πολιτική

Του Βασίλη Χατζηλάμπρου*

Στην πρωτομαγιάτικη απεργία του Σικάγου, το 1886, εμφανίζονται για πρώτη φορά τα τρία οκτάρια: "Όκτώ ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο"

Με μέτρα που γυρίζουν την ελληνική κοινωνία δεκαετίες πίσω «ασφαλίζουν» το ευρώ, αλλά και τις αποδόσεις της διεθνούς κερδοσκοπίας!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μιχάλη Σιάχο

Για κατάσταση χωρίς μεταπολιτευτικό, ίσως και μεταπολεμικό, προηγούμενο κάνει λόγο, μιλώντας στον Δρόμο, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος, τονίζοντας ότι «η πρωτομαγιά είναι ιστορικός φάρος και για τα σύγχρονα προτάγματα, τις δυνατότητες του εργατικού κινήματος». Για τον Σπύρο Παπασπύρο «η έξοδος από το συγκεκριμένο μηχανισμό χρηματοδότησης και την κηδεμόνευση του ΔΝΤ, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ε.Ε. που οδήγησαν στην κρίση, τη βαθαίνουν και δεν την υπερβαίνουν, είναι όρος επιβίωσης των ευρωπαϊκών κοινωνιών».

Πήγε μόνος του. Αφού το «συνδικαλιστικό» όργανο στο οποίο συμμετέχει και μόλις προσφάτως τον ξανανέδειξε πρόεδρο, αποφάσισε να μην συναντηθεί με τους απεσταλμένους του ΔΝΤ, αυτός δεν άντεξε. Πήγε μόνος του. Αργότερα επικαλέστηκε άρθρο του καταστατικού που επιτρέπει στον Πρόεδρο να κάνει ότι θέλει. «Πείτε μας λίγο για το κλίμα εκεί», τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι (Καμπουράκης και Οικονομέας). «Ήταν ψυχρό», απάντησε. «Τι τους είπατε;». «Ρωτούσαν για το εργατικό κόστος, αλλά ήμουν καλά προετοιμασμένος και τους απέδειξα πως το εργατικό κόστος στην Ελλάδα δεν επηρεάζει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Και μετά έφυγα». Οι δημοσιογράφοι επέμεναν: «πού τους συναντήσατε;». Ολίγη αμηχανία από τον πρόεδρο, αυτοί επέμεναν. «Εκεί που δέχονται όλους, στην Μεγάλη Βρετανία». Ε, ρε παράδοση που ‘χει αυτό το ξενοδοχείο, τι ιστορικές στιγμές έχουν ζήσει τα ντουβάρια του…

Ζητούνται διευκρινίσεις

Θέλουμε να παραμείνει αυτή η κυβέρνηση ή να φύγει; Θέλουμε να γίνει δημοψήφισμα για ΔΝΤ-Ε.Ε. και πώς να διατυπωθεί το ερώτημα; Είναι κακό το ΔΝΤ και καλή η Ε.Ε.; Είμαστε υπέρ της επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους ή δεν μας νοιάζει; Δεν μας αρέσουν οι λεκτικές υπερβολές ή γενικά όλες οι υπερβολές, όπως π.χ. οι κινητοποιήσεις στο λιμάνι; Θέλουμε έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα εγγράφει πίστη στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς και τον ευρωπαϊσμό και, άρα, αποτελούμενο από πιστούς δορυφόρους ή δεν τον θέλουμε καθόλου;

Το «χτες»

Θυμάστε τον Καραμανλή; Στους λόγους του δεν αναφερόταν στο ΠΑΣΟΚ άμεσα, αλλά το αποκαλούσε «χτες». Έτσι, λέγοντας «να τελειώνουμε με τις πρακτικές του “χτες”», εννοούσε με τις πρακτικές της πασοκικής διακυβέρνησης. Αυτό άρεσε, σαν εύρημα, στον Αντώνη Σαμαρά και το χρησιμοποιεί κι αυτός πλέον. Όχι για να δηλώσει το ΠΑΣΟΚ, αλλά την καραμανλική διαχείριση. Ο Αντώνης, διαγράφοντας τον Παυλίδη, δήλωνε κατηγορηματικά: «Μας ντρόπιασε το χτες, μας πίκρανε το χτες, θα σαρώσουμε το χτες από τις γραμμές μας κ.λπ.». Από μεταφορές πάμε πολύ καλά…

Ρε μπράβο κράτος πρόνοιας!

