Δεκάδες χιλιάδες εργάτες στις πύλες της Ε.Ε. – Πανευρωπαϊκή κινητοποίηση στις 29/9
Της Αριάδνης Αλαβάνου
Την ώρα που ο Όλι Ρεν, υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας, ανακοίνωνε στις Βρυξέλλες το νέο πακέτο μέτρων που προτίθεται να λάβει η Ε.Ε. εναντίον των χωρών που παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας, με βαριές οικονομικές κυρώσεις, μέχρι και απώλεια δικαιώματος ψήφου στο Συμβούλιο Υπουργών, και με άμεσες παρεμβάσεις στα δημόσια οικονομικά και στους μισθούς, 100.000 εργαζόμενοι, από 30 χώρες της Ευρώπης, διαδήλωναν στις Βρυξέλλες κατά της λιτότητας, σε μια πανευρωπαϊκή «ημέρα δράσης», την πρώτη μετά το 2001, που κήρυξε η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων.
Μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση, ακόμη και αν κηρύσσεται από συνδικάτα που επιδεικνύουν συμβιβασμό, δεν είναι κάτι περιφρονητέο και μπορεί να πάρει άλλες διαστάσεις υπερβαίνοντας τους σχεδιασμούς των ηγεσιών, αν μπουν στη μάχη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Οι κινητοποιήσεις μπορούν να διευρύνουν ρωγμές που ήδη είναι ορατές μέσα στο ευρωπαϊκό κατεστημένο, αλλά και ανάμεσα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ αν και εσωτερικά εφαρμόζουν τα ίδια μέτρα περίπου, βλέπουν με επιφύλαξη την ευρωπαϊκή λιτότητα η οποία πλήττει τις αμερικανικές εξαγωγές που θα συντελούσαν στην έξοδο της αμερικανικής οικονομίας από τη κρίση.
Ο πανευρωπαϊκός συντονισμός των αγώνων θα μπορούσε να αξιοποιήσει αυτές τις αντιθέσεις, οι οποίες εμφανίστηκαν και στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών των 27 , την περασμένη Τρίτη. Εκεί, παρόλο που υπήρξε συμφωνία επί της αρχής ότι οι ποινές θα πρέπει να είναι σημαντικά αυξημένες για χώρες με υπερβολικά χρέη, εκδηλώθηκε κάποια αντίσταση από τις χώρες του Νότου και τη Γαλλία ως προς την αυτόματη εφαρμογή κυρώσεων, ενώ είναι μάλλον βέβαιο ότι η Μ. Βρετανία δεν θα δεχθεί να τεθεί υπό δημοσιονομική ομηρία και τέτοιας έκτασης παρέμβαση στις οικονομικές πολιτικές της.
Παρόλο που η κατεύθυνση της λιτότητας και των περικοπών των κοινωνικών δαπανών είναι γενική και εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις, το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να αγνοεί τις αντιθέσεις μεταξύ των εθνικών κυρίαρχων τάξεων και ιδίως αυτές που γεννιούνται από την προσπάθεια του γερμανικού εξαγωγικού τομέα να διατηρήσει τα κέρδη του (τα οποία αποκόμισε λόγω του μεγάλου περιορισμού των μισθών) εις βάρος όλων των υπολοίπων.
Βαρύνουσες εκτιμήσεις ότι η Ε.Ε. οδεύει σε μια κατάσταση τύπου δεκαετίας του 1930, όπου η εθνική αναδίπλωση κυριάρχησε, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για ομάδες του ευρωπαϊκού οικονομικού κατεστημένου που βλέπουν να χάνουν από την όξυνση του εθνικού ανταγωνισμού, έχοντας απέναντί τους μια πολύ ισχυρή Γερμανία. Και αυτό θα γεννήσει τάσεις αντιστάθμισης. Θα μπορέσει το ταξικό εργατικό κίνημα να εισχωρήσει σ’ αυτές τις ρωγμές και να τις διευρύνει προς όφελος των εργαζόμενων στρωμάτων;
Μεγάλη απεργία στην Ισπανία
Παρά τη φιλότιμη προσπάθεια των δημοσκόπων που έδειχναν συμμετοχή …9% (El Pais 27/9) στην ισπανική γενική απεργία, οι εργαζόμενοι απέργησαν σε ποσοστό 70% γενικά, ενώ στους κλάδους των μεταλλείων, του μετάλλου, της οικοδομής, στη βιομηχανία των ηλεκτρονικών και στην αλιεία η απεργία ήταν καθολική – 100%. Ένα από τα ασφαλή στοιχεία, λένε διάφοροι εκτιμητές, όταν τα ποσοστά των απεργών εμφανίζονται υπερβολικά από τα συνδικάτα και οι εργοδότες κάνουν ψευδείς δηλώσεις, είναι η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Στις 29/9 η κατανάλωση έπεσε κατά 20%, δηλαδή όσο μειώνεται στην κυριακάτικη αργία (Red Electrica Corp.),που εργάζονται μόνο βάρδιες ασφαλείας.
