«When you see blood, buy, buy, buy!» Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
(«Όταν βλέπεις αίμα, αγόραζε, αγόραζε, αγόραζε!»). Το κλασικό δόγμα των αγορών βρίσκει την πλήρη εφαρμογή του στην Ευρωζώνη. Την ώρα που η πορτογαλική κοινωνία γονατίζει από την ασήκωτη λιτότητα, οι έμποροι των εθνών επιβραβεύουν χαιρέκακα. Στην πρώτη έξοδο της χώρας στις αγορές, τα ομόλογά της έγιναν ανάρπαστα. Το «έξυπνο χρήμα» επιβεβαίωσε, για πολλοστή φορά, ότι είναι η πιο εξτρεμιστική και ανάλγητη δύναμη στον πλανήτη.
Αυτός ο εξτρεμισμός ουδόλως συγκινεί την ευρωκρατία, που διανύει νέα φάση έρωτα με τη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία. Άλλωστε, ποτέ άλλοτε στη μεταπολεμική ιστορία της Ευρώπης ο εξτρεμισμός των αγορών δεν συντονίστηκε τόσο καλά με τον εξτρεμισμό των πολιτικών ελίτ της Ε.Ε. στον κοινό στόχο: στη διάλυση του κοινωνικού κράτους, στη συντριβή της εργασίας και στη φτωχοποίηση των κοινωνιών.
Ούτε που πέρασε από το μυαλό των πολυμήχανων κομισονάριων και λοιπών Ευρωπαίων αξιωματούχων το ενδεχόμενο η εξτρεμιστική τους πολιτική να σχετίζεται κάπως με την ενίσχυση των λεγόμενων πολιτικών «άκρων» στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, με την άνοδο εθνικιστικών, ρατσιστικών ή ξενοφοβικών ομάδων, με την πολύπλευρη ριζοσπαστικοποίηση στρωμάτων που πλήττονται από τη λιτότητα, με τα βίαια ξεσπάσματα που προκαλεί η οικονομική βία η οποία ασκείται -με τη συνδρομή στρατών καταστολής- στους αναξιοπαθούντες της Ευρώπης.
Παρ’ όλα αυτά, ανησυχούν για το ενδεχόμενο να εκπροσωπηθεί στο Ευρωκοινοβούλιο ο «εξτρεμισμός» γενικώς. Την περασμένη Τετάρτη, η αρμόδια για την Ασφάλεια Επίτροπος, Σεσίλια Μάλστρομ, συγκάλεσε ευρεία σύσκεψη αξιωματούχων και «ειδικών» από τις χώρες της Ε.Ε. με θέμα την αντιμετώπιση του «βίαιου εξτρεμισμού» και την ανάσχεση της επιρροής «λαϊκιστικών και δημαγωγικών κινημάτων». Στο επίκεντρο βρέθηκαν οι προτάσεις ενός οργάνου που έχει συγκροτηθεί από τον Σεπτέμβριο του 2011, του «Ευρωπαϊκού Δικτύου Ευαισθητοποίησης έναντι της Ριζοσπαστικοποίησης». Τι εννοούν ως «ριζοσπαστικοποίηση», τι ορίζουν ως «εξτρεμιστική βία» και ποιες «ευρωπαϊκές αξίες» θέλουν να προστατεύσουν αφήνεται σκόπιμα ασαφές. Αν και οι αξιωματούχοι των χωρών που συμμετείχαν στη σύσκεψη θόλωσαν τα νερά με φλύαρες αναφορές στον εθνικισμό και την ξενοφοβία. «Ο βίαιος εξτρεμισμός μπορεί να αναπτυχθεί εντός οποιασδήποτε ιδεολογίας», είπε στη σύσκεψη η επίτροπος Μάλτστρομ. Και ζήτησε να αναγνωριστεί «ο βίαιος εξτρεμισμός ως η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια».
Ακόμη κι αν υποθέσει κανείς ότι υπάρχει ίχνος ειλικρίνειας στην αγωνία των εμπλεκομένων στην πρωτοβουλία και πως η αγωνία αυτή αφορά κυρίως τα φασίζοντα μορφώματα που φυτρώνουν σαν μανιτάρια σ’ όλη την Ευρώπη, είναι προφανές πως η «εθνική μεταγραφή» του προβληματισμού θα υποταγεί στο πολιτικό παιχνίδι κάθε κυβέρνησης ενάντια σε κάθε εστία αντίστασης στις πολιτικές λιτότητας. Δεν μπορούμε να φανταστούμε, για παράδειγμα, πώς η κυβέρνηση Σαμαρά θα αντισταθεί στον πειρασμό ν’ αγκαλιάσει την κοινοτική πρωτοβουλία για να αντιμετωπίσει τον «βίαιο εξτρεμισμό» του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, των απεργών, των αγροτών ή των απελπισμένων φορολογούμενων που σε λίγο θα κάνουν «εξτρεμιστικά σάλτα» στα γκισέ της εφορίας για τις κατασχέσεις των μισθών τους…
Η ευρωκρατία είναι, τελικά, σε όλα εξτρεμιστική. Ακόμη και στην υποκρισία.
