Ποια κηδεία θα ταίριαζε στην βρετανίδα πρωθυπουργό που κατέστρεψε εκατομμύρια οικογένειες;
Ο θάνατος της Θάτσερ συμπίπτει με τον επιθανάτιο ρόγχο -που δυστυχώς θα διαρκέσει πολύ- των οικονομικών πολιτικών που αυτή και ο Ρίγκαν εγκαινίασαν στο σύγχρονο καπιταλισμό. Είχαν προηγηθεί και άλλοι, όπως ο Πινοσέτ – η αγάπη της εκλιπούσας για τον παγκοσμίως λαομίσητο δικτάτορα της Χιλής δεν ήταν τυχαία. Αλλά είναι ο ριγκανισμός-θατσερισμός που ταυτίστηκαν με τον παγκόσμιο νεοφιλελευθερισμό, το κύμα που ανέλαβε να αντιμετωπίσει την παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, για να βυθίσει την ανθρωπότητα σήμερα σε ακόμη βαθύτερες αβύσσους κρίσης, εξαθλίωσης, πολέμων, καταστροφής.
«Μάγκι, Μάγκι, Μάγκι, νεκρή, νεκρή, νεκρή»!
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου για κάποιο περίεργο λόγο οι παλιοί εγκληματίες συγχωρούνται και τα καλά λόγια εκατέρωθεν περισσεύουν, το μίσος για τη Θάτσερ στη Βρετανία διατηρείται άσβεστο. Σύμφωνα με τον Guardian, εκατοντάδες κόσμου συγκεντρώθηκαν τόσο στο Μπρίξτον, πόλη όπου είχαν λάβει χώρα εξεγέρσεις τον καιρό της Θάτσερ, όσο και στη Γλασκόβη και στο Λονδίνο.
Ο 62χρονος εκπαιδευτικός Clive Barger χαρακτήρισε τη Θάτσερ «ένα από τα πιο ειδεχθή βδελύγματα της κοινωνικής ιστορίας, που συμπύκνωνε κάθε τι ολότελα ελιτίστικο από την άποψη της καταπίεσης ανθρώπων που δεν είχαν τίποτα. Ήταν η ηγέτης σε έναν ταξικό πόλεμο».
Ο 47χρονος Builder Lewis, βετεράνος των κινητοποιήσεων ενάντια στον κεφαλικό φόρο το 1990, υποστηρίζει πως η «κοινωνία ακόμη πληρώνει τις συνέπειες».
Ο άνεργος Kiki Madden αναγνωρίζει πως αισθάνεται ενοχή για τη χαρά του για το θάνατο της Θάτσερ «μα, στο τέλος-τέλος, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι η Θάτσερ με έκανε τόσο δυστυχισμένο όταν ήμουν παιδί. Μεγάλωσα στο Λίβερπουλ και οι πατεράδες όλων των φίλων μου είχαν χάσει τη δουλειά τους στο λιμάνι λόγω της Θάτσερ. Ήταν μια απαίσια εποχή».
Το Σιν Φέιν
Θα ήταν άκομψο ο IRA που επιχείρησε να την τινάξει στον αέρα το 1984, να επιστρέψει τώρα σε κουβέντες αβροφροσύνης. Ο Τζέρι Άνταμς, πρόεδρος του Σιν Φέιν, δήλωσε: «Η Μάργκαρετ έκανε μεγάλο κακό στον ιρλανδικό και στον βρετανικό λαό, κατά την πρωθυπουργία της. Κοινότητες της εργατικής τάξης καταστράφηκαν εξαιτίας των πολιτικών της. Ο ρόλος της στα διεθνή πράγματα ήταν αντίστοιχος, είτε στηρίζοντας το Χιλιανό δικτάτορα Πινοσέτ, είτε με την αντίθεσή της στις κυρώσεις ενάντια στο Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, είτε με τη στήριξή της στους Κόκκινους Χμερ. Εδώ, στην Ιρλανδία, η υιοθέτηση αναχρονιστικών δρακόντειων μιλιταριστικών πολιτικών επιμήκυνε τον πόλεμο και προκάλεσε μεγάλο πόνο».
Κίσινγκερ: Μπρρρτ, ζαγάρια!