Ο καπιταλισμός έχει λύσεις για κάθε πρόβλημα. Στη Γερμανία, λοιπόν, που η ανεργία έχει φτάσει σε υψηλά επίπεδα, οι άνεργοι το έχουν ρίξει στο ποτό για να ξεγελάσουν τη μιζέρια τους και έτσι αυξήθηκε ο αριθμός των αλκοολικών.

Επειδή η λύση να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας κοστίζει στο κεφάλαιο, σκέφτηκαν κάτι πιο οικονομικό το οποίο χρηματοδοτείτε και με τα λεφτά των φορολογουμένων. Δημιούργησαν, λοιπόν, στην πόλη Kiel μια «καινοτομία».

Πρόκειται για μία ειδική αίθουσα όπου μπορεί να γίνει κατανάλωση αλκοόλ από άνεργους αλκοολικούς πολίτες. Η αίθουσα ονομάζεται Sofa και μοιάζει με τις μικρές παμπ της εργατικής τάξης που αφθονούν στις γερμανικές πόλεις. Στην αίθουσα συγκεντρώνονται, καθημερινά, περί τους 70 θαμώνες, ηλικίας 18 έως 70, στους τοίχους κρέμονται αφίσες ποδοσφαίρου, μια τηλεόραση είναι πάνω από το μπαρ και μένει πάντα ανοιχτή, συνήθως όμως με τον ήχο κλειστό.

Το πείραμα αυτό τράβηξε την προσοχή κρατικών αξιωματούχων σε ολόκληρη τη χώρα και σκέπτονται να το εφαρμόσουν παντού, από τη στιγμή που οι προσπάθειες των περισσότερων πόλεων να λύσουν το πρόβλημα των άνεργων-αλκοολικών με το να τους απομακρύνουν από τις κεντρικές περιοχές, απέτυχε.

Μεσαίωνας;

Κανείς γραικύλος δεν το θέλει…

Είδα μια αφίσα που έγραφε «Έξω το ΔΝΤ», μας είπε ο Γ Παπανδρέου. Ευτυχώς ζει και στην Ελλάδα και βλέπει αφίσες. Το προσυπογράφει. Κατά δήλωση πάντα. Όμως, δεν φεύγει με πέτρες και διαδηλώσεις (να ο διαχωρισμός), αλλά μόνο με το να εφαρμόσουμε πλήρως ό,τι μας λέει, για όσο καιρό του εκχωρήσουμε κάθε εξουσία και αρμοδιότητα, διαλύοντας (βυθίζοντας) την κοινωνία. Άρα, αποτελεσματικότερος τρόπος για να φύγει κάποτε το ΔΝΤ είναι, πρώτα, να το φωνάξουμε, μετά να το εξυπηρετήσουμε, και αφού θα κάνει πλιάτσικο και βαρεθεί, να το ξεφορτωθούμε. Τα ίδια σκέφτεται και ο σκληρός Αντώνης Σαμαράς: Επειδή πρέπει να φύγει το συντομότερο το ΔΝΤ, ας βάλει και η Ν.Δ. ένα χεράκι να παραμείνει, ώστε να «σωθεί» η χώρα…

Ωραία λέξη…

Οδεύουμε, λέει, προς μετα-μεταπολίτευση. Σκαρώνονται και επωάζονται λύσεις σαν αυτές του ΔΝΤ και στο πολιτικό πεδίο. Όπως θα λέμε με πίκρα «προ ΔΝΤ» και «μετά ΔΝΤ». όταν θα μιλάμε και θα αφηγούμαστε καταστάσεις.

Τι έλεγε ο Ανδρέας;

Στην εφημερίδα του ΠΑΣΟΚ Εξόρμηση, τον Μάρτιο του 1977, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε τα ακόλουθα: «Η ντόπια μεγαλοαστική τάξη, υποτελής, δορυφορική και διαβρωμένη από το πολυεθνικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, όσες αντιδικίες κι αν έχει μαζί του, στα κρίσιμα θέματα θα μιλήσει με τη “φωνή του κυρίου της”». Καλά τα έλεγε, όπως μας θυμίζει το φυλλάδιο Νέος Αγωνιστής, η περιοδική έκδοση μελών ΠΑΣΟΚ και ανένταχτων σοσιαλιστών για την κοινωνική δημοκρατία. Ήταν η εποχή που ο Ανδρέας κατάγγελε τη Σοσιαλιστική Διεθνή σαν κόλπο της CIA και αρνιόταν κάθε σχέση μαζί της. Τώρα ο υιός Παπανδρέου είναι πρόεδρος αυτού του οργανισμού, φέρνει και το ΔΝΤ…

