Η ειρηνευτική διαδικασία
Το 2006, μετά από 10 χρόνια λαϊκού πολέμου, κι αφού οι Μαοϊκοί αντάρτες έλεγχαν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, υπογράφτηκε συμφωνία ειρηνευτικής διαδικασίας με τα υπόλοιπα κόμματα. Μέχρι το 2006, η χώρα ζούσε υπό τον μονάρχη-βασιλιά Γκιανέντρα, που εφάρμοζε συνθήκες διακυβέρνησης και εξουσιαστικό σύστημα περασμένων αιώνων (θυμίζοντας κάτι από τα βασίλεια του Μεσαίωνα). Το 2007 το προσωρινό κοινοβούλιο του Νεπάλ, που συστάθηκε απ’ τα μεγαλύτερα κόμματα, ανακήρυξε τη χώρα ομοσπονδιακή κοινοβουλευτική δημοκρατία και συμφώνησε στη διεξαγωγή εκλογών με σκοπό την ψήφιση συντακτικής εθνοσυνέλευσης και τη δημιουργία συντάγματος.
Μετά από πολλές αναβολές και παλινωδίες, οι εκλογές πραγματοποιήθηκαν στις 10/4/2008. Εξελέγησαν 601 βουλευτές και τα αποτελέσματα των βασικών κομμάτων ήταν: Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) 30,52%, Κονγκρέσο του Νεπάλ 22,79% και Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Ενωμένοι Μαρξιστές-Λενινιστές) 22,61%. Η πρώτη πράξη της συντακτικής εθνοσυνέλευσης στις 28/5/2008, ήταν η αποκήρυξη της μοναρχίας και η δημιουργία ομοσπονδιακής δημοκρατίας. Σχηματίστηκε κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον ηγέτη των Μαοϊκών (Πρατσάντα), αλλά μετά από καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα σε ένα από τα βασικά ζητήματα της ειρηνευτικής διαδικασίας, το να ενωθούν οι δύο στρατοί (ο εθνικός στρατός του Νεπάλ κι ο Λαϊκός Απελευθερωτικός) οι μαοϊκοί αποχώρησαν από την κυβέρνηση το 2009.
Μετά την αποχώρηση από την κυβέρνηση και έχοντας ως καθήκον τη μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων, το ΚΚΝ(Μ) ενώθηκε με δύο άλλα μικρότερα κομμουνιστικά κόμματα και δημιουργήθηκε το Ενωμένο Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό). Μετά από συνεννόηση Κογκρέσου και ΚΚΝ(ΕΜΛ) δημιουργήθηκε κυβέρνηση συνασπισμού με πρωθυπουργό τον ηγέτη του ΚΚΝ(ΕΜΛ) Μαντχάβ Κουμάρ Νεπάλ, ο οποίος όμως με τη σειρά του παραιτήθηκε τον Ιούνιο του 2010, αφού οι συζητήσεις για τη δημιουργία συντάγματος δεν προχωρούσαν.
Μέχρι σήμερα έχουν πέσει στο κενό 16 συνεχόμενες προσπάθειες για εκλογή πρωθυπουργού. Η χώρα βρίσκεται σε πολιτική κρίση και δεν φαίνεται να υπάρχει άμεση και ξεκάθαρη λύση. Οι μαοϊκοί επιμένουν ότι πρέπει να εφαρμοστούν όλες οι δεσμεύσεις της συμφωνίας ειρήνης για να προχωρήσουν οι θεσμικές αλλαγές. Να γραφτεί σύνταγμα, να ενωθούν οι στρατοί, να δημιουργηθούν οι επιτροπές αγροτικής μεταρρύθμισης, ειρήνης, συμφιλίωσης κ.λπ.
Αυτή την περίοδο η νεπαλέζικη επανάσταση βρίσκεται ίσως στην πιο κρίσιμη φάση της. Οι ντόπιοι αντιδραστικοί, πρώην ευνοούμενοι του βασιλιά και οι μεγαλογαιοκτήμονες, που βλέπουν ότι θα χάσουν τα προνόμιά τους, μπλοκάρουν διαρκώς τις όποιες διαδικασίες και δεν σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία. Αυτοί που επιβουλεύονται τη διακηρυγμένη θέληση του νεπαλέζικου λαού, δρουν με τις ευλογίες των ΗΠΑ και κυρίως της Ινδίας, που αποτελεί το μακρύ χέρι του ιμπεριαλισμού στην περιοχή.
Το ινδικό κεφάλαιο κατέχει μεγάλο μερίδιο της οικονομικής δραστηριότητας του Νεπάλ, καθώς οι μεγάλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα είναι ινδικών συμφερόντων. Η ινδική αστική τάξη παρακολουθώντας τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις προσπαθεί να παρέμβει για να διασφαλίσει τα κέρδη της με αποτέλεσμα να εφευρίσκονται διαρκώς εμπόδια για να μην προχωρήσει η κατοχύρωση συντάγματος. Η πολιτική κατάσταση στο Νεπάλ είναι αρκετά αβέβαιη, αφού ο χρονικός ορίζοντας για τη θεσμοθέτηση των αλλαγών είναι μέχρι το Μάη του 2011.
