Στη Μόσχα ετοιμάζεται νέα διαδήλωση για αύριο (24/12).
Υπάρχει πραγματική δυσαρέσκεια την οποία προσπάθησε να αντισταθμίσει το καθεστώς με φιλοκυβερνητικές αντιδιαδηλώσεις της νεολαίας «Νασί», μιας οργάνωσης που ίδρυσε ο Πούτιν και αριθμεί 100.000 νέους. Οι Δυτικοί επιχειρούν να παρέμβουν, με ακραία περίπτωση αυτή του πρώην προεδρικού υποψηφίου ΜακΚέιν ο οποίος χαρακτήρισε τον Πούτιν Καντάφι. Πολύ δύσκολα θα συνέπιπταν αυτοί οι χαρακτηρισμοί με το λαϊκό αίσθημα. Οι Δυτικοί θεωρούν τον Πούτιν «ανάθεμα» και οι Ρώσοι πολύ εξαρτημένο από τη Δύση.
Ο Ντ. Μεντβέντεφ, στο 4ο διάγγελμά του προς το έθνος (22/12), θεωρώντας ότι ανταποκρίνεται στο δημόσιο αίσθημα εξήγγειλε «σαρωτικές αλλαγές», σύμφωνα με το πρακτορείο Ria Novosti, στο πολιτικό σύστημα: Άμεση εκλογή των περιφερειακών κυβερνητών, αναλογικό σύστημα για τις εκλογές της Δούμας, απλοποίηση των κανόνων για τη συγκρότηση κομμάτων, μείωση του αριθμού των απαιτούμενων υπογραφών για υποβολή προεδρικής υποψηφιότητας από 2 εκατ. σε 300.000, από 40.000 σε 500 για να θέσει κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα υποψηφιότητα και 100.000 για να κατεβάσει υποψηφίους ένα μη κοινοβουλευτικό κόμμα.
Δεν ανέφερε, όμως, πότε θα εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές. Ταυτόχρονα εξαπέλυσε εκστρατεία κατά της διαφθοράς λέγοντας ότι, εκτός από το «πόθεν έσχες», θα ελέγχονται οι δαπάνες των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων. Υποσχέθηκε ότι δεν θα μειωθούν οι κοινωνικές και οι εξοπλιστικές δαπάνες και ότι θα γίνει ουσιαστική αποκέντρωση της εξουσίας. Σε επίπεδο εξαγγελιών φαίνεται πως ο Μεντβέντεφ πήρε το μήνυμα των καιρών. «Οι διαδηλώσεις αποτελούν απόδειξη της ωρίμανσης της δημοκρατίας στη Ρωσία», είπε ο Ρώσος πρόεδρος.
Καθώς πλησιάζει η εικοστή επέτειος της αναστύλωσης του καπιταλισμού στη Ρωσία δεν φαίνεται ότι υπάρχει κάτι για το οποίο θα ήθελε να γιορτάσει ο κόσμος. Η αποτυχημένη προσπάθεια του Αυγούστου του 1991 να διατηρηθεί το σοσιαλιστικό καθεστώς, γνωστή ως «πραξικόπημα» που απέτρεψε ο Γιέλτσιν και βρέθηκε στην κορυφή μιας απίθανης ρεμούλας και κατάχρησης δημόσιου πλούτου από τους ολιγάρχες, επανεκτιμάται θετικά, λέει σε άρθρο του ο Ι. Σαμίρ (Counterpunch, 7/12), «ενώ τα γενναία αγόρια του Χάρβαρντ που ξεκίνησαν τις μεταρρυθμίσεις θεωρούνται εγκληματίες». Αυτό εκφράστηκε στις προ εικοσαημέρου κοινοβουλευτικές εκλογές, στις οποίες η Ενωμένη Ρωσία του Πούτιν έπεσε πολύ κάτω από το αποτέλεσμα του 2007 (49,32% από 64,30%) και στην άνοδο της Αριστεράς – Κομμουνιστών και μιας διάσπασής τους, του Κόμματος Δίκαιη Ρωσία, που έλαβαν μαζί το 33% των ψήφων. Εκφράστηκε, επίσης, στη συντριβή των δεξιών και νεοφιλελεύθερων κομμάτων που δεν διάβηκαν το όριο του 7%.
Τα αποτελέσματα ερμηνεύτηκαν ως «στροφή προς τον κομμουνισμό», σε μια στιγμή που η Ρωσία επιχειρεί να ανακτήσει τη χαμένη της κληρονομιά. Ο αγωγός North Stream συνέδεσε απευθείας το ρωσικό φυσικό αέριο με τους Ευρωπαίους καταναλωτές, παρακάμπτοντας την Πολωνία (και τις ΗΠΑ κατά συνέπεια), ενώ κατασκευάζονται αγωγοί πετρελαίου και αερίου προς την Κίνα, ώστε να έχει η Ρωσία επιλογή πελατών. Ο Πούτιν θέτει σε εφαρμογή την ιδέα μιας Ευρασιατικής Ένωσης -ξεκαθαρίζοντας εκ των προτέρων, μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης ένα μήνα προ των κοινοβουλευτικών και εν όψει προεδρικών εκλογών- ότι δεν αποσκοπεί στην ανασυγκρότηση της Σοβιετικής Ένωσης-με θετική ανταπόκριση. Και η κάθοδος του αεροπλανοφόρου Ναύαρχος Κουζνετσόφ στις ακτές της Συρίας αποτελεί επίδειξη ισχύος (Σαμίρ ό.π.).