Η κυνική και άκρως αποκαλυπτική περίπτωση του Αλ. Παπαδόπουλου

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος με μια ομιλία-ιδεολογικό μανιφέστο επανεισόδου στην κεντρική πολιτική σκηνή, αξιοποίησε, εκτός των άλλων, το γνωστό στυλ, όπου η κυνικότητα προβάλλεται ως ειλικρίνεια...

Του Βαγγέλη Χωραφά *

Ένα μήνα μετά τη δημιουργία του μηχανισμού Ε.Ε./ΔΝΤ για τη διάσωση της Ελλάδας, έχουν αρχίσει να μορφοποιούνται στο πολιτικό σκηνικό της χώρας οι στρατηγικές των πολιτικών δυνάμεων.

Του Κώστα Ανδριανόπουλου

Οι συστημικές ανάγκες απαιτούν απόλυτη ευθυγράμμιση των πολιτικών δυνάμεων στις οικονομικές επιταγές, χωρίς προσκόμματα, αυτονομήσεις και αντιθέσεις. Ο δικομματισμός, ως επιλογή, φαίνεται να περνά σε δεύτερο πλάνο. Η Αριστερά δεν αξιολογείται σαν σοβαρός αντίπαλος. Η   κοινωνία θα αντιμετωπιστεί μέσα από τη διάλυση, τον ατομισμό, την κονιορτοποίηση και στο τέλος, αν χρειαστεί, μ’ απευθείας αναμέτρηση μαζί της.

Θα πάμε στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα. Θα προτιμούσαμε να ήταν μία σε κάθε πόλη και όχι 2-3. Θα κρατάμε την εφημερίδα μαζί μας, γιατί θέλουμε να τη διαδώσουμε, να τη διαβάσουν όσο πιο πολλοί προοδευτικοί άνθρωποι γίνεται. Θα θέλαμε η Πρωτομαγιά να είχε στοιχεία γιορτής των ανθρώπων που αγωνίζονται. Ξέρουμε ότι μεγάλη πίκρα και αγωνία για το μέλλον έχει αγκαλιάσει εκατομμύρια συμπολίτες μας με τα μέτρα ΔΝΤ και Ε.Ε. Θα χαρούμε αν εκφραστεί η οργή και η αγανάκτηση, αν οι συγκεντρώσεις θα είναι μαζικές.

Το βράδυ θα αναζητήσουμε στις ειδήσεις τι έγινε σε όλο τον κόσμο. Θέλουμε να δούμε τον Τσάβες να τα βάζει με το Καπιτώλιο. Τη φρεσκάδα στα πρόσωπα των ιθαγενών, αγροτών και νεολαίων της Κολομβίας. Να δούμε την Κωνσταντινούπολη και το Ντιαρμπεκίρ των Κούρδων. Το προλεταριάτο στη Σαγκάη. Τις συγκρούσεις στις Φιλιππίνες για δύο δολάρια μισθό τη τη μέρα. Να ταξιδέψουμε στην Ταϊλάνδη, στη Γουαδελούπη και τη Μπουργκίνα Φάσο. Να δούμε κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν σε πρωτεύουσες άγνωστων χωρών. Να νιώσουμε αλληλόχρεοι μ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα που βρίσκεται στο δρόμο. Να θυμηθούμε το παρελθόν μας, τους διακόσιους στην Καισαριανή, τον Παναγούλη. Να αισθανθούμε ότι απολογούμαστε στο μέλλον.

Να ανανεώσουμε την πίστη μας πως ο αγώνας για ν’ αλλάξει ο κόσμος, ο αγώνας δηλαδή για τη ζωή, θα αποδειχθεί πιο ισχυρός από όλα όσα θέλουν να τον ακυρώσουν.                      

«Δ»

Έρευνα της VPRC για τη ΓΣΕΕ καταγράφει τις στάσεις και το «διχασμό» των μισθωτών απέναντι στην κρίση, στα κυβερνητικά μέτρα, τα συνδικάτα και στις μορφές πάλης

Του Γιώργου Κατερίνη