Ένα μίνιμουμ πρόγραμμα πρέπει να προβλέπει έξοδο από την Ε.Ε. και εισαγωγή νέου νομίσματος
Ο Γιάννης Ραχιώτης είναι υποψήφιος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Α΄ Αθήνας
H καταστροφή που προκάλεσαν τα τελευταία δύο χρόνια οι ελίτ που κυβερνούν, δεν έχει ανάλογό της από τη μεταπολίτευση και μετά. Με την υπαγωγή της χώρας στην άμεση διοίκηση του ΔΝΤ/Ε.Ε. κατάφεραν να επιβάλουν συντριπτικό πλήγμα στα ήδη πενιχρά εισοδήματα των φτωχών και των μεσαίων στρωμάτων Η μείωση μισθών και συντάξεων, μόνο το 2011, έφτασε το 25%. Σύντομα θα γίνουν ορατές οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις από τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, το διπλασιασμό της ανεργίας την κατάργηση -ουσιαστικά- τού Εργατικού Δικαίου, των συλλογικών συμβάσεων, την εκμηδένιση των κοινωνικών παροχών, την υποβάθμιση της περίθαλψης και εκπαίδευσης και την κατακόρυφη αύξηση έμμεσων και άμεσων φόρων. Ετοιμάζονται νέες μειώσεις στους μισθούς στο δημόσιο τομέα και κατάργηση των αποζημιώσεων λόγω απόλυσης.
Η όποια διεθνής υπόσταση της χώρας καταργήθηκε με τη μετατροπή της σε προτεκτοράτο: Οι βασικές πολιτικές και οικονομικές επιλογές επιβάλλονται ευθέως από τις μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε., οι τρέχουσες κυβερνητικές και διοικητικές αποφάσεις υπόκεινται σε προληπτικό έλεγχο από τα τοπικά κλιμάκια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Επέβαλαν να παίζουμε ρόλο εξαρτήματος της ισραηλινής πολιτικής στα περιφερειακά ζητήματα και να στέλνουμε στρατό σε όλους τους πολέμους που διεξάγουν οι ΗΠΑ.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η αστυνομική και δικαστική καταστολή έχει εκτραχηλιστεί. Ο μόνος τομέας που πραγματοποιούνται συνεχώς χιλιάδες προσλήψεις τα τελευταία δύο χρόνια είναι η αστυνομία. Για την αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού λεφτά υπάρχουν…
Ο εκφασισμός των προπαγανδιστικών μηχανισμών είναι πλήρης: Ο ρατσισμός εκπέμπεται με την ίδια επιχειρηματολογία από το Χρυσοχοΐδη και τη Χρυσή Αυγή. Τα ΜΜΕ των εφοπλιστών και των εργολάβων καθώς και τα κυβερνητικά, διεξάγουν κανονικό ιδεολογικό πόλεμο εναντίον των φτωχών. Μόνο τα αφεντικά τους δεν φταίνε… Οι εξωτερικές ειδήσεις ελέγχονται πλήρως από τους μηχανισμούς των ΗΠΑ ακόμα και στη λεκτική διατύπωση.
Οι προϋποθέσεις για την επιβολή αυτού του καθεστώτος χτίζονταν για χρόνια. Χωρίς την επιβολή της ένταξης στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ η τοπική ελίτ δεν θα είχε καμία δυνατότητα για τόσο βίαιες επιθέσεις εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Η καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων που τα συνοδεύουν θα μπορούσε πλέον να οδηγήσει σε αλλαγή της κατάστασης. Οι συνθήκες της Λισσαβώνας θα εξακολουθούσαν να ισχύουν και να επιβάλουν την παραχώρηση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στην ευρωπαϊκή ελίτ που επέβαλε τα μνημόνια, το ευρώ θα εξακολουθήσει να καταστρέφει την αγροτική και βιομηχανική παραγωγή, το ΝΑΤΟ να επιβάλει συμμετοχή στους πολέμους του και στήριξη του προγεφυρώματός του στα παλαιστινιακά εδάφη, ενάντια στα συμφέροντά μας και στα συμφέροντα των λαών της περιοχής. Πολύ περισσότερο δεν θα έλυνε κανένα πρόβλημα ο λογιστικός «έλεγχος» των δανείων, γιατί αυτό που λείπει δεν είναι η γνώση ότι είχαν ληστρικούς όρους ή ότι επέστρεψαν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους στις πηγές τους αφού αναλώθηκαν κυρίως σε εξοπλισμούς και έργα για την Ολυμπιάδα κ.λπ. που εκτελέστηκαν από τις μεγάλες δυτικές εταιρίες.
Στις συνθήκες που έχουν πλέον διαμορφωθεί, ένα πρόγραμμα για την ανάκτηση της υπόστασης της χώρας και τη διάσωση των λαϊκών στρωμάτων πρέπει σαν μίνιμουμ να προβλέπει έξοδο από την Ε.Ε., εισαγωγή νέου νομίσματος σημαντικά υποτιμημένου σε σχέση με το ευρώ, ώστε να προστατευτεί και να ενισχυθεί η παραγωγική δραστηριότητα μέσα στη χώρα, να εκμηδενισθεί η ανεργία και να μπορέσει να αξιοποιηθεί το επιστημονικό δυναμικό, αποχώρηση από το ΝΑΤΟ και αναπροσανατολισμό των διεθνών μας σχέσεων στην κατεύθυνση της συνεργασίας με τις αναδυόμενες δυνάμεις, ανάκτηση του εκποιημένου κοινωνικού πλούτου με όρους που θα παίρνουν υπ’ όψιν τους ληστρικούς όρους με τους οποίους ξεπουλήθηκε. Τέλος, θα πρέπει να δικασθούν όσοι ευθύνονται για τη σημερινή καταστροφή.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα που προβάλει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από την κατάρρευση και να την εντάξει σε ένα διαφορετικό διεθνές πλαίσιο. Μια ενδοσυστημική μεταφορά κάποιων ψήφων προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος δεν θα προσθέσει και πολλά γιατί αυτές οι δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ/ΚΚΕ) έχουν αποδεχθεί είτε ρητά είτε στην πράξη το ρόλο της συστημικής αντιπολίτευσης που τους παραχωρείται από τις ελίτ. Η ψήφος στις εκλογές αυτές έχει νόημα μόνο ως καταγγελία του πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε τη χώρα και τις ζωές των ανθρώπων που την κατοικούν, στο σύνολό του, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Αριστεράς που βοήθησε στον αποπροσανατολισμό και τελικά στην εκτόνωση των λαϊκών αντιδράσεων.
Τέλος, δεν χρειάζεται να σπαταληθούμε σε προσπάθειες για ενότητα με όποιον δηλώνει αριστερός, ακόμη και αν είναι έτοιμος να βάλει πλάτη στο σύστημα, όποτε αυτό είναι αναγκαίο. Η έκφραση της δεξιάς πολιτικής από οκτώ τουλάχιστον κόμματα σ’ αυτές τις εκλογές δεν φαίνεται να μείωσε τη συνολική της απήχηση. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι πραγματική σύγκλιση στο κίνημα, όχι στα ψηφοδέλτια, παράλληλη δράση για κοινούς στόχους. Σύμμαχος μπορεί να είναι όποιος δεν αρκείται στη διαμαρτυρία, αλλά συμβάλει με το δικό του τρόπο στην αποτελεσματική παρεμπόδιση των πολιτικών των ελίτ και στη συνέχεια στη λαϊκή εξέγερση που θα αναδείξει τα πολιτικά υποκείμενα που θα εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα σαν αυτό που περιγράψαμε παραπάνω.
