Αφού μάταια απείλησαν με στρατιωτική επέμβαση μέσω της ECOWAS*, του μακριού χεριού τους στη Δυτική Αφρική, οι πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις αναγκάζονται να αποδεχθούν ότι ένα νέο στάτους κβο διαμορφώνεται σε περιοχές που μέχρι πρόσφατα βρίσκονταν υπό τον έλεγχό τους. Έτσι την περασμένη εβδομάδα άρχισαν συνομιλίες μεταξύ της ECOWAS και της αντιδυτικής στρατιωτικής κυβέρνησης του Νίγηρα με στόχο, επισήμως τουλάχιστον, την «επιστροφή του Νίγηρα στη δημοκρατία με ταυτόχρονη άρση των κυρώσεων» (μάλλον θα είναι αρκετή μια απόφαση των στρατιωτικών να επιτρέψουν στον φιλοδυτικό πρώην πρόεδρο να φύγει από τη χώρα…).
Την ίδια στιγμή, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς, η κυβέρνηση Μακρόν αναγκάζεται να αποσύρει τα γαλλικά στρατεύματα. Για αποχώρηση ετοιμάζονται και οι λοιποί Ευρωπαίοι, περιλαμβανομένων γερμανικών μονάδων. Γενικότερα, πνέει τα λοίσθια η στρατιωτική συμμαχία με τη Γαλλία και την Ε.Ε. «για την καταπολέμηση του τζιχαντισμού»: η Μπουρκίνα Φάσο και ο Νίγηρας ανακοίνωσαν ότι αποχωρούν, ενώ το Μάλι είχε ήδη αποχωρήσει πέρυσι. Το ίδιο ισχύει για τις συμφωνίες «οικονομικής συνεργασίας» με το Παρίσι, που καταγγέλλονται από τις τρεις χώρες, στις οποίες κυριαρχούν πλέον αντιδυτικές δυνάμεις**.
Η στρατιωτική κυβέρνηση του Νίγηρα έχει ήδη συμπήξει με το Μάλι και την Μπουρκίνα Φάσο μια πολιτικοστρατιωτική συμμαχία που φιλοδοξεί να αναβαθμιστεί σε περιφερειακή ολοκλήρωση. Στόχος, μεταξύ άλλων, είναι η αποτίναξη του Δυτικού οικονομικού και γεωπολιτικού ελέγχου μέσω της δημιουργίας μιας περιφερειακής αγοράς που θα διασφαλίσει καλύτερες συναλλαγές και με τον υπόλοιπο κόσμο. Και, κυρίως, θα ανακτήσει τα πλούσια κοιτάσματα χρυσού, ουρανίου κ.λπ., τα οποία μέχρι τώρα λυμαίνονται οι Δυτικές πολυεθνικές. Μάλιστα στις αρχές Δεκεμβρίου οι υπουργοί Εξωτερικών των τριών χωρών ξεκίνησαν συζητήσεις για τη μελλοντική συγκρότηση ενός ομοσπονδιακού κράτους!
Μια τέτοια προοπτική είναι βέβαια μακρινή, και θα έχει να αντιμετωπίσει κάθε είδους τρικλοποδιές από τη Γαλλία κ.ά. Κυρίως, όμως, προϋποθέτει την εκπλήρωση των κεντρικών υποσχέσεων των νέων καθεστώτων προς τους λαούς τους: ότι δηλαδή η αποτίναξη του Δυτικού ελέγχου και το σταμάτημα της απομύζησης του εθνικού πλούτου από ξένες πολυεθνικές θα μεταφραστεί σε ορατή βελτίωση των συνθηκών ζωής, κι όχι σε αντικατάσταση των παλιών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων από νέες.
* Οικονομική Κοινότητα των Δυτικοαφρικανικών Κρατών.
** Ο Νίγηρας και η κατάρρευση της γαλλικής αυτοκρατορίας (φύλλο 649).
