Η πλημμυρισμένη κατά το 1/5 του εδάφους της χώρα και τα δεινά των 20 εκατομμυρίων πλημμυροπαθών γίνονται πεδίο γεωπολιτικών περιφερειακών παιχνιδιών και ανέλπιστη ευκαιρία βελτίωσης της εικόνας των Αμερικανών στον πακιστανικό λαό
«Η παρουσία προσωπικού του πακιστανικού στρατού μαρτυρά ότι η καταστροφή του περάσματος Τζαμάλι ήταν σκόπιμη και διατάχθηκε από πάνω. Νωρίτερα, είχε αναφερθεί ότι η αμερικανική αεροπορία είχε αρνηθεί στις υπηρεσίες ανακούφισης τη χρήση της αεροπορικής βάσης Σαμπάζ για τη διανομή βοήθειας. Στρατιώτες του πακιστανικού στρατού, ένας ομοσπονδιακός υπουργός και η διοίκηση της επαρχίας Σιντ κατηγορούνται για το επεισόδιο σχετικά με την αεροπορική βάση Σαμπάζ, στο νομό Τζακομπαμπάντ, της επαρχίας Σιντ, όπου αναφέρθηκε πως τα νερά εκτράπηκαν προκειμένου να σωθεί η βάση. Η εκτροπή των νερών θεωρείται η αιτία που πλημμύρισαν εκατοντάδες σπίτια και εκτοπίστηκαν 800.000 άνθρωποι. Σύμφωνα με αναφορές των ΜΜΕ, ο ομοσπονδιακός υπουργός Αθλητισμού μαζί με στρατιώτες και μια ομάδα αξιωματούχων της επαρχίας Σιντ έκλεισαν τη διάβαση Τζαμάλι, στο νομό Τζαφεραμπάντ του Μπαλουχιστάν, τη νύχτα της 13ης προς τη 14η Αυγούστου, για να εκτρέψουν τα νερά που εισέρχονταν στην αεροπορική βάση, η οποία βρίσκεται στα χέρια των Αμερικανών από την εποχή που άρχισε ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας, το 2001» (Από Δήλωση της Ασιατικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Global Research 20/8).
Στο Πακιστάν και στην Ασία ευρύτερα, μαίνεται η συζήτηση γύρω από αυτό το γεγονός, αλλά και από το ότι η πλημμυρισμένη κατά το 1/5 του εδάφους της χώρα και τα δεινά των 20 εκατομμυρίων πλημμυροπαθών γίνονται πεδίο γεωπολιτικών περιφερειακών παιχνιδιών και ανέλπιστη ευκαιρία βελτίωσης της εικόνας των Αμερικανών στον πακιστανικό λαό, ο οποίος σε ποσοστό 59% θεωρεί τις ΗΠΑ «εχθρική χώρα» (δημοσκόπηση του Pew Global Attitude Project, 29/7).
Το μέγεθος της καταστροφής είναι τεράστιο και οι περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο είναι εκείνες που έχουν επιρροή οι ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις. Οι Αμερικανοί προσδοκούν ότι αν συνεργαστούν με τον πακιστανικό στρατό και με τα απλά μέλη των φιλανθρωπικών οργανώσεων που συνδέονται με ισχυρές αντιαμερικανικές ομάδες θα βελτιώσουν τις προοπτικές των επαφών τους με τους ισλαμιστές.
Ταυτόχρονα, όπως σχολιάζουν οι Asia Times (24/8, άρθρο του διπλωμάτη Μ. Κ. Μπαντρακούμαρ), το επόμενο διάστημα θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τι κρύβεται πίσω από τη σύνδεση που επιχειρούν να κάνουν οι ΗΠΑ ανάμεσα στις πλημμύρες του Πακιστάν, στις φωτιές της Ρωσίας και στο λιώσιμο του παγετώνα, στη διεκδικούμενη περιοχή Σιατσέν του Κασμίρ (δηλώσεις Ρ. Χόλμπρουκ), υπό το πρόσχημα των κλιματικών αλλαγών. Αν κρίνει κανείς τη συνολική στάση των ΗΠΑ, στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, αυτό που λιγότερο τις ενδιαφέρει είναι η σωτηρία του περιβάλλοντος.
