Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη κι όπως γράφει ο ίδιος αυτοεξορίστηκε στην Αγγλία για να σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και συνέχισε σπουδάζοντας Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Από το 2020 έχει δημιουργήσει την ψηφιακή περσόνα του The Trivialist και μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μοιράζεται γνώσεις γύρω από την ιστορία και τον πολιτισμό με μεγάλη επιτυχία.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο «Από τον Βασιλιά Θάνατο στον Βασιλιά Ήλιο – σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί και άλλες διασκεδαστικές ιστορίες» από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Ομολογώ πως είμαι πολύ επιφυλακτικός με τέτοιου είδους βιβλία, ωστόσο η περιέργεια νίκησε τις επιφυλάξεις μου κι έτσι όχι μόνο άρχισα να το διαβάζω, αλλά βυθίστηκα στις σελίδες του.
Ασχολείται άλλωστε με μια πολύ ενδιαφέρουσα περίοδο της Ευρωπαϊκής Ιστορίας.
Αυτό που πετυχαίνει είναι να μας παρουσιάσει τα γεγονότα τεκμηριωμένα, αλλά με διασκεδαστικό τρόπο – ακόμη κι όταν γράφει για τον Μαύρο Θάνατο.
Οι παρατηρήσεις εύστοχες και διεισδυτικές, οι πηγές του πλούσιες και τα θέματα που θίγει –δίνοντάς μας την ατμόσφαιρα της εποχής– εξαιρετικά ενδιαφέροντα.
Βασιλιάδες και καλλιτέχνες, συγγραφείς και ιερείς, γιατροί, στρατιωτικοί, απλοί άνθρωποι του λαού παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του, αποκαλύπτοντας άγνωστες στους περισσότερους πτυχές της Ιστορίας.
Η καθημερινότητα της εποχής περιγράφεται με μεγάλη παραστατικότητα και παντού υπάρχει το χιούμορ και η σάτιρα.
Αποδεικνύεται πως η σοβαρότητα δεν έχει σχέση με τη σοβαροφάνεια.
Μήπως όσοι γράφουν σχολικά εγχειρίδια θα έπρεπε να πάρουν μερικά μαθήματα;
«Θεωρώ πως μια ιστορία γραμμένη με χιούμορ και λεπτές δόσεις σαρκασμού μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον και να γίνει αγαπητή στο αναγνωστικό εκείνο κοινό που δεν τη συμπάθησε ποτέ ή νιώθει πως δεν την κατανοεί»
Πώς και πότε προέκυψε ο «Trivialist»;
Τον Αύγουστο του 2020, σε μια ξαπλώστρα παραλίας και με μια μπίρα στο χέρι, αποφάσισα να φτιάξω την ψηφιακή περσόνα του The Trivialist. Τότε βρισκόμουν στο τελευταίο έτος των σπουδών μου στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, ενώ είχε προηγηθεί το πρώτο lockdown και όλα έδειχναν πως οδεύαμε προς δεύτερο. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως θα ήταν πολύ ωραία ιδέα να φτιάξω μια σελίδα που θα επικοινωνούσε στο κοινό των social media τα ενδιαφέροντά μου για την Ιστορία και τον πολιτισμό. Τελικά, μετά από πειραματισμούς με το φορμάτ της σελίδας και δεκάδες άρθρα, άρχισε να διαμορφώνεται η ταυτότητα του The Trivialist, ενός κουτσομπόλη ιστορικού-πολιτισμολόγου, που ερευνά και φέρνει στο φως τα ευτράπελα, τα παράδοξα και τα άγνωστα σημεία της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ιστορίας, της τέχνης, των επιστημών και των κοινωνιών.
Πώς από τα social media οδηγηθήκατε στην έκδοση ενός βιβλίου;
Από τη στιγμή που άρχισα να αρθρογραφώ, πέρα από το γεγονός πως διαμόρφωνα και βελτίωνα διαρκώς το προσωπικό μου συγγραφικό ύφος, έβλεπα πως το εγχείρημα είχε εξαιρετική ανταπόκριση στα σόσιαλ, αφού οι ακόλουθοι αυξάνονταν συνεχώς. Κάποια στιγμή, εκτός από την προσοχή των αναγνωστών, τα κείμενά μου τράβηξαν και την προσοχή των εκδόσεων Διόπτρα, που μου ζήτησαν να γράψω ένα βιβλίο. Και κάπως έτσι, δίχως καλά-καλά να το καταλάβω, βρέθηκα στα ράφια των βιβλιοπωλείων, με το «Από τον βασιλιά θάνατο στον βασιλιά ήλιο»!
