Μεγαλύτερη στήριξη στο «Στολίσκο της Λευτεριάς-2»
Του Νασίμ Αλάτρας.
Η μικρή αυτή Λωρίδα της γης μας, η Λωρίδα της Γάζας, αποτελεί σήμερα πραγματικά πεδίο συγκρούσεων και δοκιμασίας οραμάτων - ιδεολογικών και πολιτικών. Έτσι είναι, όχι επειδή το επιδίωκαν οι πολίτες της, ούτε βέβαια το επιδίωκε το αντάρτικό της, αλλά επειδή η «διεθνής κοινότητα» πάντα ανησυχεί όταν βλέπει μια άλλη «κοινότητα ανθρώπων» να επαναστατεί κόντρα στη θέλησή της και τις επιλογές της.
Το «κακό» και η κοσμόπολη
Η χρήση και η κατάχρηση της Ιστορίας
«Μπολιβάρ είσαι του Ρήγα Φερραίου παιδί»
Η «συνταγή» Μελανσόν
Φοβηθείτε, τι σας ζητάμε;
Ο χειμώνας που έρχεται
Εν τέλει, Του Μανώλη Ρασούλη
Πώς τα ‘χεις έτσι μοιρασμέ
ντουνιά ψευτοπολιτισμέ
Άκης Πάνου
Δέχτηκα και αποδέχτηκα -μάλλον εγώ το πρότεινα- να γράψω ένα κειμενάκι στην εν λόγω εφημερίδα- και μάλιστα με τίτλο: «Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω», που να αναφέρεται στις σχέσεις Αριστεράς-Πολιτισμού, μια σχέση χαμένη στη μετάφραση, όχι βέβαια γιατί συμφωνώ με τα σκεπτικά του σ. Αλαβάνου αλλά και γιατί δεν διαφωνώ, αφού δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει (Αλέκος, Αλέξης, Αλέκα, Αλέξης Γρηγορόπουλος, Άλεξ της Βέροιας, αλεξικέραυνος, αλεξίσφαιρο κ.λπ.), αλλά και επειδή παλιά δούλευα πολιτικά στο τροτσικιστικό γκρουπούσκουλο στο Λονδίνο, δηλαδή δούλευα για τον Μαρξ και Έγκελς και, παράλληλα, δούλευα στο Μαρξ και Σπένσερς και αυτό με βασάνιζε απείρως και μου δημιουργούσε μέθεξη και βάθος και, ας πούμε, μια άποψη για τη σχέση Αριστεράς και πολιτισμικού γίγνεσθαι. Έχει σχεδόν καθιερωθεί ο όρος πλέον στους επαγγελματίες πολιτικούς: «πολιτικός πολιτισμός» (βάιβάιβάι !). Επίσης: «νομικός πολιτισμός» ετσετερά ετσετερά. Πολιτισμικός πολιτισμός; Γιόκ.