Ως τρόπο για να παρακάμψουν τους αποκλεισμούς στις αγορές, μέσω πιστωτικών καρτών που υπάρχουν στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, οι αμερικανοί στρατιώτες ανταλλάσσουν μαζικά φιλμ που τραβούν οι ίδιοι, την ώρα που σκοτώνουν, με πορνογραφικό υλικό από διαδικτυακά sites, αφού τα επενδύσουν με χέβι μέταλ μουσική. Όσο πιο γραφικό είναι το υλικό που στέλνουν, τόσο πιο πολλή πορνογραφία τούς επιστρέφεται από τους θεατές των ιστότοπων.
Όταν ήρθαν στη δημοσιότητα οι φωτογραφίες από τα βασανιστήρια στις φυλακές του Άμπου Γκράιμπ, ο αμερικανικός στρατός προσπάθησε να πείσει την κοινή γνώμη ότι ήταν μεμονωμένα περιστατικά. Και ενώ δεν είναι όλοι οι στρατιώτες εθισμένοι στην ευχαρίστηση του φόνου, εντούτοις είναι αδιαμφισβήτητο ότι η ζήτηση για «πολεμοπορνογραφία», για φωτογραφίες και βίντεο με θανάτους και φόνους αποκαλύπτει μια ενδημούσα ευφορία από την ταπείνωση, την ισοπέδωση και το θάνατο του εχθρού.
Μαζί με το υλικό του Άμπου Γκράιμπ έφτασε στο You Tube και στα πολεμολάγνα sites μια πλημμύρα από τέτοια προσωπικά βίντεο. Το 2004, 30.000 στρατιώτες είχαν καταγραφεί σε μία μόνο από αυτές τις ιστοσελίδες και η αυξανόμενη ζήτηση ενίσχυσε τη δημοτικότητα αυτών των αιματηρών βίντεο.
Ο αμερικανικός στρατός δεν έκανε τίποτε για να σταματήσει αυτό το φαινόμενο, επικαλούμενος ότι ήταν αδύνατον να ανιχνεύσει την πηγή, παρ’ όλο που πάνω στα βίντεο είναι καταγεγραμμένα, ορατότατα, το στίγμα και η ώρα.
Το φαινόμενο εξυπηρετεί ένα σημαντικό διπλό σκοπό. Το εμπόριο πολεμικών βίντεο με αντάλλαγμα πορνογραφικά εμπεριέχει επιθυμία. Μακριά από την πατρίδα, το ηλεκτρονικό σεξ σημαίνει ότι οι στρατιώτες δεν «ρίχνονται» στα κορίτσια του χωριού, για να ανακουφιστούν. Το σεξ είναι διαθέσιμο στην οθόνη των προσωπικών υπολογιστών, μέσα στην έρημο. Απ’ την άλλη, μ’ αυτό τον τρόπο ασκείται χρήσιμη προπαγάνδα και, μάλιστα, χωρίς οικονομικό κόστος, που περνά ευχάριστα, μεταξύ καφέ και τσιγάρου, την ώρα της ξεκούρασης. Οι ιδέες του εξευτελισμού και της θανάτωσης του εχθρού, των δυνάμεων που νικούν και κατατροπώνουν, διασπείρονται σε εκατομμύρια από τους ίδιους τους στρατιώτες. Και διαφθείρουν. Ο πόλεμος πουλάει, η πολεμολαγνεία πουλάει ακόμη περισσότερο και η ειρήνη δεν είναι καλό πράγμα για τις πολεμικές μπίζνες.
