διεθνή

Επί δύο συνεχείς εβδομάδες, η BP απλώνει τη μαύρη της κηλίδα στον Κόλπο του Μεξικού  και δεν μπορεί να βγάζει πλέον «φράγκα» (όπως λέει η γαλλική Le Figaro, χρησιμοποιώντας μια λέξη τής αργκό) από αυτή την υπεράκτια πλατφόρμα. Τα «φράγκα» παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο στην αμερικανική πολιτική, και διάφορες έρευνες που πραγματοποιούν τα ΜΜΕ, στα γρήγορα και με αφορμή αυτό το περιβαλλοντικό έγκλημα προσπαθούν να διαπιστώσουν πόση ελευθερία έχουν οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι να μιλούν, σε ένα σύστημα όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις παίζουν εξίσου μεγάλο ρόλο στη χρηματοδότηση των κομμάτων. Θα πληρώσει το λογαριασμό η BP, όπως δήλωσε ο Μπ. Ομπάμα; Υπάρχουν σοβαρότατες αμφιβολίες, αφού η B.P. και οι υπάλληλοί της, τα τελευταία 20 χρόνια, έχουν δωρίσει πάνω από 3,5 εκατ. δολάρια σε υποψηφίους για ομοσπονδιακά αξιώματα. Όλο και κάποιους θα έχει να την υπερασπιστούν. Στο μεταξύ, οι Αμερικανοί αναρωτιούνται: Τι θα είχε πάθει η BP αν ήταν άνθρωπος; Δεν θα βρισκόταν, αμέσως, πίσω από τα σίδερα;

Της Αλίκης Βεγίρη

Ο Σεπτέμβρης είναι ο καταλληλότερος μήνας ν’ ασχοληθεί κανείς με τα εκπαιδευτικά, κι όχι μόνο με τα πρακτικά ζητήματα, αλλά και να προβληματιστεί γενικότερα για τον κοινωνικό ρόλο της εκπαίδευσης και δη της Τριτοβάθμιας, για το τι είδους πολίτες θέλει να διαμορφώσει, για το ποιοι είναι οι κυρίαρχοι προσανατολισμοί της παγκοσμίως, για τον ποιοτικό πλέον μετασχηματισμό της ουσίας της από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα και σε επενδυτική ευκαιρία, τόσο για τους παρόχους, όσο και για τους πελάτες-φοιτητές, για τη μετατροπή των πανεπιστημίων από χώρους καλλιέργειας της γνώσης, της κριτικής ικανότητας, και της δημοκρατικής συνείδησης, σε χώρους επαγγελματικής κατάρτισης και απόκτησης, άμεσα, εμπορεύσιμων δεξιοτήτων, για το σκόρπισμα συμπαγών γνωστικών οικοδομημάτων σε θραύσματα πληροφοριών και για πολλά άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.