Κυνική παρέμβαση σε πολλά επίπεδα. Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν εξαιρετικά αποκαλυπτικός στις δηλώσεις του μετά το Eurogroup που ΔΕΝ έδωσε το πράσινο φως στον νέο δανεισμό της χώρας: «Όλα τα στοιχεία που συνιστούν το δημόσιο βίο της χώρας μας βρέθηκαν στο τραπέζι του Eurogroup. Εκτιμήσεις για τον συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων, εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών, ερωτήματα για τη στάση όλων των κομμάτων και όχι μόνο των κομμάτων που μετέχουν στην κυβερνητική συνεργασία, ερωτήσεις για το ρόλο των κοινωνικών εταίρων…». Κι αυτός, απλώς τους άκουγε; θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και επίδοξο πρόεδρο του αποθνήσκοντος ΠΑΣΟΚ. Αυτονόητη, αλλά χωρίς σημασία η απάντηση. Σημασία έχει πως η τακτική της ευρωπαϊκής ηγεσίας και δη της γερμανικής ηγεμονίας αποκαλύπτει ένα ανομολόγητο, αλλά σαφέστατο στόχο του νέου μνημονίου: οι επιτηρητές του προτεκτοράτου Ελλάδα θέλουν να «μεταρρυθμίσουν» και το πολιτικό της σύστημα.
Ο κανόνας είναι ότι το Eurogroup συνέρχεται αφού έχει εξασφαλιστεί συμφωνία για απόφαση. Το μάλλον πρωτοφανές να συνεδριάσει για να υποβάλει νέους, σαφώς πολιτικούς όρους στα κόμματα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου -την απόφαση της Βουλής και τις υπογραφές των αρχηγών στο κείμενο της συμφωνίας- είναι η πιο άγαρμπη και κυνική παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα χώρας – μέλους στην ιστορία της Ε.Ε. Οι εταίροι- πιστωτές- επιτηρητές της χώρας απαιτούν «πολιτική σταθερότητα», με ό,τι αυτό σημαίνει: εξουδετέρωση του λαϊκού παράγοντα, επιβολή αναγκαστικής συναίνεσης, προεξόφληση του αποτελέσματος μιας εκλογικής αναμέτρησης με τρόπο που να μην αμφισβητείται η εφαρμογή του προγράμματος οικονομικού και κοινωνικού ολοκαυτώματος που -υποτίθεται- ότι χρηματοδοτούν.
Επιλέγουν μάλιστα να «ερεθίσουν τον ταύρο» για να δοκιμάσουν τα ανακλαστικά και τις αντοχές του στις πιο ακραίες συνθήκες. Κι αν το πρώτο αποτέλεσμα αυτού του τεστ είναι η φυγή Καρατζαφέρη και το ρήγμα στο κόμμα του, οι βασικοί στόχοι φαίνεται να είναι η Ν.Δ. και η δέσμευση του Σαμαρά στους νέους κανόνες υποταγής που περιγράφει το νέο μνημόνιο, και το άμεσο ξεκαθάρισμα της εκκρεμότητας με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο διεκδικητής της οποίας Ευάγγελος Βενιζέλος έχει περάσει τις εξετάσεις της τρόικας.
Εν ολίγοις, η στρατηγική που εξυφαίνεται πέραν πάσης θεσμικής νομιμότητας της Ε.Ε. από τους ευρω-ηγεμόνες περιλαμβάνει κι ένα βαθύ μετασχηματισμό του εγχώριου πολιτικού συστήματος, τη διαμόρφωση ενός πολιτικού προσωπικού πρόθυμου, εκπαιδευμένου και προσαρμοσμένου στους νέους κανόνες επιτήρησης που πηγάζουν από τη δανειακή σύμβαση, από τις δόσεις που θα δίνονται με το σταγονόμετρο και με αντάλλαγμα συμπληρωματικά μέτρα λιτότητας, αλλά και από το δημοσιονομικό σύμφωνο που προωθεί με ιδιαίτερο ζήλο η γερμανική ηγεσία.
