Με ανοιχτά πολλαπλά πολεμικά μέτωπα, που όλο και περισσότερο επηρεάζουν την ευρύτερη περιοχή μας, η Ελλάδα και προσφάτως και η Κύπρος εμπλέκονται όλο και πιο ενεργά στις αντιπαραθέσεις, ως βραχίονας υποστήριξης της ΝΑΤΟϊκής –και εν γένει δυτικής– πολεμικής μηχανής. Η στρατηγική θέση της χώρας μας, στο επίκεντρο των γεωπολιτικών τεκτονικών πλακών μεταξύ Ν.Α. Ευρώπης, Μ. Ανατολής και Βόρειας Αφρικής, μετατρέπεται από πλεονέκτημα σε βάρος και κίνδυνο, όσο η ελληνική ηγεσία επιλέγει η χώρα να παίζει τον ρόλο του πρόθυμου και δεδομένου συμμάχου των ΗΠΑ – πολλές φορές ακόμη και κόντρα στα προφανή εθνικά συμφέροντά μας. Κάπως έτσι οι κυβερνητικοί τυχοδιωκτισμοί, μετά τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» στον πόλεμο της Ουκρανίας, οδηγούν σήμερα το ελληνικό κράτος να στέκεται ένοχα στο πλευρό του Ισραήλ υποστηρίζοντας το «δικαίωμα αυτοάμυνάς» του και εμφανίζοντας μια πρωτοφανή αφωνία για τα εγκλήματα που το σιωνιστικό κράτος διαπράττει στη Γάζα και συμβάλλοντας ως χώρος υποστήριξης (μεταφορά εξοπλισμού, διπλωματική στήριξη κ.ά.) των πολεμικών σχεδιασμών της Δύσης στην περιοχή.
Όμως ο πόλεμος πλέον δεν είναι μακριά. Οι «ελληνικοί» Patriot στη Σαουδική Αραβία, τα πλοία στις ΝΑΤΟϊκές επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα, η αναβάθμιση της Σούδας και η αξιοποίηση για μεταφορά εξοπλισμών της Ελευσίνας, η μετατροπή της Αλεξανδρούπολης σε βάση των ΗΠΑ, η προκλητική χρήση των βρετανικών βάσεων στο Ακρωτήρι της Κύπρου για πολεμικές επιχειρήσεις και μαζί με αυτά η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και η ΝΑΤΟϊκής κοπής «Επιχείρηση Ελληνοτουρκική Φιλία», είναι κρίκοι μιας αλυσίδας, που βαθαίνει την υποτέλεια της χώρας στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, που μειώνει την κυριαρχία και την αυτονομία της χώρας μας, που μειώνει την αποτρεπτική ισχύ και ασφάλεια της επικράτειάς μας, σε μια περίοδο που όλα τα δεδομένα δείχνουν πως τα τραντάγματα που έχουμε μπροστά μας θα είναι μεγάλα και απαιτούν μια εκ διαμέτρου αντίθετη πορεία.
Η ανάγκη να μπει φραγμός στους κυβερνητικούς τυχωδιοκτισμούς και την ανεξέλεγκτη ΝΑΤΟφροσύνη, καθίσταται πλέον αναγκαίος όρος ασφάλειας και βιωσιμότητας για την χώρα μας, για την ανάκτηση βαθμών ισχύος και κυριαρχίας που θυσιάζονται στο όνομα των συμμαχικών υποχρεώσεων.
Αποστολή φρεγάτας στην Ερυθρά Θάλασσα
Την πρόθεσή της να συμμετάσχει με τη φρεγάτα «Ύδρα», στην αποστολή που οργανώνουν οι Αμερικάνοι μαζί με άλλες δυτικές δυνάμεις για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά θάλασσα εξέφρασε επίσημα η ελληνική κυβέρνηση. Οι επιθέσεις των Χούθι σε πλοία συμφερόντων ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ έχουν απορρυθμίσει τους εμπορικούς διαδρόμους, προκαλώντας μεγάλες ζημιές στις ναυτιλιακές εταιρίες και όχι μόνο. Η σημαντική θέση του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου και τα συμφέροντα των εφοπλιστών καθιστούν, λένε οι κυβερνώντες, επιβεβλημένη την παρουσία μας στην περιοχή. Κι ας είναι επιχειρήσεις διεθνοποίησης και κλιμάκωσης του πολέμου που ρίχνουν κι άλλο λάδι στην φωτιά, κι ας μπλέκετε η χώρα σε σημαντικούς κινδύνους μακριά από τα σύνορα της, κι ας σπεύδουμε πρώτοι να βάλουμε πλάτη στους αμερικανικούς τυχοδιωκτισμούς ενώ ακόμη άλλοι Ευρωπαίοι (Γαλλία, Γερμανία κ.ά.) εκφράζουν επιφυλάξεις για τους σκοπούς της επιχείρησης, κι ας προκαλείται με αυτές τις αποφάσεις δυσαρέσκεια στις τάξεις του προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού με παραιτήσεις στελεχών του.
