Συνέντευξη με τον λιβανέζο στρατηγό Αμίν Χοταΐτ, στρατιωτικό ειδικό και καθηγητή Νομικής, φιλοξένησε πρόσφατα το RT. Τη συνέντευξη, που πήρε η πολεμική ανταποκρίτρια Ναντέζντα Κεβόρκοβα και η οποία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δημοσιεύουμε παρακάτω.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η κατάσταση στη Συρία; Το χάος επικρατεί στην περιοχή, οι αντάρτες κερδίζουν;
Όχι, το αμερικανο-ισραηλινό σχέδιο έχει αποτύχει. Εδώ και 2 χρόνια δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν ούτε βήμα. Και τώρα η Ρωσία έπεισε τις ΗΠΑ να μη βομβαρδίσουν τη Συρία. Η Ρωσία είναι ένας από τους 3 νικητές στη Συρία. Οι νικητές είναι η Αντίσταση (Χεσμπολά), το Ιράν και οι χώρες BRICS ως αντίπαλες του ΝΑΤΟ. Και φυσικά η αντίσταση μέσα στη Συρία. Με την ιστορική απόφαση να μη βομβαρδιστεί η Συρία, ζούμε σε μια νέα εποχή. Το ψήφισμα 2118 των Ηνωμένων Εθνών είναι το πρώτο ντοκουμέντο του νέου κόσμου. Ως τώρα βλέπουμε μόνο ψήγματα αυτού του νέου κόσμου. Η συζήτηση Ομπάμα με Ροχανί είναι επίσης αποτέλεσμα της νίκης στη Συρία. Επί 3 μέρες συζητούσαν την παράγραφο 21 του Ψηφίσματος των Ηνωμένων Εθνών όπου αναφέρει ότι εάν η Συρία δεν συμμορφωθεί με την απόφαση να καταστρέψει όλα τα χημικά όπλα, θα ενεργοποιηθούν εναντίον της τα μέτρα που προβλέπονται στην παράγραφο 7.
Ο Ομπάμα είπε ότι οι ΗΠΑ θα βομβαρδίσουν τη Συρία, τα Μέσα Ενημέρωσης μιλούν για ενωμένους και νικητές αντάρτες…
Στους επόμενους μήνες θα δούμε την κατάσταση να εξελίσσεται σε 3 επίπεδα: συγκρούσεις μεταξύ των ανταρτών, το στρατό να μάχεται ενάντια στους αντάρτες, και προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας. Δεν νομίζω πως η σύνοδος κορυφής της Γενεύης θα πραγματοποιηθεί, κι αυτό γιατί οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Το Ψήφισμα 2118 προβλέπει ότι οι συνομιλίες πρέπει να λάβουν χώρα μεταξύ εκείνων που ελέγχουν την κατάσταση. Και τι έχουμε τώρα; Οι άνθρωποι θέλουν μια ειρηνική λύση. Η παράγραφος 7 (σχετικά με τη χρήση βίας) έχει απομακρυνθεί και έτσι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Όσοι δεν είναι Σύριοι δεν μπορούν να αποφασίσουν για το μέλλον της Συρίας, έτσι όλοι οι ξένοι, δηλαδή πάνω από 100 στρατιωτικές ομάδες, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τη Συρία. Η συριακή αντιπολίτευση δεν είναι ηθικά νομιμοποιημένη. Όπως βλέπουμε, οι αντάρτες ενδιαφέρονται περισσότερο για το θέμα των γυναικών, το ρόλο των δύο φύλων, και τα χρήματα. Έχασαν τη θέση τους στη συριακή κοινωνία. Έτσι, δεν μπορεί να υπάρξει ένας εκπρόσωπος των ανταρτών στη Γενεύη, δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να το κάνει.
Οι αντάρτες ακολουθούν την τακτική της Χεσμπολά;
Δεν έχουν καμία τακτική. Είχαν επιτυχίες μόνο επειδή ήταν πολλοί, επειδή επιτέθηκαν σε ευάλωτα σημεία και εκμεταλλεύτηκαν τις αδυναμίες του Στρατού. Αν θυμάστε, 700 στρατιώτες υπερασπίστηκαν το αεροδρόμιο Minneg στο Χαλέπι για σχεδόν ένα χρόνο και απώθησαν 10 επιθέσεις. Όταν 20.000 αντάρτες συγκεντρώθηκαν γύρω από το αεροδρόμιο, οι στρατιώτες αποσύρθηκαν και ανέλαβε η Πολεμική Αεροπορία. Οι αντάρτες έχασαν 3.500 άτομα, ενώ ο Στρατός μόνο 12.