Γιατί διαλέξατε να ασχοληθείτε με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο;
Επέλεξα να πραγματευτώ την περίοδο εκείνη της ευρωπαϊκής ιστορίας που συνήθως παραμελείται στην ελληνική βιβλιογραφία, την περίοδο των τεσσάρων αιώνων από το ξέσπασμα της μεσαιωνικής πανούκλας (ο βασιλιάς Θάνατος) μέχρι και την εποχή της γαλλικής απολυταρχίας του Λουδοβίκου ΙΔ΄ (aka βασιλιάς Ήλιος). Πρόκειται για τα τετρακόσια εκείνα χρόνια, κατά τα οποία διαμορφώνονται οι θεσμοί και οι μεγάλες επιστημονικές καλλιτεχνικές και κοινωνικές εξελίξεις που θέτουν τα θεμέλια του σύγχρονου ευρωπαϊκού και, κατ’ επέκταση, δυτικού πολιτισμού. Επιπλέον, ήθελα να γράψω κάτι που θα επικεντρωνόταν περισσότερο στον άνθρωπο και στα φαινόμενα της ζωής, παρά σε γεγονότα, ημερομηνίες και ονόματα. Και σίγουρα αυτή η περίοδος, με τα πρώτα ψήγματα ερωτικής ελευθεριότητας μετά από χίλια χρόνια εκκλησιαστικής αυστηρότητας, με το Κυνήγι των Μαγισσών ή με τη λεγόμενη Επιστημονική Επανάσταση όπου οι πρωτοπόροι της αστρονομίας τόλμησαν να στρέψουν το βλέμμα στον ουρανό, παρά τις απαγορεύσεις της εποχής, προσφερόταν για κάτι τέτοιο.
Ποια από τα πρόσωπα/γεγονότα ξεχωρίζετε και γιατί;
Κάθε προσωπικότητα που πραγματεύομαι στο βιβλίο μου είναι για μένα ξεχωριστή, είναι μια «μεγάλη» ιστορική προσωπικότητα, όμως είναι και ταυτοχρόνως ανθρώπινη. Ξεχωριστή, ως προς το αποτύπωμα που άφησε στην τέχνη, την επιστήμη ή την ιστορία, αλλά και ανθρώπινη, αφού διακατέχεται από όλα εκείνα τα συναισθήματα και τα πάθη που είναι κοινά στο είδος μας. Με δυο λόγια, όλοι τους αγαπούσαν, ονειρεύονταν, φθονούσαν, ζητούσαν εκδίκηση ή αναζητούσαν να γράψουν το όνομά τους στις χρυσές σελίδες της Ιστορίας, μεγαλουργώντας όχι μονάχα για το καλό των συνανθρώπων τους, αλλά και για την προσωπική τους δόξα. Τέτοιες προσωπικότητες υπήρξαν ο Ντα Βίντσι, ο Μικελάντζελο, ο Καραβάτζο, η Αρτεμίζια Τζεντιλέσκι, ο Γαλιλαίος και ο Νεύτωνας – όλοι τους προικισμένοι με «ουράνια» χαρίσματα και την ίδια στιγμή πολύ γήινοι και ανθρώπινοι.
Ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποιοι οι κίνδυνοι της προσέγγισης της Ιστορίας με τον δικό σας παιγνιώδη τρόπο;
Θεωρώ πως μια ιστορία γραμμένη με χιούμορ και λεπτές δόσεις σαρκασμού μπορεί να κινήσει το ενδιαφέρον και να γίνει αγαπητή στο αναγνωστικό εκείνο κοινό που δεν τη συμπάθησε ποτέ ή νιώθει πως δεν την κατανοεί. Από την άλλη, είναι στο χέρι του συγγραφέα να διακρίνει πού χωράει το παιγνιώδες ύφος και πού περισσεύει. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, θεωρώ πως στα δραματικά γεγονότα της Άλωσης της Πόλης δεν χωρούσε σάτιρα και σαρκασμός. Αντιθέτως, έπρεπε να αποτυπωθεί με περιεκτικό και λιτό ύφος η τραγωδία των ανθρώπων εκείνων που έβλεπαν την αυτοκρατορία τους και την ίδια τους τη ζωή να χάνεται σε μερικές στιγμές. Από την άλλη, πολλά από τα γεγονότα που προηγήθηκαν σε επίπεδο διαβούλευσης καθολικών και ορθοδόξων στη Φλωρεντία πριν από την Άλωση, ήταν από τη φύση τους αρκετά κωμικά, ώστε όχι μονάχα μου επέτρεψαν αλλά και μου «επέβαλαν» να τα χειριστώ με το ανάλογο ύφος.