Κύπρος: Βρετανικό ορμητήριο
Πέρα από αναχρονιστικό, το καθεστώς των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο καθίσταται και επικίνδυνο για την ασφάλεια του νησιού. Όπως και σε προηγούμενους κύκλους ανάφλεξης την Μ. Ανατολής (βλ. πόλεμο στο Ιράκ) οι Βρετανοί χρησιμοποιούν τις βάσεις ως ορμητήριο. Έτσι και την προηγούμενη εβδομάδα, πύραυλοι που εκτοξεύθηκαν, από την βάση στο Ακρωτήρι, βομβάρδισαν θέσεις των Χούθι στην Υεμένη, εμπλέκοντας ανοιχτά την Κύπρο στο κουβάρι του πολέμου. Είναι τέτοια η αποικιοκρατική αλαζονεία των Βρετανών που απλά ανακοίνωσαν εκ των υστέρων την πράξη τους. Η επίσημη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν σε γενικές γραμμές πως το γεγονός αφορά τις βρετανικές βάσεις και άρα δεν εμπλέκει την Κυπριακή Δημοκρατία. Τέτοια εθελοτυφλία, τέτοια αφωνία απέναντι στην βρετανική πρόκληση να θεωρούν το νησί αβύθιστο αεροπλανοφόρο τους. Η θέση της Κύπρου, οι ανοιχτές απειλές από την Τουρκία, αλλά και η τυχοδιωκτική πρόσδεση με το Ισραήλ, πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους για το νησί, καθιστώντας το στόχο σε μια επόμενη φάση κλιμάκωσης της περιφερειακής αντιπαράθεσης. Μπροστά σε αυτό το δεδομένο, δεν χωρά και δεν συγχωρείται η εθελοτυφλία.
Σούδα-Ελευσίνα: Τα logistics ΗΠΑ-Ισραήλ
Η Σούδα αναβαθμίζεται στον σημαντικότερο κόμβο των ΗΠΑ, στα πολεμικά τους σχέδια στην περιοχή της Μ. Ανατολής. Η ελληνική κυβέρνηση (με την ανοχή ή στήριξη των βασικών παικτών του πολιτικού συστήματος) μοιάζει να έχει δώσει εν λευκώ τη δυνατότητα στην Ουάσιγκτον να χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις στη χώρα μας για να μεταφέρει στρατιωτικό υλικό και να χτυπά «εχθρικούς στόχους». Όχι άδικα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, κατά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ κ. Μπλίνκεν, στα Χανιά, ανέφερε, πως δεν υπάρχει «ένα μέρος που να συμβολίζει καλύτερα το βάθος της εταιρικής μας σχέσης από αυτό εδώ, το νησί της Κρήτης». Εταιρική σχέση, η μετατροπή όλο και περισσότερων περιοχών της πατρίδας μας σε ορμητήρια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Γιατί πλέον δεν είναι μόνο η Σούδα, δυνάμεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ σταθμεύουν ή εκπαιδεύονται σε μια σειρά στρατιωτικές εγκαταστάσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια, ενώ από το αεροδρόμιο στην Ελευσίνα δεκάδες πτήσεις αμερικανικών μεταγωγικών αεροσκαφών μεταφέρουν πολεμοφόδια προς ενίσχυση του Ισραηλινού στρατού.
Αλεξανδρούπολη: Κόμβος προς την Ουκρανία
Την ίδια στιγμή, απρόσκοπτα συνεχίζεται η χρήση των εγκαταστάσεων του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης για τη μεταφορά πολεμικού υλικού προς την Ουκρανία και τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις στις άλλες χώρες της Ν.Α. Ευρώπης. Η Αλεξανδρούπολη, η Σούδα του Βορρά ή το «ΝΑΤΟϊκό ατού» σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ, μετατρέπεται σε σημαντικό στρατιωτικό και ενεργειακό κόμβο(μετά και την κατασκευή του σταθμό LNG και την έγκριση εγκατάστασης πλωτών αιολικών), αλλάζοντας δραματικά την ταυτότητα και τον χαρακτήρα της ακριτικής αυτής περιοχής της χώρας μας. Οι ΗΠΑ βλέπουν μια εναλλακτική δίοδο προς την Ουκρανία, μετά το κλείσιμο των στενών από την Τουρκία, μια επιλογή μάλιστα χαμηλότερου κόστους (σε ανταλλάγματα και λοιπές απαιτήσεις) από τις εναλλακτικές διόδους (βλ. Πολωνία κ.α.). Η Ελλάδα κάνει άλλη μια εκδούλευση στους ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους, την οποία ντύνει με παραμύθια για ευκολόπιστους για την υποτιθέμενη προστασία από την τουρκική απειλή (της «φίλης» και «συμμάχου» Τουρκίας) λόγω της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή.
Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις ως ΝΑΤΟϊκός βραχίονας
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μετατρέπονται σε προσάρτημα της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής. Το ονομάζουμε εκσυγχρονισμό και προσαρμογή στις απαιτήσεις και τις στρατιωτικές προκλήσεις των καιρών μας. Στην πράξη μιλάμε για αποδυνάμωση της αποτρεπτικής ισχύς της χώρας μας, στο όνομα των κοινών ΝΑΤΟϊκών στόχων.
Το βλέπουμε στα νησιά του Αιγαίου, με την κατά παραγγελία του ΝΑΤΟ, σιωπηλή αποστρατιωτικοποίηση προς ενίσχυση της Ουκρανίας, να αφήνει τα νησιά εκτεθειμένα στην τουρκική απειλή. Το βλέπουμε στην όλο και συχνότερη παρουσία αμερικανονατοϊκών στρατευμάτων στη χώρα μας που μετατρέπει ολόκληρες μονάδες σε «de facto» μονάδες υποστήριξης των φιλοξενούμενων. Το βλέπουμε στην όλο και συχνότερη εμπλοκή στα πολεμικά μέτωπα, μακριά από τα σύνορα της χώρας είτε εκπαιδεύοντας Ισραηλινούς πιλότους, είτε συνοδεύοντας αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ.
