Τον Απρίλιο το Ισραήλ κορύφωσε το σαμποτάρισμα των διαπραγματεύσεων, αθετώντας τη δέσμευση να απελευθερώσει την τελευταία ομάδα «βετεράνων» Παλαιστινίων κρατουμένων. Παράλληλα η Φατάχ του Μαχμούντ Αμπάς στράφηκε προς τις εσωτερικές συνομιλίες και επιτεύχθηκε συμφωνία εθνικής συμφιλίωσης με τη Χαμάς και, μετά από 7 χρόνια διχασμού, ορισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Η κυβέρνηση Νετανιάχου απάντησε με «φυγή προς τα εμπρός», αρχικά με την εκστρατεία του Ιουνίου ενάντια στη Δυτική Όχθη, με πρόσχημα την απαγωγή και εκτέλεση τριών νεαρών Ισραηλινών εποίκων, γεγονός που διαχειρίστηκε ενώ γνώριζε εξαρχής πως ήταν νεκροί. Στη συνέχεια με τη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών στη Λωρίδα της Γάζας. Η επίθεση κράτησε πάνω από 50 ημέρες, συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση όλων των παλαιστινιακών ένοπλων οργανώσεων, και είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω από 2.150 Παλαιστίνιοι, στην πλειονότητά τους άμαχοι, εκ των οποίων πάνω από 500 παιδιά, και να τραυματιστούν 11.000 άλλοι. Ενώ σκοτώθηκαν πάνω από 70 Ισραηλινοί, κυρίως στρατιώτες.
Το φθινόπωρο σημαδεύτηκε από την τρίτη φάση της ισραηλινής εκστρατείας, πλέον στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αλλά και από την αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους από τη Σουηδία. Ακολούθησαν συμβολικά ψηφίσματα υπέρ της αναγνώρισης σε κοινοβούλια διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών, που διέφεραν όμως μεταξύ τους ως προς το περιεχόμενο, και τελικά ένα συμβιβαστικό ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο που έκανε όμως αναφορά και στις διμερείς διαπραγματεύσεις.
Το τέλος της χρονιάς σημαδεύτηκε από την κατάθεση εκ μέρους του Αμπάς ενός, αμφιλεγόμενου ως προς το κείμενο, ψηφίσματος στον ΟΗΕ για τερματισμό της ισραηλινής κατοχής, παρά τις σφοδρές επικρίσεις της παλαιστινιακής αντιπολίτευσης. Τελικά το Συμβούλιο Ασφαλείας δεν το υιοθέτησε και ο Αμπάς απάντησε υπογράφοντας ακόμα περισσότερες διεθνείς συμβάσεις, συμπεριλαμβανομένου του Καταστατικού της Ρώμης για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Το 2014 συνεχίστηκε το δράμα των Παλαιστινίων προσφύγων στη Συρία.O αριθμός των νεκρών και αγνοούμενων από το 2011 έχει φτάσει τους 2.500. Και εκατοντάδες πρόσφυγες από τη Συρία και τη Γάζα πνίγηκαν στη Μεσόγειο.
Άλλα γεγονότα που θυμόμαστε από το 2014 ήταν η έκθεση-καταπέλτης του απερχόμενου Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη Ρίτσαρντ Φολκ, που μεταξύ άλλων έθεσε πάλι ζήτημα απαρτχάιντ. Επίσης ο θάνατος του εγκληματία πολέμου και ενορχηστρωτή της σφαγής σε Σάμπρα-Σατίλα, Αριέλ Σαρόν, μετά από χρόνια σε κώμα.
Σε επίπεδο διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, η χρονιά σημαδεύτηκε από το θάνατο του Uğur Süleyman Söylemez μετά από 4 χρόνια σε κώμα, που έγινε ο 10ος νεκρός της σφαγής στο Μαβί Μαρμαρά. Αλλά και την άρνηση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να εκδικάσει την υπόθεση, παρότι παραδέχτηκε ότι διαπράχθηκαν εγκλήματα πολέμου. Σημαδεύτηκε επίσης από το σαμποτάζ της Κιβωτού της Γάζας και τελικά το βομβαρδισμό της κατά την καλοκαιρινή επίθεση.
Κυρίως όμως υπήρξε μια χρονιά περαιτέρω ανάπτυξης του κινήματος για μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων και κυρώσεις (BDS) εναντίον του Ισραήλ.
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