Οι στρατηγικές και πολιτικές επιπτώσεις από τις μεγάλες πλημμύρες στο Πακιστάν, συνεπώς, μπορεί να είναι σημαντικές. Στη Δύση ήδη έχει αρχίσει η προπαγάνδα ότι θα αξιοποιήσουν την κατάσταση οι Ταλιμπάν, για να πάρουν την εξουσία σε περιοχές όπου θα καταρρεύσει η διακυβέρνηση του κεντρικού πακιστανικού κράτους. Κάτι που μπορεί να μην αληθεύει, όπως το περιγράφουν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά υπογραμμίζει το ενδεχόμενο της ακόμη μεγαλύτερης αποξένωσης του πληγέντος πληθυσμού, λόγω της αδιαφορίας που, ούτως ή άλλως, δείχνει η «παγκόσμια κοινότητα» για τα βάσανα των απλών ανθρώπων, αλλά και της ανικανότητας των Αρχών να ανταποκριθούν στο έργο της ανοικοδόμησης.
Επίσης, η κατάσταση παρέχει τη δυνατότητα σε τμήματα του πακιστανικού στρατού να επικαλεστούν την έκτακτη ανάγκη και να υπαναχωρήσουν από την πολεμική δράση στα βόρεια σύνορα με το Αφγανιστάν, όπου έχουν αναλάβει την εκκαθάριση του δικτύου Haqqani, το οποίο φέρεται να συνδέεται με την Αλ-Κάιντα. Αυτή η πιθανή εξέλιξη θα πλήξει τις αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.
Τελικά, οι πλημμύρες στο Πακιστάν ίσως παίξουν κι αυτές ρόλο στην επιτάχυνση μιας πολιτικής λύσης στο Αφγανιστάν, με συμμετοχή των Ταλιμπάν, εν όψει του αδιεξόδου στο πεδίο της μάχης. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι οι δηλώσεις του Τζον Κέρι, προέδρου της επιτροπής εξωτερικών σχέσεων της Γερουσίας στο δημόσιο ραδιόφωνο, μετά από επίσκεψη στην Καμπούλ και το Ισλαμαμπάντ, ότι «γίνονται σοβαρές προσπάθειες να επιτευχθεί πολιτική συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν. Συμφωνώ απολύτως με τη βασική προϋπόθεση -όπως εξάλλου ο στρατηγός Πετρέους και ο πρόεδρος Ομπάμα- ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση».
Εξάλλου, το παιχνίδι τώρα παίζεται σε πολύ ευρύτερο πεδίο από ό,τι το 2001 και οι παίκτες περιλαμβάνουν μια πολύ πιο ισχυρή Κίνα και Ρωσία.
Στο Πακιστάν και στην Ασία ευρύτερα, μαίνεται η συζήτηση γύρω από αυτό το γεγονός, αλλά και από το ότι η πλημμυρισμένη κατά το 1/5 του εδάφους της χώρα και τα δεινά των 20 εκατομμυρίων πλημμυροπαθών γίνονται πεδίο γεωπολιτικών περιφερειακών παιχνιδιών και ανέλπιστη ευκαιρία βελτίωσης της εικόνας των Αμερικανών στον πακιστανικό λαό, ο οποίος σε ποσοστό 59% θεωρεί τις ΗΠΑ «εχθρική χώρα» (δημοσκόπηση του Pew Global Attitude Project, 29/7).
Το μέγεθος της καταστροφής είναι τεράστιο και οι περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο είναι εκείνες που έχουν επιρροή οι ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις. Οι Αμερικανοί προσδοκούν ότι αν συνεργαστούν με τον πακιστανικό στρατό και με τα απλά μέλη των φιλανθρωπικών οργανώσεων που συνδέονται με ισχυρές αντιαμερικανικές ομάδες θα βελτιώσουν τις προοπτικές των επαφών τους με τους ισλαμιστές.
