάλπαζε και οι υπεύθυνοι δεν έπαιρναν μέτρα για αυτό;
Και τώρα ευθυγραμμίζονται στην απλή και πανευρωπαϊκή συνταγή: «Ένα μήνα λοκντάουν και βλέπουμε»… Απουσία ουσιαστικών μέτρων και βοήθειας για τους πολίτες. Χιλιάδες σπίτια με καραντίνες και το σύστημα υγείας στο κόκκινο. Όλα αυτά η κυβέρνηση δεν τα εκλαμβάνει ως μια τεράστια αποτυχία της αλλά συνεχίζει να επικαλείται την «ατομική ευθύνη». Φρονηματισμός αντί για φρόνημα, ο καθείς μόνος του…
