περίπτερο ιδεών

Όταν συνομίλησα με τον Σίμον Πέρες, τον Εχούντ Μπάρακ και άλλους ηγέτες του Ισραήλ σε μια συναυλία ελληνικού τραγουδιού με την Ελένη Βιτάλη στο Τελ Αβίβ, πίστεψα πρόσκαιρα ότι τα χειρότερα είχαν μείνει πίσω. Ήταν η εποχή που στην ατμόσφαιρα αιωρείτο η αίσθηση μιας επικείμενης οριστικής λύσης αποδεκτής απ’ όλους. Σχεδόν όλο το υπουργικό συμβούλιο ήταν παρόν.

Έγραψα στο προηγούμενο «Περίπτερο» ότι αυτός ο τόπος είναι εκτός τόπου και χρόνου, αναφερόμενος στα ζητήματα εσωτερικής πολιτικής. Συμπληρώνω ότι αυτός ο τόπος είναι εξίσου εκτός τόπου και χρόνου και στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής.

Μια Ευρώπη σε παρακμή βαριανασαίνει στις ανηφόρες. Χρειάστηκε να συλλάβουν οι Ισραηλινοί 750 ανθρώπους από 30 χώρες και να σκοτώσουν και να τραυματίσουν πολλές δεκάδες σε μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια εγκληματολογικά χρονικά δολοφονική επιχείρηση πειρατείας, απαγωγής και κακοποίησης, για να ξανασηκωθούν συνένοχα από τους καναπέδες τους οι θεματοφύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της έννομης τάξης Ευρωπαίοι.

Πακιστανοί άντρες και γυναίκες στα μαύρα έχουν δημόσια καταδιώξει τους εχθρούς τους με πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες, μποϊκοτάρισμα των κυβερνητικών θεσμών και καθιστικές διαμαρτυρίες σε δημόσια κτίρια και χώρους. Οι ατυχείς προσπάθειες του πακιστανικού κράτους να καταπνίξουν αυτή την «ανταρσία» με δακρυγόνα, ηλεκτρικά γκλομπ, μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες, αντιμετωπίστηκαν και εξουδετερώθηκαν με ένα μοναδικό όπλο απ’ αυτούς τους μαυροντυμένους ακτιβιστές: γνώση του νόμου.

«Έπειτα από δεκατρία χρόνια κυρώσεων και επτά κατοχής, ο δυτικός κόσμος, που σφαγίασε τους Ιρακινούς, έχει γυρίσει τις πλάτες του στα θύματα. Ό,τι έχει απομείνει από το Ιράκ είναι ακόμα ρημαγμένο από βόμβες, δολοφονίες, διαφθορά, εκτοπίσεις εκατομμυρίων ανθρώπων και συνεχή καταστροφή των υποδομών. Κι όμως, ο κόσμος που τα προκάλεσε όλα αυτά προσπαθεί να δώσει μια ρόδινη εικόνα της κατάστασης στο Ιράκ».

Maki Al Nazzal, Ιρακινός πολιτικός αναλυτής