Επιστολές αναγνωστών
Αγαπητοί σύντροφοι
Οι αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις της χώρας μας διψούν και θέλουν να μάθουν τι φταίει και η Aριστερά στέκεται αμήχανη και διασπασμένη μπροστά στην επίθεση του κεφαλαίου. Ονομάζομαι Μεταλλίδης Ηλίας, λοχαγός του ΔΣΕ και πρώην πολιτικός πρόσφυγας στη ΣΕ. Με βάση τις εμπειρίες και τις γνώσεις που απόκτησα, θα ήθελα, για το συγκεκριμένο ζήτημα, να εκφράσω τα ακόλουθα: oι δραματικές και επιζήμιες καταστάσεις δεν δημιουργήθηκαν από λανθασμένες τοποθετήσεις ορισμένων προσώπων ή οργάνων. Η αλλαγή προσανατολισμών στο ΚΚΣΕ τη δεκαετία του ’50 (συμφιλίωση με τον καπιταλισμό και τις καπιταλιστικές αξίες) ήταν η αιτία. Αυτή η πολιτική επιβλήθηκε με τη βία στο ΚΚΕ και σε άλλα Κ.Κ. Αποτέλεσμα ήταν η παλινόρθωση του καπιταλισμού στις σοσιαλιστικές χώρες και η μετάλλαξη και διάλυση των Κ.Κ. στις καπιταλιστικές χώρες.
Σήμερα, όσοι ενδιαφέρονται για την Αριστερά πρέπει να ξαναστοχαστούν πάνω στην πορεία του αριστερού κινήματος στο β’ μισό του 20oύ αι. και να κρατήσουν ένα συμπέρασμα-οδηγό δράσης για τον 21ου αι.: η συμφιλίωση με τον καπιταλισμό και τις καπιταλιστικές αξίες μόνο δεινά φέρνει στους λαούς και περιθωριοποίηση στα αριστερά και κομουνιστικά κόμματα. Καιρός είναι, σήμερα, η ενοποίηση των αριστερών και κομμουνιστικών δυνάμεων, ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Και παρακαλώ πολύ τον Δρόμο να πρωτοστατήσει σε αυτή την προσπάθεια.
Μεταλλίδης Ηλίας
Σφυρί κι αμόνι μάτια μου
η άνοιξη ζυγώνει
κι η δύναμη στα αριστερά
την φλόγα μας φουντώνει.
Χτυπά τ’ ατσάλι η ζωή
σφυρηλατεί πνευμόνι
κι η φωνή των μέσα μας
την πάλη δυναμώνει.
Ρίχνουν σκοτάδι στην ζωή
να σπάσει η αλυσίδα
μα η ενότητα παιδιά
η μόνη μας ελπίδα.
Σηκώνουμε τα λάβαρα
μπροστά και προχωρούμε
την 1η Μάη μας παιδιά
για πάντα θα υμνούμε-τιμούμε
Ζήτω η 1η Μάη
Ζήτω οι νεκροί της
Ζήτω η ζωή
Ζήτω η νίκη μας
Γιάννης Στρατής Αποστόλου
Με αγάπη στο δρόμο μου
Scripta Manent: Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του
Ένας λαός σκλαβώνεται μόνος του, κόβει τον ίδιο του το λαιμό όταν, έχοντας επιλέξει ανάμεσα στο να είναι υποτελής και στο να είναι ελεύθερος, εγκαταλείπει τις ελευθερίες και μπαίνει στο ζυγό, συναινώντας στην ίδια του τη δυστυχία, ή μάλλον, προφανώς, καλωσορίζοντάς την. Εάν κοστίζει κάτι στους ανθρώπους η ανάκτηση της ελευθερίας τους, δεν θα τονίσω την ανάγκη δράσης προς αυτή την κατεύθυνση, αν και δεν υπάρχει τίποτα που ένα ανθρώπινο ον θα μπορούσε να αγαπήσει περισσότερο από την αποκατάσταση του δικού του φυσικού δικαιώματος, να μεταμορφωθεί ο ίδιος από ένα κτήνος με κυρτή πλάτη σε άνθρωπο για να το πούμε έτσι.
Όταν ο εξάγγελος Νιόνιος κατατρόπωνε εμάς, τη …μάζα
Το μεταναστευτικό πέρα από τους φράχτες
Με όχημα την ποίηση: Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (1897-1936)
Περί αντικαπνιστικού νόμου και άλλων τινών
Με όχημα την ποίηση: Πατρικ Καβανα (1904-1967)
Εναλλάξ: Η δυσκολότερη δουλειά του κόσμου
Ποιος θα φταίει, αλήθεια;