Υπάρχουν περιπτώσεις προδοσίας. Οι αντάρτες λαμβάνουν αναφορές ότι δεν υπάρχουν στρατιώτες σε ένα συγκεκριμένο σημείο και επιτίθενται στην πόλη. Αυτό συνέβη στη Μααλούλα – δεν υπήρχε καθόλου Στρατός εκεί. Οι αντάρτες σκότωσαν μόνο αμάχους. Δεν υπήρχε κανείς εκεί για να τους αντισταθεί. Αξιωματικοί έχουν συγγενείς μεταξύ των ανταρτών. Μπορεί να παίρνουν χρήματα από τους αντάρτες, μπορεί να υπήρξαν απειλές για τις οικογένειές τους – αυτά τα πράγματα συμβαίνουν από καιρό σε καιρό. Σ’ αυτά βασίζεται η επιτυχία τους.
Αν είχαν μια στρατιωτική τακτική, θα είχαν ελευθερώσει τη Συρία εδώ και μισό χρόνο. Ο στρατός τους ανερχόταν σε 150.000, και θα μπορούσαν να είχαν επικρατήσει επί ενός στρατού 1,5 εκατομμυρίου. 4.000 μαχητές της Χεζμπολάχ νίκησαν 40.000 Ισραηλινούς στρατιώτες. Οι μέθοδοι αυτές ενσωματώθηκαν στις τακτικές του «πολέμου της υποκατάστασης». Αλλά οι επαναστάτες δεν έχουν διοίκηση, δεν υπάρχει διασύνδεση μεταξύ των ομάδων, δεν προγραμματίζουν τις δράσεις τους εκ των προτέρων.
Οι απώλειές τους έχουν φτάσει τις 40.000. Τους βοηθούν 28.000 ξένοι μισθοφόροι από 38 χώρες του κόσμου.
Πώς προμηθεύονται όπλα οι αντάρτες;
Πρώτον, λαθραία όπλα πέρασαν μέσα από τα τουρκικά σύνορα, αλλά το 60% των προμηθειών συνέχισε να πηγαίνει μέσω του Λιβάνου, μέσω Τρίπολης. Επίσης, αντάρτες πήραν στα χέρια τους όπλα όταν κατέλαβαν αποθήκες του Στρατού. Όταν πήραν τον έλεγχο των σημείων ελέγχου στα τουρκικά σύνορα ήταν ευκολότερο να πάρουν τα όπλα από την Τουρκία.
Το βόρειο τμήμα του Λιβάνου γνώρισε 18 βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Αλαουιτών και Σουνιτών. Χρησιμοποιώντας την ανταλλαγή πυροβολισμών ως καμουφλάζ, φορτία με όπλα στάλθηκαν στους αντάρτες. Τρελάθηκαν όταν έχασαν την Αλ-Κουσέιρ. Με αυτό έχασαν τη λογιστική τους στήριξη. Από τότε, δεν υπήρχε πια πόλεμος στην Τρίπολη.
Στη συνέχεια, η Σαουδική Αραβία πίεσε την Ιορδανία και αυτή επέτρεψε τα όπλα να περνούν μέσα από το έδαφός της.
Αλλά η Ιορδανία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του Λιβάνου. Δεν θέλει να εμπλακεί, δεν θέλει να συμπαραταχθεί με κανέναν. Μέχρι τώρα ένα σημαντικό μέρος της προμήθειας όπλων πέρασε από την Τουρκία, έτσι ώστε όταν η Τουρκία τα μπλόκαρε, οι αντάρτες τα’ χασαν τελείως.
Εάν οι ΗΠΑ είχαν δώσει εντολή να τελειώσει η εκστρατεία των ανταρτών, ο πόλεμος στη Συρία θα είχε λήξει μέσα σε τρεις μήνες. Οι αντάρτες δεν έχουν την υποστήριξη του κόσμου ή τους πόρους για να κρατήσουν πάνω από τρεις μήνες. Είναι γι’ αυτό ακριβώς που δεν πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο, αλλά για εξωτερική επίθεση.
Μπορείτε να σχολιάσετε τη χρήση χημικών όπλων κοντά στη Δαμασκό;
Οι αντάρτες έκαναν δύο λάθη. Έκαναν χρήση χημικών όπλων, αλλά όχι στο σημείο όπου βρέθηκαν τα πτώματα. Οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν θα ήταν σε θέση να βρίσκονται δίπλα τους χωρίς προστατευτική ενδυμασία. Φαινόταν σαν τα παιδιά να είχαν δηλητηριαστεί – δεν υπήρχαν ενδείξεις εμετού ή δηλητηρίασης από χημικές ουσίες. Εκτός αυτού, οι εκτιμήσεις για τον αριθμό των νεκρών διαφέρουν πάρα πολύ: η πρώτη εκτίμηση ήταν για 120 θύματα, αργότερα για 360. Οι Γάλλοι υποστήριξαν ότι οι νεκροί έφθασαν τους 500, και οι Αμερικανοί είπαν ότι ήταν 1.300.