Αυτή η στρατηγική δεν αποκλείεται να συνυπολογίζει -ενδεχομένως και να επιδιώκει- και το ρίσκο μιας κανονικής, τυπικής χρεοκοπίας της Ελλάδας (αν δεν ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, αν καταρρεύσει ο ευκαιριακός συνασπισμός της συγκυβέρνησης, αν καταστεί αδύνατος ένας ανασχηματισμός με περισσότερους «τεχνοκράτες», αν γίνουν αναπόφευκτες οι εκλογές, κι αν τελικά «καεί» το ομόλογο των 14,4 δισ. ευρώ που λήγει τον Μάρτιο) στο πλαίσιο μιας «χρεοκοπίας εντός ευρώ». Δεν συνυπολογίζει με ρεαλισμό, ωστόσο, το ρίσκο μιας λαϊκής έκρηξης στην Ελλάδα που θα ακυρώνει τον ελεγχόμενο «πολιτικό μετασχηματισμό» και θα έχει έντονη μεταδοτικότητα σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στον ασθενή Νότο της.
Ο κανόνας είναι ότι το Eurogroup συνέρχεται αφού έχει εξασφαλιστεί συμφωνία για απόφαση. Το μάλλον πρωτοφανές να συνεδριάσει για να υποβάλει νέους, σαφώς πολιτικούς όρους στα κόμματα της συγκυβέρνησης Παπαδήμου -την απόφαση της Βουλής και τις υπογραφές των αρχηγών στο κείμενο της συμφωνίας- είναι η πιο άγαρμπη και κυνική παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα χώρας – μέλους στην ιστορία της Ε.Ε. Οι εταίροι- πιστωτές- επιτηρητές της χώρας απαιτούν «πολιτική σταθερότητα», με ό,τι αυτό σημαίνει: εξουδετέρωση του λαϊκού παράγοντα, επιβολή αναγκαστικής συναίνεσης, προεξόφληση του αποτελέσματος μιας εκλογικής αναμέτρησης με τρόπο που να μην αμφισβητείται η εφαρμογή του προγράμματος οικονομικού και κοινωνικού ολοκαυτώματος που -υποτίθεται- ότι χρηματοδοτούν.
Επιλέγουν μάλιστα να «ερεθίσουν τον ταύρο» για να δοκιμάσουν τα ανακλαστικά και τις αντοχές του στις πιο ακραίες συνθήκες. Κι αν το πρώτο αποτέλεσμα αυτού του τεστ είναι η φυγή Καρατζαφέρη και το ρήγμα στο κόμμα του, οι βασικοί στόχοι φαίνεται να είναι η Ν.Δ. και η δέσμευση του Σαμαρά στους νέους κανόνες υποταγής που περιγράφει το νέο μνημόνιο, και το άμεσο ξεκαθάρισμα της εκκρεμότητας με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ο διεκδικητής της οποίας Ευάγγελος Βενιζέλος έχει περάσει τις εξετάσεις της τρόικας.
Εν ολίγοις, η στρατηγική που εξυφαίνεται πέραν πάσης θεσμικής νομιμότητας της Ε.Ε. από τους ευρω-ηγεμόνες περιλαμβάνει κι ένα βαθύ μετασχηματισμό του εγχώριου πολιτικού συστήματος, τη διαμόρφωση ενός πολιτικού προσωπικού πρόθυμου, εκπαιδευμένου και προσαρμοσμένου στους νέους κανόνες επιτήρησης που πηγάζουν από τη δανειακή σύμβαση, από τις δόσεις που θα δίνονται με το σταγονόμετρο και με αντάλλαγμα συμπληρωματικά μέτρα λιτότητας, αλλά και από το δημοσιονομικό σύμφωνο που προωθεί με ιδιαίτερο ζήλο η γερμανική ηγεσία.
Αυτή η στρατηγική δεν αποκλείεται να συνυπολογίζει -ενδεχομένως και να επιδιώκει- και το ρίσκο μιας κανονικής, τυπικής χρεοκοπίας της Ελλάδας (αν δεν ψηφιστεί το νέο μνημόνιο, αν καταρρεύσει ο ευκαιριακός συνασπισμός της συγκυβέρνησης, αν καταστεί αδύνατος ένας ανασχηματισμός με περισσότερους «τεχνοκράτες», αν γίνουν αναπόφευκτες οι εκλογές, κι αν τελικά «καεί» το ομόλογο των 14,4 δισ. ευρώ που λήγει τον Μάρτιο) στο πλαίσιο μιας «χρεοκοπίας εντός ευρώ». Δεν συνυπολογίζει με ρεαλισμό, ωστόσο, το ρίσκο μιας λαϊκής έκρηξης στην Ελλάδα που θα ακυρώνει τον ελεγχόμενο «πολιτικό μετασχηματισμό» και θα έχει έντονη μεταδοτικότητα σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στον ασθενή Νότο της.
Σχόλια
