«Πρέπει να έχετε θάρρος, γιατί το αύριο ίσως είναι καλύτερο»
Θεόκριτος
Η Εβίνα βρέθηκε ξανά στη θάλασσα. Αυτή τη φορά, φορώντας το καινούργιο της κόκκινο μαγιό, διερευνούσε για κάποιες ημέρες τις παραλίες ενός πανέμορφου νησιού του Αργοσαρωνικού. Και εκεί, ξαπλωμένη πάνω στην παλιά και φθαρμένη ψάθα της, την τελευταία ημέρα, διάβαζε το Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν. Δεν χρειάστηκαν παρά μόνο οι 32 πρώτες σελίδες, για να πάρει πρέφα τι γίνεται. Έκανε τις συγκρίσεις με την πραγματικότητα και έφριττε… Όλα είναι καλοσχεδιασμένα, ακόμα και οι πιο βάναυσες πράξεις αποσκοπούν σε κάτι συγκεκριμένο. Δεν άντεχε πια. Αποφάσισε να’ αλλάξει σκηνικό και να γυρίσει τη σκέψη της στο ποδόσφαιρο. Για να μπορέσει, μόλις φύγει από την παραλία, να απολαύσει το τελευταίο γεύμα, λίγο πριν από την οριστική της αποχώρηση από το νησί. Η πραγματικότητα, κάποιες φορές, βάζει φωτιά στο στομάχι και το ωθεί σε όψιμα ανακατέματα, παγώνοντας -συνάμα- τους αισθητήρες του εγκεφάλου…
Αμέσως πήγε ο νους της στο πρόσφατο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, που δεν το είδε, ελέω Σίμου Κεδίκογλου και λοιπών δημο-κρατών, από την ΕΡΤ -όπως ήταν προγραμματισμένο… Σκέφτηκε πόσο σημαντικό ήταν για την ίδια τη Βραζιλία το γεγονός ότι πήρε το τρόπαιο. Μα, έχει ανάγκη; Τόσα έχει πάρει και, μάλιστα, έχει στην κατοχή της τα περισσότερα Μουντιάλ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Όμως, τα τελευταία χρόνια, οι (αγωνιστικές) αποτυχίες είχαν μαζευτεί πολλές, και είχαν δημιουργήσει εύλογο προβληματισμό. Πήραν θάρρος οι παίκτες της Σελεσάο, κατά πως φαίνεται… Μα, για μια στιγμή. Το πραγματικό γκολ το σημείωσε ο Νeymar ή μήπως το ανώνυμο πλήθος που ξεσηκώθηκε και έβαλε τη δική του στάμπα στους δρόμους της αντίστασης;
Γιατί, εκείνες τις ημέρες, που έλαβε χώρα η διοργάνωση, ο απλός κόσμος της Βραζιλίας κατέβασε την καλύτερη ενδεκάδα… Και έπαιξε χωρίς καν προπονητή. Τερματοφύλακας, η αξιοπρέπεια ως ανυπέρβλητος φύλακας-άγγελος. Στα μπακ, η οργή, η αγανάκτηση για τις επαχθείς συνθήκες ζωής, η αποστροφή σε μια καθημερινότητα εξαθλίωσης και στερήσεων, η αηδία για την αντίφαση ανάμεσα στις «λαμπερές» βιτρίνες του θεάματος, της επίδειξης, του πλούτου και στα «παρακατιανά» σκηνικά της φτώχειας. Στα χαφ, η διάθεση για αγώνα, η πρόθεση να πάρει κανείς τη ζωή στα χέρια του, η καθοριστική απόφαση να διεκδικήσεις στο δρόμο μια καλύτερη και ανθρωπινότερη διαβίωση, η σημαδιακή επιλογή να δηλώσεις το δικό σου παρόν σε πείσμα των πολύπλευρων αντιξοοτήτων. Επιθετική γραμμή; Μα, η έμπρακτη εναντίωση στις εξουσίες εκείνες που αγνοούν τα δικαιώματα και την αξιοσύνη των πολλών, σε ρόλο περιφερειακού επιθετικού. Και για σέντερ φορ; Η ηρωική απροθυμία να λυγίσει ένα οργισμένο πλήθος μπροστά στη βίαιη καταστολή…
Γιατί, τα μεγάλα γκολ στην Ιστορία τα βάζουν οι άνθρωποι που αψηφούν τις πολύπλευρες δυσκολίες και βγάζουν με περίτεχνο τρόπο τις δικές τους φάσεις απειλής της αντίπαλης εστίας, επιζητώντας το «ξέσκισμα» των διχτυών…
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως αυτή η ομάδα μπορεί να νικηθεί από κάποιον; Υπάρχει κανείς που να θεωρεί πως δεν χρειάζεται να έρθει άμεσα, έστω και για ένα φιλικό, αυτή η ομάδα και στην Ελλάδα; Η Εβίνα εξακολουθεί να θεωρεί πως μια τέτοια ομάδα θα βοηθούσε πολύ και τους Έλληνες, για να «μάθουν ποδόσφαιρο»…
Κώστας Μαρούντας