Η Ρωσία γνωρίζει ότι οι ΗΠΑ λένε ψέματα και προσπαθούν να τα αποκαλύψουν. Όταν ο κ. Λαβρόφ κατηγόρησε πρώτος τον Κέρι ότι λέει ψέματα, ο τελευταίος δεν μπορούσε να τον αντιμετωπίσει.
Από στρατιωτικής πλευράς, ποιοι είναι οι Σύριοι αντάρτες; Ποιες τακτικές χρησιμοποιούν;
Μελετώ αυτές τις τακτικές από το 2007. Τον ονομάζω πόλεμο δι’ αντιπροσώπων – το Ισραήλ χρησιμοποιεί έναν τρίτο για να πολεμήσει εναντίον της Συρίας, προκειμένου να αποφύγει να εμπλακεί άμεσα. Την περίμενα αυτή την κατάσταση.
Περιμένατε τα συγκεκριμένα γεγονότα στη Συρία;
Όχι μόνο στη Συρία, αλλά και σε άλλες χώρες. Ήταν σαφές ότι το Ισραήλ έψαχνε ήδη για νέες μορφές πολέμου. Ο πόλεμος του 2006 στον Λίβανο έδειξε ότι το Ισραήλ δεν θα μπορούσε πια να εξασφαλίσει μια γρήγορη νίκη, και μια μακρά εκστρατεία δεν είναι επιλογή του – το Ισραήλ δεν μπορεί να διατηρήσει ταυτόχρονα μέτωπα. Στο μέλλον το Ισραήλ θα απέχει από ανοιχτούς πολέμους εναντίον του αραβικού κόσμου, παίρνοντας κατασταλτικά μέτρα εναντίον των Παλαιστινίων και επιλέγοντας «πολέμους δι’ αντιπροσώπων».
Μπορείτε να περιγράψετε τις κύριες παραμέτρους αυτού του πολέμου δι’ αντιπροσώπων;
Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων έχει να κάνει με το να πυροδοτείς έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων χρησιμοποιώντας θρησκευτικά και εθνοτικά συνθήματα. Ένας τέτοιος πόλεμος καταπίνει όλους και όλα στο εσωτερικό του. Αποδυναμώνει τη χώρα, καθώς αυτή σπαράσσεται από μια τεχνητή και άλυτη σύγκρουση. Αυτή είναι η ιδέα – να βάζεις τους Σουνίτες σε αντιπαράθεση με τους Σιίτες σε ολόκληρη την περιοχή.
Γιατί έγινε η Συρία ο στόχος του Ισραήλ;
Η Συρία είναι τα αντίποινα για τη νίκη της Χεζμπολά το 2006, μια προσπάθεια να καλυφθεί η πικρή γεύση της ήττας που γνώρισε το Ισραήλ για πρώτη φορά. Η νίκη της Χεζμπολά καθυστέρησε τα σχέδιά τους για τρία χρόνια – το Ισραήλ είχε προγραμματίσει να αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία πολύ νωρίτερα.
Ως αποτέλεσμα της σύγκρουσης στη Συρία, ο Λίβανος έχει να αντιμετωπίσει τεράστια πίεση, με τη μορφή των προσφύγων. Πόσοι είναι;
Υπάρχουν συνολικά πάνω από 1.300.000 πρόσφυγες – περίπου 350.000-400.000 Σύριοι στο Νότο, από 150.000 στη Βηρυτό και τη Σιδώνα, 25.000-30.000 στις χριστιανικές περιοχές και 350.000 στην κοιλάδα Μπεκάα.
Υπάρχουν προσφυγικοί οικισμοί που είναι καλύτεροι ή χειρότεροι από άλλους εκεί;
Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με βεβαιότητα πού είναι καλύτερα για τους πρόσφυγες. Πολλοί άνθρωποι τους προσφέρουν μια θέση στα σπίτια τους, και οι Σύριοι δεν πηγαίνουν εκεί που δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Υπάρχουν μόνο δύο τόποι όπου δεν είναι ευπρόσδεκτοι – η κοινότητα των Δρούζων του Ουαλίντ Τζουμπλάτ και οι Μαρωνίτες στα βόρεια. Υπάρχουν μόνο πέντε χιλιάδες πρόσφυγες που ζουν στην κοινότητα των Δρούζων. Οι Δρούζοι ελέγχουν το Υπουργείο Προσφύγων και έτσι βγάζουν πολλά λεφτά από τα κεφάλαια που στέλνονται από όλο τον κόσμο για βοήθεια στους πρόσφυγες. Η ζωή για τους πρόσφυγες είναι σκληρή παντού.