Η Ρωσία είναι η έκτη οικονομία στον κόσμο, αλλά εξαρτάται κατά πολύ από τις τιμές του πετρελαίου. Στη διάρκεια της μετάβασης στον καπιταλισμό έχασε 20 εκατομμύρια ζωές. Αριθμός που πραγματικά συγκλονίζει, όντας ίσος με τις απώλειες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πλούσιοι είναι πολύ πλούσιοι και ο κόσμος θεωρεί παράνομο αυτό τον πλουτισμό. Η συνεχιζόμενη δίκη Μπερεζόφσκι εναντίον Αμπράμοβιτς προσφέρει πληθώρα αποδείξεων ότι το αμέτρητο χρήμα τους δημιουργήθηκε από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
Δυτικοί σχολιαστές, όπως η αμερικανική επιθεώρηση Stratfor με πηγές μέσα στις μυστικές υπηρεσίες, υποστηρίζουν ότι η στρατηγική των Ρώσων κυβερνητών περιλαμβάνει ένα δημοκρατικό άνοιγμα.
Όμως, το να χαμογελάσουν λίγο περισσότερο στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως δείχνουν οι εξαγγελίες του Μεντβέντεφ, δεν φαίνεται να αρκεί. Οι προεδρικές εκλογές του Μαρτίου είναι σε ασφυκτικά κοντινό διάστημα και θα κρίνουν την τύχη του Πούτιν. Και διεξάγονται σχεδόν ταυτόχρονα με τις δημοτικές εκλογές, όπου ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ανεξάρτητοι υποψήφιοι.
Για να κερδίσει λαϊκή υποστήριξη πρέπει να διαχωριστεί από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, να απαλλαγεί από τους διεφθαρμένους της περιόδου Γιέλτσιν, να τερματίσει τις υπεράκτιες οικονομικές δραστηριότητες, να φορολογήσει γενναία τους πλούσιους φίλους, αν όχι να δημεύσει τις παράνομα αποκτημένες περιουσίες, και να επανεθνικοποιήσει τους πόρους της χώρας. Πράγμα που αναγκαστικά τον οδηγεί στο άνοιγμα προς το Κ.Κ. της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Θα τολμήσει; Και αν ναι, πώς θα παίξει το παγκόσμιο παιχνίδι ισχύος;
Ο Ντ. Μεντβέντεφ, στο 4ο διάγγελμά του προς το έθνος (22/12), θεωρώντας ότι ανταποκρίνεται στο δημόσιο αίσθημα εξήγγειλε «σαρωτικές αλλαγές», σύμφωνα με το πρακτορείο Ria Novosti, στο πολιτικό σύστημα: Άμεση εκλογή των περιφερειακών κυβερνητών, αναλογικό σύστημα για τις εκλογές της Δούμας, απλοποίηση των κανόνων για τη συγκρότηση κομμάτων, μείωση του αριθμού των απαιτούμενων υπογραφών για υποβολή προεδρικής υποψηφιότητας από 2 εκατ. σε 300.000, από 40.000 σε 500 για να θέσει κάποιο κοινοβουλευτικό κόμμα υποψηφιότητα και 100.000 για να κατεβάσει υποψηφίους ένα μη κοινοβουλευτικό κόμμα.
Δεν ανέφερε, όμως, πότε θα εφαρμοστούν αυτές οι αλλαγές. Ταυτόχρονα εξαπέλυσε εκστρατεία κατά της διαφθοράς λέγοντας ότι, εκτός από το «πόθεν έσχες», θα ελέγχονται οι δαπάνες των ανώτερων κρατικών αξιωματούχων. Υποσχέθηκε ότι δεν θα μειωθούν οι κοινωνικές και οι εξοπλιστικές δαπάνες και ότι θα γίνει ουσιαστική αποκέντρωση της εξουσίας. Σε επίπεδο εξαγγελιών φαίνεται πως ο Μεντβέντεφ πήρε το μήνυμα των καιρών. «Οι διαδηλώσεις αποτελούν απόδειξη της ωρίμανσης της δημοκρατίας στη Ρωσία», είπε ο Ρώσος πρόεδρος.
