Η Τουρκία επιμένει με κάθε ευκαιρία να αμφισβητεί την κυριαρχία της χώρας μας σε μεγάλο μέρος του Αιγαίου. Αυτή τη φορά, αφορμή στάθηκε η προαναγγελία δημιουργίας δύο θαλάσσιων πάρκων, σε Ιόνιο και Αιγαίο, που αναμένεται να ανακοινωθεί επίσημα στο διεθνές συνέδριο «Our Ocean» που διοργανώνει η χώρα μας στις 16-17 Απριλίου. Σύμφωνα με τον υπουργό Περιβάλλοντος, Θ. Σκυλακάκη, τα όρια του Θαλάσσιου Πάρκου στην περιοχή των Ανατολικών Κυκλάδων «θα καθοριστούν με επιστημονικά και περιβαλλοντικά κριτήρια, και θα περιλαμβάνουν ακατοίκητες νησίδες και τη θαλάσσια περιοχή τους με στόχο τη δημιουργία ενός “καταφυγίου” για τα θαλασσοπούλια και τα μεγάλα θαλάσσια θηλαστικά».
Η Άγκυρα όμως θέλει να επιβάλλει τη de facto συνδιαχείρηση του Αιγαίου, καθιστώντας τον εαυτό της ρυθμιστή για κάθε μικρή ή μεγάλη απόφαση για την περιοχή. Τώρα το τουρκικό ΥΠΕΞ, δηλώνει πως η εν λόγω περιοχή περιλαμβάνει «νησίδες, το καθεστώς των οποίων δεν έχει ρυθμιστεί σε κάποια διεθνή συνθήκη» και απειλεί πως δεν θα δεχθεί τετελεσμένα. Επαναφέρει το επιχείρημα των γκρίζων ζωνών, περιορίζοντας στην πράξη την κυριαρχία της χώρας μας στην μέση του Αιγαίου. Στη γειτονική χώρα μάλιστα, ο Ερντογάν και η κεμαλική αντιπολίτευση, επενδύουν στην εθνικιστική πλειοδοσία σχετικά με το ζήτημα, με τον Γιανκί Μπαγτζίογλου, αντιπρόεδρο του κεμαλικού CHP (που αποτελεί «ελπίδα δημοκρατίας» για κάποιους «ειδήμονες» στη χώρα μας) να προτείνει τη «μονομερή ανακήρυξη των θαλάσσιων περιοχών της Τουρκίας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της», προαναγγέλλοντας νέα τετελεσμένα και αποδεικνύοντας την ενιαία επεκτατική αντίληψη της Τουρκικής ελίτ.
Ας ελπίσουμε να μην χρειαζόμαστε άδεια από τον σουλτάνο για τις καλοκαιρινές βουτιές στο «γκρίζο» Αιγαίο – αρκετά εμπόδια μας βάζει ήδη ο πληθωρισμός και η εμπορευματοποίηση των παραλιών. Σε κάθε περίπτωση και στην εν λόγω «ένταση» αποκαλύπτεται η πραγματική διάσταση της πρόσφατης Διακήρυξης των Αθηνών, που τόσο πανηγύρισαν στην ελληνική κυβέρνηση. Για κάθε ζήτημα, η Άγκυρα θα επικαλείται την πρόβλεψη για «αποχή από κάθε δήλωση ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει το πνεύμα της διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και της σταθερότητας», με σκοπό να εμποδίσει την άσκηση της κυριαρχίας της χώρας μας, επιβάλλοντας δια της φιλανδοποίησης μια ιδιότυπη συνδιαχείρηση (ή επικυριαρχία) στην περιοχή.
Μ.Α.
