Η νεολαία της δεκαετίας του 2010 αποτελεί τη γενιά του Όσλο, περιγράφει η Sunaina Maira στο καινούργιο της βιβλίο Jil Oslo.
Η γενιά (τζιλ στα αραβικά) του Όσλο ενηλικιώθηκε ξεκαθαρίζοντας σταδιακά από τις αυταπάτες που μπορεί να τους εμφυτεύθηκαν από αυτές τις συμφωνίες και την κατάληξη που θα είχαν με την ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Η Maira επιχειρεί να ανιχνεύσει τις επιδράσεις που έχει σε αυτή τη γενιά η κατασκευή ενός συλλογικού φαντασιακού στους κόλπους της παλαιστινιακής κοινότητας και η κατάρρευσή του με το ξέσπασμα της 2ης Ιντιφάντα, το 2000.
Αυτή η γενιά, επίσης, είδε μερικούς από τους –ελέω Θεού– ισόβιους δικτάτορες του αραβικού κόσμου να καταβαραθρώνονται με την επίμονη και την ανέλπιστη πίστη στη δύναμη των λαϊκών κινημάτων που μπορεί να είχαν διαφορετικές πολιτικές, πολιτισμικές αλλά και θρησκευτικές αφετηρίες. Το βιβλίο αυτό επικεντρώνεται, λοιπόν, στον τρόπο και τις διαδικασίες τις οποίες ακολουθεί η νέα γενιά για να εκφραστεί πολιτικά και πολιτιστικά. Όπως αναφέρει η ίδια η Maira: «Η κουλτούρα της νεολαίας είναι ένα βασικό πεδίο όπου οι νέοι εκφράζουν την κοινωνική τους ταυτότητα, τις πολιτικές τους προσδοκίες και τις ελπίδες για το μέλλον. Αυτές οι αναζητήσεις μετουσιώνονται πολλές φορές σε μουσική, και ιδιαίτερα σε μια διαδεδομένη για την εποχή μουσική, το χιπ χοπ».
Αυτή η γενιά διαπλέκει με πολύ κριτική σκέψη, όπως εύστοχα περιγράφει η Maira, την πολιτική, τη μουσική, την τέχνη και την καθημερινή αντίσταση, μέσα από διαφορετικούς και πολυεπίπεδους διαύλους. Αυτή η αντίσταση μπορεί να πάρει τη μορφή του γκράφιτι, του μπλογκ, της μη βιαίης αντίστασης και του μποϊκοτάζ απέναντι στο Ισραήλ. Στο βιβλίο υπάρχουν αφηγήσεις πολλών Παλαιστίνιων που αναφέρουν πως νιώθουν ένα κενό στην πολιτική αντιπροσώπευση, όπως αυτή αρθρώνεται από την παραδοσιακή πολιτική και τα κόμματα. Το νεολαιίστικο κίνημα «έχει ως στόχο να επιστρέψει στην αντίσταση και να ξαναστήσει την παλαιστινιακή πάλη ως ένα εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα».
Επίσης, για πολλούς και πολλές η 2η Ιντιφάντα στάθηκε ένα κομβικό σημείο «πολιτικής ενηλικίωσης» καθώς οι μνήμες, έστω και αν οι περισσότεροι της γενιάς του Όσλο ήταν μικροί, είναι αρκετά έντονες και καθοριστικές για τη μετέπειτα συμμετοχή τους στη λαϊκή αντίσταση και την έμπρακτη αμφισβήτηση του ισραηλινού απαρντχάιντ.
Η αμφισβήτηση, επίσης, των συμφωνιών του Όσλο και η συνειδητοποίηση των επιπτώσεών τους, είναι καταφανείς στις περιγραφές του βιβλίου. Η ταύτιση με την άποψη του Ισραηλινού ακτιβιστή Jeff Halper, πως το Όσλο αποτέλεσε τη «μήτρα του ελέγχου», λόγω του περαιτέρω κατακερματισμού της παλαιστινιακής γης και της ίδιας της παλαιστινιακής κοινότητας, είναι σχεδόν καθολική. Έτσι, φαίνεται πως υφαίνονται σταδιακά νέες ιδέες και τρόποι αντίστασης απέναντι στην κατοχή του Ισραήλ.
Πηγή: www.jadaliyya.com
Σύλλογος Ιντιφάντα
https://intifadagr.wordpress.com/
