Από το «Ένα καράβι για την Γάζα»
Αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας Βάσο, και με αληθινή χαρά θα τον αναζητήσουμε στο επέκεινα… Υπήρξαμε παιδιά του στα τοτινά μας δρώμενα, σε εκείνον οφείλεται, εν πολλοίς, ό,τι καλό τότε πράξαμε, περισσότερο απ’ όσο σε οποιονδήποτε άλλον, κάποιοι από εμάς του χρωστάμε και τη ζωή μας την ίδια.
Τώρα που γράφονται αυτές οι λέξεις γίνεται λόγος για κάποια, λίγα μόνο, από τα όσα εκείνος σ’ έναν ολόκληρο αιώνα έπραξε και έγιναν γνωστά. Τα πολύ περισσότερα, ίσως τα βαθύτερα και ωραιότερα, παρέμειναν και θα παραμείνουν άγνωστα – πώς αλλιώς, όταν και ο ίδιος έτσι φαίνεται πως το ήθελε;
Αν και πολλά θε να λεχθούν, μέρες που είναι, σ’ ένα χάρισμά του μοναχά, ένα από τα πολλά που άθελά του μας φανέρωσε, εμείς θ’ αναφερθούμε. Αυτό που σε άλλα πρόσωπα πολιτικά συγκαιρινά, όσο κι αν ψάξει στις μέρες μας κανείς, δεν πρόκειται να το ανιχνεύσει.
Πολύτροπη νόηση το σπάνιό του χάρισμα, τρόπος σκέψης πολυδιάστατος, πέραν της ευρυμάθειας και της σοφίας εκτεινόμενος. Ο Βάσος έβλεπε το παιχνίδι της ουσιαστικής πολιτικής, ιδιαίτερα το εκρηκτικό μεσανατολικό imbroglio, όχι ως χάος, αλλά ως ζώσα έλλογη, εγγενώς αντιφατική, πολυπλοκότητα και πολυσημία. Δεν περιορίζονταν όμως στην ευφυή θέαση της πολιτικής, ούτε στην, λόγω δημόσιας θέσης, κρατικοθεσμική αντιμετώπισή του. Αντίθετα, υπήρξε ουσιαστικός, τυπικός και συνάμα άτυπος αναλυτής και ουσιαστικός δρων συντελεστής του. Για τον λόγο αυτό, αν και όχι μόνον γι’ αυτόν, συνέδραμε και πολιτικά εγχειρήματα όπως αυτό της συλλογικότητάς μας.
Ο άλλος λόγος της κρίσιμης συνδρομής του, απόρροια του προηγούμενου, αν το καλοσκεφτεί κανείς, ήταν η ετερόδοξη ιδέα του για την ελευθερία. Λέχθηκε από τον μεγάλο Ζακυνθινό πως η ελευθερία θέλει τόλμη και αρετή, την ασπάστηκε αυθωρεί και την υπηρέτησε εσαεί την απαράγραπτη αυτή ρήση. Την έκανε πράξη κι έργο ζωής ως συνεχιστής ο ίδιος του μεγάλου ποιητικού λόγου, ώσπου την ολοκλήρωσε και την εσφράγισε προσθέτοντας, μετά λόγου γνώσεως, τη λέξη τρέλα. Με αυτήν την τελευταία λέξη ετίμησε και εμάς για την ταπεινή συνεισφορά μας στον αγώνα των πέριξ της μεγάλης Κύπρου αγωνιζόμενων αδελφών αραβικών λαών.
Για το « καράβι»…
Βαγγέλης Πισσίας
Για ανθρώπους σαν τον πατέρα Βάσο οι μέρες δεν πληρούνται ποτέ…
Ίσως για λίγους, ελάχιστους, ταιριάζει πια η λέξη αγνός πατριώτης…
Να μην λείψει στο αποχαιρετιστήριο.
Αιωνία του η μνήμη.
Βαγγέλης
Υ.Γ.: γράφονται στο δημόσιο κείμενο
κι ας εξέλιπε ο δήμος
τα ελάχιστα από τα ήδη γνωστά.
πώς αλλιώς;…
κάλλιο τα πολύ περισσότερα άγνωστα άγραφτα να παραμείνουν άγνωστα…
όπως το να παίζει ένας
την ίδια και ξανά την ίδια παρτίδα
σε 10 διαφορετικές σκακιέρες ταυτόχρονα…
όπως το να μιλά ένας
χωρίς να λέει λέξη για το ουσιαστικό
και όχι το επίθετο
του τεκταινομένου…
πιστεύοντας πως έτσι μόνο υπάρχει ελπίδα,
κάποτε αυτό να ειπωθεί…
δεν τα σηκώνει όμως τα παραπάνω αυτονόητα
η σήμερον φτηνιάρα εποχή…
