Επικίνδυνη αποχή
121 χώρες εγκρίνανε το ψήφισμα καταδίκης του ναζισμού στον ΟΗΕ, ενώ όχι ψήφισαν μόνοι οι ΗΠΑ και η Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες, θύματα και θύτες, ευθυγραμμίστηκαν στην αποχή, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα που έχει ματώσει θανάσιμα από το ναζισμό, με άλλη μια κυβέρνηση συνεπή στην υποτελή λογική όλων των προηγουμένων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, που τήρησαν την ίδια στάση όλες τις φορές που ένα ανάλογο ψήφισμα προτεινόταν στον ΟΗΕ. Είναι μεγάλη κατάντια χώρες σαν τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία κ.λπ. που φέρουν το πολύ φρέσκο ακόμα στίγμα του φασισμού, αλλά και χώρες όπως η Ουκρανία, η Πολωνία και η Ελλάδα που στην κυριολεξία ξεκοιλιάστηκαν από τις λόγχες του φασισμού, να αποφεύγουν τη ρητή καταδίκη του ναζισμού και, μάλιστα, σε μια εποχή που σε όλη την Ευρώπη οι νεοφασίστες εκδηλώνονται ανοιχτά και προκλητικά!
Ωραίο, παιδαγωγικό, μήνυμα στέλνουν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες στις κοινωνίες τους.
Χρήστος Σπυρόπουλος
Κλισέ από την Καρυοφυλλιά
«Οι άντρες είναι θύματα της λάθος ιδέας με την οποία μεγαλώνουν. Οι ελληνίδες μητέρες τούς ανατρέφουν σαν να είναι οι βασιλείς του κόσμου και η γυναίκα ένα πλάσμα υποδεέστερο. Όταν έχουν να αντιμετωπίσουν μια γυναίκα η οποία είναι ένα σκαλοπάτι ψηλότερα, δεν μπορούν να το δεχθούν.»
Αυτά εξομολογήθηκε η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στην εφημερίδα Τα Νέα. Θα περίμενε κανείς από μία γυναίκα ηθοποιό του ποιοτικού θεάτρου να μην έχει τόσο στερεότυπη σκέψη. Να μην γενικεύει, θέλοντας να κάνει κριτική στους άνδρες που θεωρούν τη γυναίκα υποδεέστερη, χρησιμοποιώντας κλισέ αντίστοιχα με τα «ανδρικά» του τύπου «όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες». Και, επί πλέον, να μην μέμφεται τόσο απερίσκεπτα τις «ελληνίδες μητέρες» καθιστώντας τες υπεύθυνες για τους «βασιλείς του κόσμου» όπως αβίαστα θεωρεί τους πατεράδες, τα αδέλφια και τους γιους μας ανεξαιρέτως.
Λυπάμαι που μια γυναίκα καλλιεργημένη φτάνει σε τέτοια αυθαίρετα συμπεράσματα. Εξάλλου, με μισανδρισμό δεν συμψηφίζουμε το μισογυνισμό.
Αντιγόνη Λαχανά
Βρε Παναγιώτη…
Σε πρόσφατη δημοσίευσή του στο Facebook, αφού αναπαράγει κάποιο απόσπασμα άρθρου στον Δρόμο, ο Παναγιώτης Σωτήρης κατηγορεί την εφημερίδα ότι… κατρακυλάει στον ρατσισμό! Δεν περιμέναμε από τον Παναγιώτη ένα τέτοιο σχόλιο. Ούτε βέβαια και να κάθεται να διαγράφει σχόλια με τα οποία διαφωνεί. Για ποιο λόγο; Ενοχλείται ο ίδιος; Η αισθητική του; Εκεί τόσο αυστηρές «κόκκινες γραμμές», κι αλλού τέτοια «ευλυγισία»; Δεν πιστεύουμε ότι ο Παναγιώτης φοβάται τον αντίλογο. Εκτός κι αν τώρα τελευταία έχει αλλάξει. Ναι, και οι άνθρωποι αλλάζουν, πόσο μάλλον όσοι ασχολούνται με τα ΜΜΕ. Δεν πιστεύουμε να έχει επηρεαστεί από τις νέες άκρως επαγγελματικές σχέσεις του (όλοι πρέπει να ζήσουμε κάπως) με το συγκρότημα Μαρινάκη. Αδυνατούμε όμως και να πιστέψουμε ότι ο Παναγιώτης μάς θεωρεί «ρατσιστές». Πού πήγε η προσήλωση στον αυστηρά επιστημονικό μαρξισμό και τις ακριβείς επιστημονικές κατηγορίες; Κι ένας πρωτοετής φοιτητής θα καταλάβαινε ότι η συγκεκριμένη κατηγορία είναι παντελώς άσχετη με το περιεχόμενο όσων παραθέτει. Γιατί βρε Παναγιώτη τόσο μένος και «αποφασιστικότητα»; Είναι αυτό κάποιο κουσούρι των δημοσιογράφων; Μα το ανάποδο θα έπρεπε να συμβαίνει. Δεν πετάμε ένα απόσπασμα από ένα άρθρο αλλά αναφέρουμε τα βασικά στοιχεία του, παραπέμπουμε στην πηγή, δεχόμαστε τον αντίλογο ακόμα κι αν αυτός μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Αυτά θα έπρεπε να ισχύουν ακόμα και για όσους έγιναν δημοσιογράφοι με όχημα ένα έντυπο που μεταλλάχτηκε από εναλλακτικό εγχείρημα σε παραπολιτικό ένθετο. Μην το συνεχίσουμε Παναγιώτη.
Τάσος Βαρούνης