Ταυτόχρονα, όπως σχολιάζουν οι Asia Times (24/8, άρθρο του διπλωμάτη Μ. Κ. Μπαντρακούμαρ), το επόμενο διάστημα θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τι κρύβεται πίσω από τη σύνδεση που επιχειρούν να κάνουν οι ΗΠΑ ανάμεσα στις πλημμύρες του Πακιστάν, στις φωτιές της Ρωσίας και στο λιώσιμο του παγετώνα, στη διεκδικούμενη περιοχή Σιατσέν του Κασμίρ (δηλώσεις Ρ. Χόλμπρουκ), υπό το πρόσχημα των κλιματικών αλλαγών. Αν κρίνει κανείς τη συνολική στάση των ΗΠΑ, στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, αυτό που λιγότερο τις ενδιαφέρει είναι η σωτηρία του περιβάλλοντος.
Οι στρατηγικές και πολιτικές επιπτώσεις από τις μεγάλες πλημμύρες στο Πακιστάν, συνεπώς, μπορεί να είναι σημαντικές. Στη Δύση ήδη έχει αρχίσει η προπαγάνδα ότι θα αξιοποιήσουν την κατάσταση οι Ταλιμπάν, για να πάρουν την εξουσία σε περιοχές όπου θα καταρρεύσει η διακυβέρνηση του κεντρικού πακιστανικού κράτους. Κάτι που μπορεί να μην αληθεύει, όπως το περιγράφουν τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά υπογραμμίζει το ενδεχόμενο της ακόμη μεγαλύτερης αποξένωσης του πληγέντος πληθυσμού, λόγω της αδιαφορίας που, ούτως ή άλλως, δείχνει η «παγκόσμια κοινότητα» για τα βάσανα των απλών ανθρώπων, αλλά και της ανικανότητας των Αρχών να ανταποκριθούν στο έργο της ανοικοδόμησης.
Επίσης, η κατάσταση παρέχει τη δυνατότητα σε τμήματα του πακιστανικού στρατού να επικαλεστούν την έκτακτη ανάγκη και να υπαναχωρήσουν από την πολεμική δράση στα βόρεια σύνορα με το Αφγανιστάν, όπου έχουν αναλάβει την εκκαθάριση του δικτύου Haqqani, το οποίο φέρεται να συνδέεται με την Αλ-Κάιντα. Αυτή η πιθανή εξέλιξη θα πλήξει τις αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.
Τελικά, οι πλημμύρες στο Πακιστάν ίσως παίξουν κι αυτές ρόλο στην επιτάχυνση μιας πολιτικής λύσης στο Αφγανιστάν, με συμμετοχή των Ταλιμπάν, εν όψει του αδιεξόδου στο πεδίο της μάχης. Χαρακτηριστικές ως προς αυτό είναι οι δηλώσεις του Τζον Κέρι, προέδρου της επιτροπής εξωτερικών σχέσεων της Γερουσίας στο δημόσιο ραδιόφωνο, μετά από επίσκεψη στην Καμπούλ και το Ισλαμαμπάντ, ότι «γίνονται σοβαρές προσπάθειες να επιτευχθεί πολιτική συμφωνία μέσω διαπραγματεύσεων με τους Ταλιμπάν. Συμφωνώ απολύτως με τη βασική προϋπόθεση -όπως εξάλλου ο στρατηγός Πετρέους και ο πρόεδρος Ομπάμα- ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση».
Εξάλλου, το παιχνίδι τώρα παίζεται σε πολύ ευρύτερο πεδίο από ό,τι το 2001 και οι παίκτες περιλαμβάνουν μια πολύ πιο ισχυρή Κίνα και Ρωσία.
Αριάδνη Αλαβάνου
Σχόλια
