Της Μαίρης Ευθυμιάτου
Με μια δυναμική αντίδραση και ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του κλάδου τους, με ενιαίο συντονισμό, οι επαγγελματίες του χώρου των οδικών μεταφορών, απάντησαν στα σχέδια της τρόικας και του υπ. Υποδομών για «άνοιγμα» του επαγγέλματός τους, που πρακτικά –όπως εξηγούν οι ίδιο στον Δρόμο- σημαίνει «ξήλωμα των αδειών και δικαίωμα σε όποιον επιθυμεί να εισέρχεται στην αγορά, είτε πληροί τα κριτήρια, είτε όχι».
Η απεργία που διήρκησε όλη την προηγούμενη εβδομάδα και λοιδορήθηκε παντοιοτρόπως από τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης (με το γνωστό, πλέον, μοτίβο «καλοπληρωμένες συντεχνίες κατά του κοινωνικού συμφέροντος») και πάρθηκε απόφαση να συνεχιστεί, παρά τη ντισυνταγματική λύση της πολιτικής επίταξης (λύση που σύμφωνα με δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνη θυμίζει εποχές χούντας), με την κυβέρνηση να καλεί σε προσχηματικό διάλογο τον κλάδο και τα ΜΑΤ να «καλωσορίζουν» με χημικά τους απεργούς έξω από το υπ. Υποδομών, οι ιδιοκτήτες φορτηγών αυτοκινήτων Δ.Χ. προσπάθησαν να πιέσουν, στην πιο κρίσιμη, μάλιστα, χρονική περίοδο για τον ανεφοδιασμό της χώρας με είδη α’ ανάγκης. Όπως δηλώνει στον Δρόμο ιδιοκτήτης φορτηγού Δ.Χ. και μέλος του Πανελλήνιου Συνδικάτου Χερσαίων Μεταφορών και της συσταθείσας από τους απεργούς Επιτροπής Αγώνα, «αν με την απεργία μας δημιουργήθηκαν τέτοια προβλήματα στην αγορά, φανταστείτε τι θα γίνει όταν ανοίξει η αγορά και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει ποιος θα πραγματοποιεί μεταφορά και με τι όρους ασφαλείας και υγιεινής». Ήδη, όπως εξηγούν οι μεταφορείς, ανταγωνίστριες αγορές όπως αυτή της Βουλγαρίας ή της πΓΔΜ που «απελευθερώθηκαν» χωρίς σαφείς προδιαγραφές, λειτουργούν σαν ξέφραγο αμπέλι, δημιουργώντας συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού -λόγω και των ελεύθερων κομίστρων- και κάνοντας εν τέλει κακό στο κοινωνικό σύνολο.
Οι ίδιοι οι επαγγελματίες μεταφορείς άλλωστε εξηγούν πως το νομοσχέδιο που δημοσιοποίησε το υπ. Υποδομών ήταν «το σχέδιο ενός προαναγγελθέντος θανάτου, καθώς εδώ και τουλάχιστον μια 8ετία οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν παρουσιάσει παραπλήσια σχέδια για το ‘άνοιγμα’ του επαγγέλματος», κατ’ εντολή της Ε.Ε. και πλέον εφαρμόζοντας τις επιταγές της τρόικας, εμφανίζοντας μάλιστα την πολιτική τους επιλογή ως αναγκαίο κακό για την αγορά. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση μικρομεσαίου μεταφορέα με μία άδεια, ο οποίος μας είπε: «η κυβέρνηση μας παρουσιάζει ως συντεχνία προνομιούχων, επειδή πριν από δεκαετίες οι πρώτες άδειες είχαν δοθεί με ευνοϊκούς όρους, αλλά και πολιτικά/ μικροκομματικά συμφέροντα. Δεν λέει, όμως, πως για το επάγγελμά μας ισχύει ένας πεπαλαιωμένος νόμος του 1927 που περιορίζει την δυνατότητά μας προς μεταφορά φορτίου, ενώ την ίδια στιγμή για να ικανοποιήσει την τρόικα που βρίσκεται στην Αθήνα καταστρέφει έναν ολόκληρο κλάδο μικρομεσαίων μεροκαματιάρηδων και δίνει γη και ύδωρ σε μεγάλα δίκτυα λιανεμπόρων και logistics».
«Οδηγός» το νομοσχέδιο για τις μεταφορές
Η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην «απελευθέρωση» της αγοράς, παραχωρώντας μόνον φορολογικά κίνητρα στις κατ’ εκβιασμό υπό σύσταση εταιρίες, δεν σταματά στην αγορά χερσαίων οδικών μεταφορών και βυτιοφόρων. Το νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή από τον Δ. Ρέππα, ο οποίος κήρυξε ανοιχτό πόλεμο με έναν ολόκληρο κλάδο εργαζομένων, αποτελεί «οδηγό» για μια σειρά άλλα «κλειστά» επαγγέλματα, όπως οι συμβολαιογράφοι, οι οδηγοί ταξί, οι δικηγόροι, οι φαρμακοποιοί κ.λπ. που αναμένεται να επηρεάσει εκατοντάδες εργαζόμενους στους κλάδους αυτούς.
Το σχέδιο για την απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, αποτελεί παλιά ιστορία, καθώς η σχετική οδηγία από την Ε.Ε. χρονίζει από το 2002. Από τότε, τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Ν.Δ. έχουν επιχειρήσει να προχωρήσουν στο «άνοιγμα» των αγορών, λειτουργώντας με τη λογική «καρότου και μαστιγίου», καθώς οι περισσότερες από αυτές τις αγορές είναι αρρύθμιστες, χωρίς σαφές νομοθετικό πλαίσιο και χωρίς πραγματική καταγραφή των εργαζομένων και των όρων εργασίας τους. Η κατ’ επιταγή της τρόικας «απελευθέρωση» των συγκεκριμένων αγορών, μόνο εργασιακή ασφάλεια δεν μπορεί να σημαίνει για τους εργαζόμενους των κλάδων αυτών, καθώς γνώμονα για τις αλλαγές δεν αποτελεί η καλύτερη λειτουργία των αγορών αυτών, αλλά απλώς το άνοιγμά τους σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Τα αιτήματα που θέτουν οι μεταφορείς
• 5ετής μεταβατική περίοδος σε περίπτωση «απελευθέρωσης» που θα ξεκινά από την ημερομηνία ψήφισης του ν/σ και όχι από τον Ιούνιο του 2010,
• Εξίσωση της σύνταξης όσων έχουν κατοχυρώσει ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα με τους παλιότερους ασφαλισμένους του πρώην ΤΕΒΕ,
• Άμεση ένταξή τους στον Αναπτυξιακό Νόμο και όχι υπό όρους, όπως ορίζεται,
• Πρόσβαση στο επάγγελμα του μεταφορέα μόνον πολιτών από χώρες της Ε.Ε.
• Συγκεκριμένες φορολογικές ελαφρύνσεις,
• Διατήρηση ισχυουσών κατηγοριών για τις 33.000 άδειες Δ.Χ. που υπάρχουν στην Ελλάδα (σε 4 αντί για 2 που προτείνει η κυβέρνηση).
