Του Δημήτρη Υφαντή
Ενώ είναι ολοφάνερο ότι μας πηγαίνουν «καροτσάκι» στην αναδιάρθρωση, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι οι χαμένοι από την -«τελική»;- λύση θα είναι ο λαός και η χώρα. Εκτός κι αν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε εννοεί, δηλώνοντας πως τον Ιούνιο θα εξεταστεί τελειωτικά η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας και η αναθεώρηση του Μνημονίου, πως αυτό θα γίνει σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.
Πάντως, ο Κ. Σημίτης γι’ αυτό θέλησε να μας πείσει στο Βήμα της 17/4: «Με την αναδιάρθρωση μειώνεται είτε το ύψος του χρέους είτε και ο τρόπος αποπληρωμής του. Ο χρόνος της προσπάθειας θα είναι έτσι πιο περιορισμένος και η προσπάθεια ίσως όχι τόσο έντονη. Η καθυστέρηση έχει, επίσης, αρνητική επίδραση στο κλίμα των αγορών. Όλο και περισσότεροι αναλυτές αμφιβάλλουν για τη δυνατότητα της Ελλάδας να εξοφλήσει το σύνολο του χρέους της. Τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων θα πρέπει να προστατευθούν, για να μην υπάρξουν επιπτώσεις στις συντάξεις. Η αναδιάρθρωση δεν έχει επιπτώσεις στις καταθέσεις και οι καταθέτες δεν χάνουν τα λεφτά τους».
Όπως -καθόλου παράξενο- επιδίωξε να εξαγνίσει το ρόλο της Goldman Sachs στην προηγούμενη φάση, όταν η χώρα αλυσοδέθηκε με το αζημίωτο για τα υπερκέρδη των χρηματοπιστωτικών γιγάντων, στη χρεομηχανή της Ευρωζώνης: «Την περίοδο μετά την ένταξη στο ευρώ η αξία του γιεν άρχισε να αυξάνεται ραγδαία, έναντι του ευρώ. Η ανατίμησή του σήμαινε αύξηση του χρέους. Αποφασίστηκε, λοιπόν, από την αρμόδια κρατική υπηρεσία, τον Οργανισμό Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ), το 2001, να μετατραπεί το χρέος από γιεν σε ευρώ μέσω του swap. Η Goldman Sachs ανέλαβε να πληρώσει το μελλοντικό χρέος σε γιεν και η Ελλάδα να πληρώσει στην τράπεζα το ποσό αυτό σε ευρώ, σε ισοτιμία που καθορίστηκε την ημέρα της συμφωνίας. Ο κίνδυνος της ανατίμησης του γιεν μεταφέρθηκε, έτσι, στην τράπεζα».
Ένας αγγελικός κόσμος! Στη νέα φάση του «κουρέματος» του χρέους αυτά τα ευαγή ιδρύματα θα αναλάβουν ξανά, με το αζημίωτο εννοείται για άλλη μία φορά, να στήσουν το μηχανισμό της αναδιάρθρωσης, που θα στηριχτεί στη βίαιη αφαίμαξη των λαών και των χωρών, που με πρώτη την Ελλάδα βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα.
Δεν υπάρχει κανένα έλεος στον καταιγισμό εκβιασμών και πιέσεων. Η γερμανική εφημερίδα Die Welt δημοσίευσε δηλώσεις Έλληνα υπουργού, ο οποίος ανωνύμως τάχτηκε υπέρ της άμεσης διαδικασίας αναδιάρθρωσης. Οι κυβερνητικοί βουλευτές, που αντιπολιτεύονται τον υπουργό Οικονομικών το τελευταίο διάστημα, συστηματικά προβάλλουν την αναδιάρθρωση ως εναλλακτική λύση. Οι περισσότεροι από αυτούς καταγράφονται στο κλίμα Σημίτη. Ο Β. Βενιζέλος εμφανίζεται με ένα συνδυασμό «δημιουργικής» πρότασης ξεπουλήματος και κοινωνικής ελεημοσύνης, να λαμβάνει επίκαιρες θέσεις για τις ανακατατάξεις που αναπόφευκτα επιταχύνονται. Στην απέναντι, λέμε τώρα, αντιπολιτευτική όχθη ο Α. Σαμαράς συντάσσεται απόλυτα με τη θέση του πρωθυπουργού «δεν συζητάμε για την αναδιάρθρωση», ενώ το όραμά του είναι η ιρλανδική αναθεώρηση του Μνημονίου, η αύξηση δηλαδή εκεί του κατώτατου ωρομισθίου κατά… ένα (1) ευρώ και οι εισφοροαπαλλαγές και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο. Στη Ν.Δ. ανακάλυψαν ακόμη ότι η επιβάρυνση του χρέους που αναλογεί στη διακυβέρνηση Καραμανλή είναι μόνο 7 δισ., ομολογώντας πως τα υπόλοιπα οφείλονται στην πιστή τήρηση από τη μεριά τους των ληστρικών συμβάσεων της σημιτικής περιόδου! Έξοχη αντιπολίτευση…
Σε αυτό το πλαίσιο περισσότερο κι από τις ωμά προπαγανδιστικές απόψεις του Σημίτη, βγάζει μάτι η πρακτόρευση των συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών του. Η ανακύκλωση σε ρόλους υποτέλειας είναι ο έσχατος ορίζοντας του κατεστημένου πολιτικού κόσμου, στην πιο κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της χώρας.
