Η ώρα της κρίσης – έξι θέσεις για την εξέγερση
«Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα»
Αποκωδικοποιώντας τα πολλαπλά μηνύματα της πλατείας.
Του Ρούντι Ρινάλντι
Ένα υπερόπλο στις πλατείες
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Όταν ο Ομπάμα εκφράζει ενδιαφέρον για τη διαχείριση της «ελληνικής κρίσης», δεν το κάνει από συμπάθεια. Κι όταν η Μέρκελ πείθει τους Γερμανούς βουλευτές να εγκρίνουν νέο πακέτο «διάσωσης» της Ελλάδος, δεν το κάνει από οίκτο. Ο φόβος είναι το στοιχείο που συνδέει την αγωνία τους. Ο κόσμος που έχουν οικοδομήσει αυτοί και οι ομόλογοί τους είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα. Και μπορεί η Ελλάδα να είναι στον πάτο του, αλλά η «πτώση» της θα τον γκρεμίσει ολόκληρο.
Το Mνημόνιο, το κίνημα και η Αριστερά
Του Ευτύχη Μπιτσάκη
Στο προηγούμενο σημείωμα (Δρόμος, 4 Ιουνίου), είχα υποστηρίξει, στηριζόμενος και σε επιχειρήματα ειδικών, ότι η καταστροφική πορεία της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν μονόδρομος. Ότι η αντιμετώπιση του «χρέους» μπορούσε να γίνει μια πολιτική αξιοποίησης εγχώριων πόρων. Εν τω μεταξύ η εκποίηση του δημόσιου κοινωνικού πλούτου συνεχίζεται και επιταχύνεται.
Η δημοκρατία γεννιέται στις πλατείες
Μερικά από τα συνθήματα της πλατείας
Ο Μίκης στα Προπύλαια και την… πλατεία
Του Κώστα Ανδριανόπουλου.
Κι αν φύγουν, μετά τι;
Του Μιχάλη Σιάχου.
Αρχές Ιούλη η 4η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ
Ρεπορτάζ: Νίκος Ταυρής.
Το φάντασμα της αποχώρησης από την Ευρωζώνη και οι εξορκιστές του
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα, αυτό της αποχώρησης από την ευρωζώνη. Όλες οι δυνάμεις του γερασμένου πολιτικού συστήματος ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία, για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα μαζί με το δίδυμό του, την αθέτηση πληρωμών έναντι των πιστωτών της χώρας. Ο Πάγκαλος, η Μ. Δαμανάκη, η Μπακογιάννη, ο Καρατζαφέρης, o Τσίπρας και η Παπαρήγα, τελευταία, επισείουν το σκιάχτρο της αποχώρησης από το ευρώ. Όλα αυτά, για να ξορκίσουν τη ρήξη με τις ντόπιες και ξένες οικονομικές και πολιτικές ελίτ, που απαιτεί το κίνημα της Πλατείας Συντάγματος.
