Η επιτροπή της Γερουσίας των ΗΠΑ που εξετάζει τη ρωσική παρέμβαση στις τελευταίες αμερικανικές προεδρικές εκλογές δημοσιοποίησε αυτήν την εβδομάδα τα πρώτα συμπεράσματά της. Το επτασέλιδο κείμενο καταλήγει στη διαπίστωση ότι ο Πούτιν αυτοπροσώπως έδωσε εντολή για μια καμπάνια επηρεασμού του εκλογικού αποτελέσματος, μεθοδεύοντας την αποδόμηση της Χίλαρι Κλίντον και ευνοώντας τη νίκη του Τραμπ. Με άλλα λόγια, συνεχίζεται η επιχείρηση απονομιμοποίησης του Τραμπ από μια ισχυρή πτέρυγα του βαθέος κράτους των ΗΠΑ. Τελικός στόχος, η απαλλαγή από έναν «ημίτρελο, ανακόλουθο, απρόβλεπτο, αδαή, εν τέλει επικίνδυνο για τις ΗΠΑ» πρόεδρο. Η δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων της Γερουσίας είναι ένα ακόμη επεισόδιο αυτής της επιχείρησης, που διαρκώς κλιμακώνεται, διακηρύσσοντας όλο και πιο ανοιχτά ότι δεν αναγνωρίζει τις δεσμεύσεις που παράγουν οι πολιτικές του Τραμπ – μια άνευ προηγουμένου κατάσταση στη σύγχρονη ιστορία της Ουάσιγκτον.
Το εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι τα συμπεράσματα υιοθετήθηκαν ομόφωνα(!) τόσο από τους Δημοκρατικούς όσο και από τους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές. Αυτό επιβεβαιώνει ότι η αντιπαράθεση σχετικά με την τύχη ενός προέδρου ο οποίος επιτείνει τη σύγχυση προσανατολισμού των ΗΠΑ διαπερνά όλους τους πολιτικούς χώρους και τα δυναμικά κέντρα του συστήματος. Το αντάλλαγμα των Δημοκρατικών προς τους Ρεπουμπλικάνους ώστε να συνυπογράψουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, το συμπέρασμα ότι η εκλογή ενός Αμερικανού προέδρου επιτεύχθηκε χάρη (και) στη ρωσική βοήθεια, ήταν να να μην συμπεριληφθεί –μέχρι στιγμής τουλάχιστον…– η εκτίμηση ότι όλα αυτά συνέβησαν σε συνεννόηση του στενού επιτελείου του Τραμπ με Ρώσους πράκτορες! Όμως το πρώτο βήμα έγινε, συνεχίζοντας έναν ιδιόμορφο αμερικανικό εμφύλιο που αποτελεί πτυχή της γενικότερης συστημικής ενδόρρηξης σε διεθνές επίπεδο.
Φυσικά ο Τραμπ δεν μένει άπρακτος. «Απαντά» στους εχθρούς του προωθώντας μεθοδικά τις επιλογές του και εκκαθαρίζοντας τους διαφωνούντες: κορυφαίο παράδειγμα η ταπεινωτική καθαίρεση του ΥΠΕΞ Τίλερσον και η αντικατάστασή του από τον πρώην διευθυντή της CIA Πομπέο – ο οποίος έχει αναλάβει κεντρικό ρόλο σε πρωτοβουλίες του Τραμπ που ξαφνιάζουν δυσάρεστα το «βαθύ κράτος», όπως η πρόσφατη συνάντησή του με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ Γιονγκ-ουν (χθες ο Πομπέο έφτασε στην Πιονγκγιάνγκ, για τρίτη φορά μέσα στους τελευταίους μήνες, ώστε να «συγκεκριμενοποιήσει περαιτέρω» την αρχική συμφωνία της Σιγκαπούρης).
Κατά μέτωπο επίθεση στον προστατευτισμό
Γι’ αυτό η επιχείρηση αποδόμησης του Τραμπ δεν περιορίζεται στον «ρωσικό δάκτυλο», αλλά επιτίθεται στο σύνολο της πολιτικής του. Ένα ακόμη πρόσφατο επεισόδιο ήταν, για παράδειγμα, η διαρροή πρόσθετων πληροφοριών σχετικά με την αδυναμία του Τραμπ να κατανοήσει για ποιο λόγο θα ήταν «αντιπαραγωγική» μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα. Σύμφωνα με το Associated Press, ένας «συνεργάτης»(!) του Τραμπ δήλωσε ότι, ακόμη και μετά την αρνητική στάση του επιτελείου του αλλά και των δεξιών Λατινοαμερικάνων ηγετών, ο Αμερικανός πρόεδρος επέμενε στην ιδέα του για στρατιωτική επέμβαση, ρωτώντας τους: «Γιατί δεν σας αρέσει μια εισβολή; Δεν πέτυχε η εισβολή του Ρίγκαν στη Γρενάδα και του Μπους στον Παναμά;»…
Όμως όλα αυτά είναι απλώς ενισχυτικά πυρά στο βομβαρδισμό αυτού που το μπλοκ της παγκοσμιοποίησης θεωρεί κεντρικό στόχο: το δόγμα «Πρώτα η Αμερική» και την επιβολή προστατευτικών δασμών επί αντιπάλων και «συμμάχων». Ενδεικτικά, αυτήν την εβδομάδα ο Τζόναθαν Μπερνστάιν, πανεπιστημιακός και αναλυτής του Bloomberg, χαρακτήρισε τον προστατευτισμό του Τραμπ «βλακώδη, μη ρεαλιστικό και ανεφάρμοστο». Αυτό ήταν το «σοβαρό» αρχικό σχόλιό του. Διότι συνέχισε επισημαίνει ότι το «Δίκαιο και Αμοιβαίο Εμπόριο» του Τραμπ (Fair and Reciprocal Trade) δίνει το ακρωνύμιο FART – που στα αγγλικά σημαίνει «κλανιά»! Τέτοιου επιπέδου είναι η αντιπαράθεση στα υψηλά κλιμάκια του συστήματος… Παρακάτω ο Μπερνστάιν ξανασοβαρεύει, διαβεβαιώνοντας πως «ο Τραμπ δεν θα πάρει αυτό που θέλει». Και καταλήγει: «Είναι ένας αδύναμος πρόεδρος, που φαίνεται να πιστεύει στ’ αλήθεια ότι η Βόρεια Κορέα θα παραδώσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο (δεν θα το κάνει), ότι χτίζεται το τείχος που έχει παραγγείλει στα σύνορα με το Μεξικό (δεν χτίζεται) κι ότι θα αποκτήσει τη Διαστημική Δύναμή του (πολύ απίθανο)». Μπορεί αυτού του είδους ο εμφύλιος να θυμίζει ώρες-ώρες χοντροκομμένη αμερικανική κωμωδία, αλλά είναι πραγματικός. Και οι επιπτώσεις του στον πλανήτη δεν είναι διόλου αστείες…
