του Μάριου Διονέλλη
Είπαν πως δεν είχε πληρώσει το χαράτσι και τον τελευταίο λογαριασμό. Είπαν πως δεν είχε δηλώσει την ασθένειά της στη ΔΕΗ. Είπαν πως δεν μπορούσαν να το ξέρουν.
Θα βρουν χιλιάδες δικαιολογίες. Θα περάσουν μερικές μέρες και η ιστορία θα ξεχαστεί. Τα παιδιά της θα περιμένουν ένα δικαστήριο σε κάμποσα χρόνια για να δικαιωθούν. Αν και αυτό γίνει ποτέ…
Πολύ πιο σύντομα το succes story θα είναι πάλι εδώ.
Πολύ πιο σύντομα θα ακούσουμε στα τηλεπαράθυρα για τα αγαθά του ανταγωνισμού και τα μεγάλα οφέλη στην οικονομία από την πώληση της μικρής ΔΕΗ.
Δεν πρόλαβε να τα χαρεί τα οφέλη του ανταγωνισμού η κυρία Ευτυχία από τα Χανιά. Έφτασε, με την ασθένειά της, τετραπληγική και με μηχανική υποστήριξη, μέχρι τα 56 της για να της κόψει το νήμα ο εργολάβος που εκτελεί τις διακοπές ρεύματος.
Ο εργολάβος που συνεργάζεται με τη δημόσια (ακόμα) ΔΕΗ. Φανταστείτε τι θα της έκανε ο εργολάβος της αυριανής ιδιωτικής ΔΕΗ. Και πάλι καλά να λέμε…
Δεν το χάρηκε το success story η κυρία Ευτυχία, ούτε το πρωτογενές πλεόνασμα πρόλαβε να πάρει. Είχε βρει μπροστά της πλεόνασμα απανθρωπιάς όταν πριν κανα χρόνο της κόψανε και τη σύνταξη του ΟΓΑ.
Και τώρα, η διακοπή του ρεύματος της στέρησε όχι μόνο το φως στο δωμάτιό της αλλά και την ίδια της τη ζωή καθώς το μηχάνημα σταματούσε αργά-αργά να δουλεύει όταν ξεφορτίστηκε η μπαταρία.
Τη βρήκαν νεκρή μια ώρα μετά. Και δεν θα τιμωρηθεί κανείς γιατί… δεν μπορούσαν να το ξέρουν, δεν το είχε δηλώσει και η ίδια, πού να το ξέρει και ο εργολάβος κ.λπ., κ.λπ.
Μόνο το όνομά της θα κάνει μια ενοχλητική αντίστιξη με το υπόλοιπο κείμενο της είδησης. Εκείνο το «Ευτυχία» καθόλου δεν ταιριάζει με τη συγκυρία.
Αλλά ούτε κι αυτό μπορούσαν να το προβλέψουν…
