στήλες

Ανθολόγος ο Λουκάς Αξελός

Περίεργα πράματα συμβαίνουν με αυτό το όσπριο. Πας κι αγοράζεις, φερ’ ειπείν, μισό κιλό φακές. Επιστρέφεις στο σπιτάκι σου, ανοίγεις την εφημερίδα και μαθαίνεις πως ένα ακόμη φιλέτο του ΟΤΕ πωλείται έναντι πινακίου φακής και πως η κυβέρνηση θέλει να πουλήσει ανάλογα μερίδια του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της ΕΥΔΑΠ, εισπράττοντας επίσης ένα πινάκιο φακής, και για τις δυο μαζί αυτή τη φορά. Δυο σε ένα δηλαδή, και σαμπουάν και κοντίσιονερ, που λένε και οι διαφημίσεις. Και ευλόγως αναρωτιέσαι: τι στο διάολο έγινε και, τόσες χιλιετίες μετά το ιστορικό πινάκιο της Βίβλου, η φακή παραμένει το κατ’ εξοχήν σκληρό νόμισμα των καιρών;

Οι μεγαλύτεροι θυμούνται ίσως το σαχλό ποιηματάκι του Ιωάννη Πολέμη, το οποίο συμπλήρωνε τα στρατιωτικά εμβατήρια στη χουντοεθνικόφρονα διαπαιδαγώγησή μας και ξεκινούσε ως εξής: «Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είναι οι κάμποι;/ Μην είναι τ’ άσπαρτα ψηλά βουνά;/ Μην είναι ο ήλιος της που χρυσολάμπει;/ Μην είναι τ’ άστρα της τα φωτεινά;». Αποπειρώμαι εδώ μια επίκαιρη διασκευή του.