Επίσης, τόσο οι Κομισιόνες Ομπρέρας όσο και η Συνομοσπονδία Εργαζομένων είχαν συμφωνήσει στην παροχή μίνιμουμ υπηρεσιών, ως μια παραχώρηση προς τους εργοδότες, που έφταναν σε ποσοστά έως και 35%, πολύ υψηλά, σύμφωνα με την άποψη πολλών εργαζομένων.
Τα διεθνή πρακτορεία ερμηνεύουν τη γενική απεργία, που είχε να γίνει από το 1982, ως ρήξη των συνδικαλιστικών ομοσπονδιών με την κυβέρνηση Θαπατέρο, έναντι της πολιτικής της οποίας είχαν ακολουθήσει ηττοπαθή στάση το καλοκαίρι, όταν ψηφίζονταν τα μέτρα λιτότητας στο Κοινοβούλιο. Κάτι που δεν φαίνεται πιθανό. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί–5% μείωση μισθών δημοσίων υπαλλήλων, περικοπές κοινωνικών δαπανών—κι αυτά που σχεδιάζονται — μείωση στο μισό του ελλείμματος του προϋπολογισμού, περικοπές συντάξεων, αύξηση ορίου συνταξιοδότησης και ελεύθερες και φτηνές απολύσεις σε μια χώρα με 20% ανεργία—συναντούν την αντίσταση των Ισπανών εργαζομένων. Έτσι εν όψει της συζήτησης για τον προϋπολογισμό (30/9) και στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής «ημέρας δράσης», οι συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες δεν μπορούσαν πια να κάνουν πίσω.
Οι διαθέσεις που οδήγησαν στη γενική απεργία εκδηλώθηκαν με τη μαζική συμμετοχή, με τη συγκρότηση απεργιακών επιτροπών και με τη μαχητικότητα των εργατών. Έκλεισαν σταθμούς του μετρό, αμαξοστάσια και μεγάλες αγορές χονδρικής στη Μαδρίτη, τη Βαρκελώνη, τη Βαλένθια και τη Σεβίλλη.
Σταμάτησαν την παραγωγή στην αυτοκινητοβιομηχανία. GM, Ford, Citroen, Peugeot, Nissan, Seat, Volkswagen, Mercedes, Iveco κατέβασαν ρολά. Το ίδιο και γαλακτοκομικές μονάδες στην Αστούρια, τα διυλιστήρια στο Καστεγιόν και η μεγάλη πετροχημική μονάδα Repsol.
Οι ψαράδες της Ανδαλουσίας συμμετείχαν καθολικά στην κινητοποίηση, επίσης πολλοί μικροϊδιοκτήτες-μαγαζάτορες. Τα λιμάνια της Βαρκελώνης και του Αλικάντε παρέλυσαν, όπως και τα εργοστάσια των Alstom, Pirelli, Ercros, Delphi, Sonny, Yamata και οι μεγάλες τράπεζες όπως η Santanter κ.ά. Πραγματοποιήθηκε μόνο το 20% των ενδοευρωπαϊκών πτήσεων και το 40% των διεθνών, όλος ο κλάδος των μεταφορών (αυτοκίνητα, τρένα, αεροπλάνα) συμμετείχε σε σημαντικά ποσοστά. Σταμάτησαν οι υπηρεσίες καθαριότητας σε όλους τους δήμους. Σε αρκετές περιοχές έγιναν συγκρούσεις με την αστυνομία που έδειξε μεγάλη βαναυσότητα, με αποτέλεσμα δεκάδες συλλήψεις και αρκετούς τραυματισμούς εργαζομένων.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη
Στην Πορτογαλία έγιναν συγκεντρώσεις στη Λισσαβόνα (20.000) και στο Πόρτο. Στην Πολωνία διαδηλώσεις κατά του διετούς παγώματος των μισθών και των φορολογικών αυξήσεων. Στη Σλοβενία συνεχίζεται η απεργία διαρκείας των δημοσίων υπαλλήλων με συμμετοχή 50%. Διαδηλώσεις έγιναν επίσης στο Βίλνιους και στην Ιρλανδία. Ενώ στη Γαλλία και τη Ρουμανία συνεχίζονται οι κινητοποιήσεις των προηγούμενων εβδομάδων. Κινητοποιήσεις έκαναν και οι εγατικές συνομοσπονδίες της Κύπρου.
Στη Γερμανία 75 ομάδες δράσης από κοινού με τοπικούς συνασπισμούς οργανώσεων επισκέφθηκαν, μπλόκαραν και κατέλαβαν τράπεζες, μια πρωτοβουλία της Attac Γερμανίας. Σε 130 πόλεις διανεμήθηκε η εφημερίδα «Τα εγκλήματα του χρηματοπιστωτικού τομέα στη Γερμανία». Έγιναν επίσης διαδηλώσεις στο Βερολίνο και σε αρκετές περιοχές.
Στην Αγγλία, εις ένδειξη «αβρότητας» προς το σύμμαχο Εργατικό Κόμμα που πραγματοποιεί το συνέδριό του αυτή την εβδομάδα η Εργατική Συνομοσπονδία, ο πρώην πρόεδρος της οποίας Τζ. Μονκς είναι γ.γ. της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων, δεν κατέβηκε σε απεργία…
