στήλες

Γράφει ο Ν. Κουνενής

Τι βλέπουμε όταν δεν βλέπουμε τίποτα

Του Γιώργου Κοροπούλη

Η αρένα ήταν το σύμπτωμα παρακμής ενός πολιτισμού. Ενός λαμπρού πολιτισμού, βεβαίως, ο οποίος, όμως, κατάφερε στα τελευταία του να ταυτιστεί με το αιματοκύλισμα στην αρένα, με το θέαμα που πρόσφεραν στα αδηφάγα μάτια οι σφαγμένοι. Βλέπεις κ. διαβασμένε, ξεκινάω το θέμα από κει που το άφησες εσύ, στο τελευταίο σου σημείωμα.

Αν και γενικώς πιστεύεται ότι οι λέξεις είναι άδεια κελύφη, φρονώ το αντίθετο: κάποιες φορές κρύβουν νοήματα. Και στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να ανατρέχουμε στην ιστορία τους, να διαλευκάνουμε κάπως τη σημασία τους.

Ελπίζω να συμφωνείς, δεν μπορεί να είναι πάντα αλλού ο παπάς, αλλού το ράσο. Ειδεμή, ας αρχίσουμε να συνεννοούμαστε με βεγγαλικά, να πετάμε ρουκέτες και να γίνει εδώ μέσα Βαγδάτη.

Έτσι, λοιπόν, αν ανατρέξεις στα λεξικά θα δεις ότι η λέξη αρένα δηλώνει το χώρο διεξαγωγής θηριομαχιών, το πεδίο διεξαγωγής, κυρίως, ιδεολογικών και πολιτικών αγώνων. Και εγώ και εσύ, όμως, έχουμε διαβάσει λίγη ιστορία και ξέρουμε ότι στην αρένα δεν πάλευαν το θηρίο με το θηρίο, αλλά το θηρίο με αυτόν που του μέλλονταν να φαγωθεί. Και ότι οι ιδέες και η πολιτική ήταν το άλλοθι αυτού του θεάματος.

Ας έρθουμε, τώρα, κ. διαβασμένε στη δική μας αρένα. Ποιος λες εσύ να είναι το θηρίο; Μήπως η κυβέρνησή μας που συνεχώς αμύνεται, προσπαθώντας να κρατήσει μια εθνική γραμμή επιβίωσης; Σου μοιάζουμε για θηρία, έτσι όπως μας βλέπεις, με τα κεφάλια μόλις λίγο έξω απ’ το νερό; Δεν νομίζω. Αν κάνεις τον κόπο, όμως, και πατήσεις το κουμπί, θα το δεις αμέσως το θηρίο. Και ίσως καταλάβεις, ίσως κάποτε καταλάβεις ποιανής αρένας παίγνια είμαστε όλοι μας. Σε ποιον είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε αναφορά, τι εξετάσεις δίνουμε καθημερινά. Αγοράζει ακριβά παπούτσια ο υπουργός; Σκάνδαλο! Αγοράζει φτηνά; Δεν προσέχει και τόσο την εμφάνισή του; Εκεί να δεις σκάνδαλο! Κάναμε προσλήψεις; Απαράδεκτο! Τις παγώνουμε; Κάνουμε και κάποιες περικοπές, γιατί δεν τα φέρνουν βόλτα οι οργανισμοί; Θύελλα αντιδράσεων!

Ό,τι και να γίνεται, φίλε μου, το θηρίο πρέπει να είναι χορτασμένο. Ό,τι και να γίνει, ο λαός έχει κόψει εισιτήριο και περιμένει να δει το δελτίο των 8.

♠ Ο βασιλόφρων

Του Κώστα Στοφόρου

Αυτοκτονία κρατούμενου στο Α.Τ. Πολίχνης

Τέλος στη ζωή του έβαλε κρατούμενος μετανάστης, χρησιμοποιώντας τη ζώνη του παντελονιού του, μέσα στα κρατητήρια του Α.Τ. Πολίχνης. Ο νεαρός είχε συλληφθεί νωρίτερα στην περιοχή για αρπαγή τσάντας. Από την ΕΛ.ΑΣ διατάχθηκε άμεσα ΕΔΕ και οι αστυνομικοί που τον φρουρούσαν τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

Καθιστική διαμαρτυρία στη σχολή τυφλών

Τυφλοί, συνοδοί και εργαζόμενοι της Σχολής, βγήκαν και πάλι στο δρόμο, απαιτώντας να μην μπει λουκέτο στο Ίδρυμα και να αποκτήσει δημόσιο χαρακτήρα. Να θυμίσουμε, ότι από τους 150 μαθητές της Σχολής έχουν παραμείνει 50, ενώ εργαζόμενοι και προμηθευτές έχουν μήνες να πληρωθούν.