Καθώς πλησιάζει η εικοστή επέτειος της αναστύλωσης του καπιταλισμού στη Ρωσία δεν φαίνεται ότι υπάρχει κάτι για το οποίο θα ήθελε να γιορτάσει ο κόσμος. Η αποτυχημένη προσπάθεια του Αυγούστου του 1991 να διατηρηθεί το σοσιαλιστικό καθεστώς, γνωστή ως «πραξικόπημα» που απέτρεψε ο Γιέλτσιν και βρέθηκε στην κορυφή μιας απίθανης ρεμούλας και κατάχρησης δημόσιου πλούτου από τους ολιγάρχες, επανεκτιμάται θετικά, λέει σε άρθρο του ο Ι. Σαμίρ (Counterpunch, 7/12), «ενώ τα γενναία αγόρια του Χάρβαρντ που ξεκίνησαν τις μεταρρυθμίσεις θεωρούνται εγκληματίες». Αυτό εκφράστηκε στις προ εικοσαημέρου κοινοβουλευτικές εκλογές, στις οποίες η Ενωμένη Ρωσία του Πούτιν έπεσε πολύ κάτω από το αποτέλεσμα του 2007 (49,32% από 64,30%) και στην άνοδο της Αριστεράς – Κομμουνιστών και μιας διάσπασής τους, του Κόμματος Δίκαιη Ρωσία, που έλαβαν μαζί το 33% των ψήφων. Εκφράστηκε, επίσης, στη συντριβή των δεξιών και νεοφιλελεύθερων κομμάτων που δεν διάβηκαν το όριο του 7%.
Τα αποτελέσματα ερμηνεύτηκαν ως «στροφή προς τον κομμουνισμό», σε μια στιγμή που η Ρωσία επιχειρεί να ανακτήσει τη χαμένη της κληρονομιά. Ο αγωγός North Stream συνέδεσε απευθείας το ρωσικό φυσικό αέριο με τους Ευρωπαίους καταναλωτές, παρακάμπτοντας την Πολωνία (και τις ΗΠΑ κατά συνέπεια), ενώ κατασκευάζονται αγωγοί πετρελαίου και αερίου προς την Κίνα, ώστε να έχει η Ρωσία επιλογή πελατών. Ο Πούτιν θέτει σε εφαρμογή την ιδέα μιας Ευρασιατικής Ένωσης -ξεκαθαρίζοντας εκ των προτέρων, μέσω τηλεοπτικής συνέντευξης ένα μήνα προ των κοινοβουλευτικών και εν όψει προεδρικών εκλογών- ότι δεν αποσκοπεί στην ανασυγκρότηση της Σοβιετικής Ένωσης-με θετική ανταπόκριση. Και η κάθοδος του αεροπλανοφόρου Ναύαρχος Κουζνετσόφ στις ακτές της Συρίας αποτελεί επίδειξη ισχύος (Σαμίρ ό.π.).
Η Ρωσία είναι η έκτη οικονομία στον κόσμο, αλλά εξαρτάται κατά πολύ από τις τιμές του πετρελαίου. Στη διάρκεια της μετάβασης στον καπιταλισμό έχασε 20 εκατομμύρια ζωές. Αριθμός που πραγματικά συγκλονίζει, όντας ίσος με τις απώλειες κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι πλούσιοι είναι πολύ πλούσιοι και ο κόσμος θεωρεί παράνομο αυτό τον πλουτισμό. Η συνεχιζόμενη δίκη Μπερεζόφσκι εναντίον Αμπράμοβιτς προσφέρει πληθώρα αποδείξεων ότι το αμέτρητο χρήμα τους δημιουργήθηκε από τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.
Δυτικοί σχολιαστές, όπως η αμερικανική επιθεώρηση Stratfor με πηγές μέσα στις μυστικές υπηρεσίες, υποστηρίζουν ότι η στρατηγική των Ρώσων κυβερνητών περιλαμβάνει ένα δημοκρατικό άνοιγμα.
Όμως, το να χαμογελάσουν λίγο περισσότερο στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως δείχνουν οι εξαγγελίες του Μεντβέντεφ, δεν φαίνεται να αρκεί. Οι προεδρικές εκλογές του Μαρτίου είναι σε ασφυκτικά κοντινό διάστημα και θα κρίνουν την τύχη του Πούτιν. Και διεξάγονται σχεδόν ταυτόχρονα με τις δημοτικές εκλογές, όπου ήδη έχουν αρχίσει να εμφανίζονται ανεξάρτητοι υποψήφιοι.
Για να κερδίσει λαϊκή υποστήριξη πρέπει να διαχωριστεί από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, να απαλλαγεί από τους διεφθαρμένους της περιόδου Γιέλτσιν, να τερματίσει τις υπεράκτιες οικονομικές δραστηριότητες, να φορολογήσει γενναία τους πλούσιους φίλους, αν όχι να δημεύσει τις παράνομα αποκτημένες περιουσίες, και να επανεθνικοποιήσει τους πόρους της χώρας. Πράγμα που αναγκαστικά τον οδηγεί στο άνοιγμα προς το Κ.Κ. της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Θα τολμήσει; Και αν ναι, πώς θα παίξει το παγκόσμιο παιχνίδι ισχύος;
Μ.Ν.
Σχόλια
