περίπτερο ιδεών

Όταν συνομίλησα με τον Σίμον Πέρες, τον Εχούντ Μπάρακ και άλλους ηγέτες του Ισραήλ σε μια συναυλία ελληνικού τραγουδιού με την Ελένη Βιτάλη στο Τελ Αβίβ, πίστεψα πρόσκαιρα ότι τα χειρότερα είχαν μείνει πίσω. Ήταν η εποχή που στην ατμόσφαιρα αιωρείτο η αίσθηση μιας επικείμενης οριστικής λύσης αποδεκτής απ’ όλους. Σχεδόν όλο το υπουργικό συμβούλιο ήταν παρόν.

Έγραψα στο προηγούμενο «Περίπτερο» ότι αυτός ο τόπος είναι εκτός τόπου και χρόνου, αναφερόμενος στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής. Συμπληρώνω ότι αυτός ο τόπος είναι εξίσου εκτός τόπου και χρόνου και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.

Μια Ευρώπη σε παρακμή βαριανασαίνει στις ανηφόρες. Χρειάστηκε να συλλάβουν οι Ισραηλινοί 750 ανθρώπους από 30 χώρες και να σκοτώσουν και να τραυματίσουν πολλές δεκάδες σε μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά δολοφονική επιχείρηση πειρατείας, απαγωγής και κακοποίησης, για να ξανασηκωθούν συνένοχα από τους καναπέδες τους οι θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έννομης τάξης Ευρωπαίοι.

Πακιστανοί άντρες και γυναίκες στα μαύρα έχουν δημόσια καταδιώξει τους εχθρούς τους με πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες, μποϊκοτάρισμα των κυβερνητικών θεσμών και καθιστικές διαμαρτυρίες σε δημόσια κτίρια και χώρους. Οι ατυχείς προσπάθειες του πακιστανικού κράτους να καταπνίξουν αυτή την «ανταρσία» με δακρυγόνα, ηλεκτρικά γκλομπ, μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες, αντιμετωπίστηκαν και εξουδετερώθηκαν με ένα μοναδικό όπλο απ’ αυτούς τους μαυροντυμένους ακτιβιστές: γνώση του νόμου.

«Έπειτα από δεκατρία χρόνια κυρώσεων και επτά κατοχής, ο δυτικός κόσμος, που σφαγίασε τους Ιρακινούς, έχει γυρίσει τις πλάτες του στα θύματα. Ό,τι έχει απομείνει από το Ιράκ είναι ακόμα ρημαγμένο από βόμβες, δολοφονίες, διαφθορά, εκτοπίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων και συνεχή καταστροφή των υποδομών. Κι όμως, ο κόσμος που τα προκάλεσε όλα αυτά προσπαθεί να δώσει μια ρόδινη εικόνα της κατάστασης στο Ιράκ».

Maki Al Nazzal, Ιρακινός πολιτικός αναλυτής

Ο Ρόμπερτ Φισκ είναι από τις σημαντικότερες μορφές της μαχητικής δημοσιογραφίας, που αρνείται να ενσωματωθεί στη βιομηχανία της παραπληροφόρησης. Εγκαταστημένος στο Λίβανο εδώ και τρεις δεκαετίες, καλύπτει, με γνώση, ανεξαρτησία και τόλμη, το ατελείωτο δράμα των λαών της ευρύτερης περιοχής, από το Μαρόκο ώς την Τουρκία και από τα Βαλκάνια ώς το Πακιστάν.

Για να καταλάβει κανείς τις αληθινές επιδιώξεις της «επέμβασης», πρέπει να έχει υπ’ όψιν του και τους σχετικούς αριθμούς που αποκαλύπτουν τι, πραγματικά, κρύβεται πίσω από τα σενάρια αποχώρησης, ανασυγκρότησης της χώρας κ.λπ.

Ας αρχίσουμε ρωτώντας τον εαυτό μας, ποια ήταν η ιστορική διαδικασία με την οποία καταφέραμε να φτάσουμε στο παρόν υψηλό επίπεδο πολιτισμού για το οποίο είμαστε τόσο περήφανοι.

Οι μηχανισμοί προπαγάνδας ενεργοποιούνται για να νομιμοποιήσουν τους πολέμους που γίνονται με το πρόσχημα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Jean Bricmont, εξετάζει τις μεθοδεύσεις για τη δημιουργία αυτού του απαραίτητου υπόβαθρου, για τη διεξαγωγή των σύγχρονων πολέμων και κάνει συγκρίσεις με τα αντίστοιχα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη της αποικιοκρατίας και των πολέμων, πραξικοπημάτων και εισβολών σε ανεξάρτητες χώρες, με πρόσχημα την πρόληψη ή καταστολή της κομμουνιστικής απειλής.