Διεργασίες για τις δημοτικές εκλογές…

Δύο συναντήσεις πραγματοποιήθηκαν την εβδομάδα που μας πέρασε στις Δυτικές συνοικίες με αφορμή τις δημοτικές εκλογές και συγκέντρωσαν κόσμο από το ευρύτερο φάσμα της Aριστεράς. Κοινός τόπος, η ανάγκη καθόδου στις εκλογές με ενωτικά αριστερά σχήματα, ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε στον πυρήνα της οικονομικής κρίσης.

Του Κώστα Σκηνιώτη.

140 χρόνια από τη γέννηση του Λένιν. Του Γιάννη Τόλιου.

Του Γιάννη Μακρυδάκης

Και τώρα, λοιπόν, που επιτέλους πήραμε χαμπάρι όλοι, τι ακριβώς συνέβαινε τόσα χρόνια, η από δω και πέρα πορεία είναι μονόδρομος.

Κ. βασιλόφρων

δεν καταλαβαίνω γιατί η υπόθεση της Άντζελας και του Τόλη σου φέρνει αμηχανία.

Δεν είναι επαρκής ο χώρος του μικρού αυτού μονόστηλου για να αποτιμηθεί μια «εξάστηλη», φιλόδοξη διοργάνωση, όπως αυτή της φετινής Art-Athina. Οι πόρτες έκλεισαν την Κυριακή που μας πέρασε, χωρίς ιδιαίτερο θόρυβο. Ωστόσο, τα κρίσιμα ερωτήματα που αφορούν τόσο την αγοραία δυναμική του «έφηβου» θεσμού, όσο κι εκείνα που αναφέρονται στην υπαρκτική αγωνία τής τέχνης και των έργων της, έμειναν αναπάντητα. Κωδικοποιούμε τις πρώτες παρατηρήσεις: Δεν έχει κατακτηθεί η σχέση των αιθουσών τέχνης με τον καλλιτέχνη. Είναι γεμάτη αμφιβολίες, φόβους και ενδοιασμούς. Αόρατα συμβόλαια, ενοίκιο αίθουσας, υπέρογκα ποσοστά, οδηγούν τον νέο εικαστικό σε εναλλακτικούς χώρους έκφρασης ή στην απομόνωση.

Η οικονομική κρίση θυματοποίησε την τέχνη, σε μια βίαιη απλοποίησή της, με έργα ενίοτε άψυχα περιορισμένα στον ορίζοντα της αγοράς. Οι αίθουσες δεν επέκτειναν τον ορίζοντα, δεν λειτούργησαν εκπαιδευτικά. Δεν διαμόρφωσαν τις προϋποθέσεις για μια πολιτιστική πολιτική που να εκφράζει τις καινούργιες ιδέες.

Απέναντί τους και σε διάλογο για τα δικαιώματα του καλλιτέχνη δεν είναι, δυστυχώς, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), που καταρρέει σε συμπεριφορές, της προέδρου του, τύπου Εβίτα Περόν και στην αμηχανία 3-4 φοβισμένων μελών του Δ.Σ. Από τα σχεδόν 5.500 μέλη μόνο τα 280 προσέρχονται να ψηφίσουν. Θεσμοί εν αταξία και απαξία που αποσπούν το δημόσιο χρήμα και τις συνδρομές των μελών τους για παράτες-εκθέσεις και αλλαγές αναπαυτικότερων πολυθρόνων και φούξια κουρτινών. Καμαρίλα...

Τελειώνοντας, θα έλεγα ότι η Art-Athina θα καταλήξει σε εμποροπανήγυρη, εάν δεν οσμιστούν οι συμμετέχοντες την ανάγκη του νέου και όχι του εφήμερου. Η φουάρ δεν πρέπει να είναι ο καθρέφτης των όσων παρουσιάζουν στις αίθουσες τους. Όλο το χειμώνα καταρρέουμε περιμένοντας την Art-Athina να δούμε τέχνη… και κάποιες αίθουσες με την αγωνία του κέρδους μετακυλίουν τις τακτικές-πρακτικές τους εκεί.

Χ. Ν. Θεοφίλης