Την πιο ουσιώδη δήλωση από τους υποστηρικτές έκανε η γριά αλεπού, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ: «Ήταν μια γυναίκα που γνώριζε πως ένας ηγέτης πρέπει να έχει ισχυρές πεποιθήσεις, επειδή ο κόσμος δεν έχει την ικανότητα να κατευθύνει τον εαυτό του παρά μόνο αν οι ηγέτες του τού δίνουν μια ισχυρή ώθηση».
Αν αυτά τα λόγια σας θυμίζουν πρόβατα και τον τσέλιγκα που τα κατευθύνει με σφυριχτά και «μπρρρτ, μπρρρτ», δεν είναι από λάθος. Αυτό ακριβώς εννοεί ο Χένρι! Ο πιο καλός μαθητής του, ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, αφού ανέλαβε το «Αφ-Πακ» πρόβλημα, γενίκευσε τον πόλεμο και τις επιθέσεις σε χωριά και αμάχους και ξεκίνησε άτυπη επέμβαση στο Πακιστάν, έπαθε ρήξη αορτής μέσα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και έφυγε νωρίς στα 69 του, πέφτοντας στο καθήκον… Τώρα πέθανε και η Θάτσερ. Ο Χένρι, 90 χρονών, αυτό το «κακό σκυλί, ψόφο δεν έχει»;…
Γκορμπατσόφ: Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη…
Το μόνο που του έμεινε είναι να διαφημίζει πίτσες και να βγάζει επικήδειους για τους ανθρώπους με τους οποίους η τύχη το έφερε να συνομιλεί ως εκπρόσωπος μιας υπερδύναμης. Κρυφός θαυμαστής, τότε, του θατσερισμού, κι αυτός και όλη η άθλια συνοδεία του στο Κρεμλίνο, όπως το αποδεικνύουν αρχεία που βγήκαν έκτοτε στη δημοσιότητα, έσπευσε τώρα να εκθειάσει την εκλιπούσα όταν ακόμη και η Μέριλ Στριπ ήταν κριτική στις δηλώσεις της. Επειδή η από δω πλευρά, σε όλες τις εκδοχές της, θα έχει μόνο αρνητικά να θυμάται για τον Γκόρμπι, ο μεγαλύτερος τσαρλατάνος στην ιστορία του σοσιαλισμού έχει εναποθέσει τις ελπίδες για την υστεροφημία του στο γλείψιμο της από κει πλευράς. Όσο πιο λαομίσητη η περίπτωση, π.χ. Θάτσερ, τόσο το καλύτερο! Θα ήταν απλώς αξιολύπητος αν δεν ήταν τόσο ελεεινός…
Κεν Λόουτς, ο αβρόφρων
Ο γνωστός σκηνοθέτης, αφού έθεσε το ρητορικό ερώτημα πώς να τιμήσουμε την εκλιπούσα, πρότεινε την ιδιωτικοποίηση της κηδείας της και την εκτέλεσή της από τον εργολάβο κηδειών που θα έδινε την καλύτερη προσφορά. Είναι ίσως το πιο εύστοχο που ειπώθηκε αλλά… πολύ ευγενικό!
Γιατί ακόμη κι έτσι την κηδεία της θα την πληρώσει το κράτος, και το κράτος -όπως είχε πει η… αείμνηστη– «δεν είναι φιλόπτωχο ταμείο». Θα έπρεπε λοιπόν η κηδεία της να γίνει δημοσία δαπάνη μόνον αν ήταν ανταποδοτική, δηλαδή μόνον αν βρισκόταν ικανός αριθμός «χρηστών» της κηδείας που θα κάλυπτε τα έξοδα. Μακάβριο χιούμορ; Αν αναλογιστεί κανείς πόσα εκατομμύρια οικογενειακές ζωές καταστράφηκαν από τις πολιτικές της μόνο στη Βρετανία, πόσοι άνθρωποι πέθαναν απ’ αυτές τις πολιτικές –ναι, πέθαναν!– το μόνο μακάβριο είναι οι πολιτικές της Θάτσερ, της οποίας θύματα συνεχίζουν να είναι τα δισεκατομμύρια των φτωχών ενός νεοφιλελεύθερου πλανήτη…
Γ. Τσ.
