Η προπαγάνδα και η παραπληροφόρηση ήταν πάντα από τα βασικά όπλα των πολιτικών και της πολιτικής. Το ερώτημα ήταν και είναι η δοσολογία.
Πάνε αιώνες από την εποχή που οι πολιτικοί της νεαρής και ανερχόμενης αστικής τάξης αισθάνονταν την ανάγκη να απευθύνονται (κατ’ αρχάς) στους πολίτες και να τους πληροφορούν για τα σχέδια, τις σκέψεις, τους στόχους και τις προτάσεις τους – πάντα κατά το μέτρον του συμφέροντός τους βεβαίως…
…ένα μέτρο όμως διαρκώς φθίνον περί τα συμφέροντα της πελατείας τους, στον βαθμό που εκείνη ήταν λαϊκή (και συνεπώς νομιμοποιητική).
………………………..
Παρά το φθίνον μέτρο της σχέσης με τον λαϊκό παράγοντα, οι πολιτικοί της αστικής τάξης εξακολουθούσαν να δίνουν ιδεολογικό στίγμα, να δηλώνουν πρόγραμμα και να αναλαμβάνουν δεσμεύσεις. Όμως με όλο και πιο φθίνον ενδιαφέρον (και αποτέλεσμα) σε όλα αυτά (και εξ όλων αυτών).
Είναι γνωστή η ιστορία του Τσόρτσιλ (για να φθάσουμε στον τρομερό 20ό Αιώνα) όταν, κάποια στιγμή, εμφανίσθηκε στο κοινοβούλιο με δυο ογκώδη ντοσιέ παραμάσχαλα κι άρχισε να αραδιάζει αριθμούς, προβολές, συμπεράσματα, δέον πράττειν και γενέσθαι.
Έντρομος, μετά το τέλος της Συνεδρίας ο γραμματέας του τον ρώτησε πού βρήκε όλα αυτά τα στοιχεία και τους λογαριασμούς, τους οποίους ο ίδιος και οι συνεργάτες του θα χρειάζονταν μισό χρόνο για να συλλέξουν!
Τόσο πιστεύω κι εγώ ότι θα χρειασθούν οι αντίπαλοί μας για να αποδείξουν ότι λέω ψέματα, του απάντησε ατάραχος ο πομπώδης, γέρων δημαγωγός.
Στις μέρες μας οι πολίτες δεν χρειάζονται παρά λίγα λεπτά ή ελάχιστες μέρες για να αντιληφθούν ή να αποδείξουν ότι οι πολιτικοί των κυρίαρχων κομμάτων ψεύδονται ασυστόλως. Όμως κάτι τέτοιο σαν αυτό ουδόλως βοηθάει τους πολίτες. Διότι οι πολίτες είναι εν πολλοίς υποχρεωμένοι να διαλέγουν ανάμεσα σε ψέματα και προπαγάνδες.
Κι όταν δεν μπαίνουν στον κόπο να διαλέξουν (πράγμα που συμβαίνει όλο και πιο συχνά, όλο και πιο μαζικά) έχουν ήδη υποκύψει σε αυτό που τα ψέματα και οι προπαγάνδες επιδιώκουν.
Με έναν λόγο: οδηγείσαι στο ψέμα επειδή διάλεξες ένα ψέμα και οδηγείσαι πάλι στο ψέμα επειδή δεν διάλεξες κανένα ψέμα.
Αδιέξοδο; Όχι! αν αντέκρουες το ψέμα.
Δεν διαλέγω και παραιτούμαι είναι πολύ διαφορετικό από το δεν διαλέγω και αντιστέκομαι.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα σχετίζεται πολύ με τους μηχανισμούς αυτού του φαινομένου. Η μεν ΝΔ δρέπει τις δάφνες για τα ψέματα που είπε και λέει, ο δε ΣΥΡΙΖΑ μένει βαλτωμένος για τα ψέματα που είπε και λέει.
Και οι δυο επαγγέλλονται (και με την έννοια του επαγγέλματος και με την έννοια του αγγέλματος) ψέματα.
Όσοι δε, προσπαθούν να απευθυνθούν στον λαό σε άλλη βάση, εξοστρακίζονται, θυμίζουν οικεία κακά…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2•VI•2021
