- Μας… βοήθησε ο Σαμαράς και με το σταυρό εκφράστηκε πιο αδιαμεσολάβητα η λαϊκή βούληση στις Ευρωεκλογές. Χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα ήταν χρήσιμοι και αρκετοί σύντροφοι που δεν εκλέχτηκαν, πιστεύω ότι ο λαός έστειλε στην Ευρωβουλή μια καλύτερη ομάδα από αυτήν που θα είχαν εκλέξει τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ με κριτήριο τους συσχετισμούς των τάσεων και την κομματική επετηρίδα.
- Μακριά από ξεπατικωτούρες, μια και κάθε περίπτωση είναι μοναδική. Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς δημιουργήθηκε το Podemos, άλλα φαίνεται ότι η φρεσκάδα δεν αφορά απλά κάποιες πολιτικές θέσεις. Η οργανική σύνδεση με τα πραγματικά κινήματα φαίνεται να είναι ο τρόπος ώστε η «καταγγελία της πολιτικής» να μη γίνει μονοδιάστατα και να μην παράξει μόνο φαινόμενα τύπου Μπέου-Μώραλη ή Χρυσής Αυγής-Ποταμιού. Το «ακηδεμόνευτο» και η δημοκρατία κόντρα στην «κομματοκρατία» κάθε χρώματος.
- Με αφορμή το μπόνους των 50 εδρών: Για τους αστούς η νόθευση της λαϊκής ετυμηγορίας, μέσω περίεργων εκλογικών συστημάτων, είναι «επιστήμη». Ας μην κάνουμε κι εμείς επιστήμη την ανάθεση και ας πάμε λίγο πιο επιθετικά στα ζητήματα αυτά. Το δημοψήφισμα στη Θεσσαλονίκη για το νερό δείχνει έναν δρόμο. Τώρα που έχουμε «δικούς» μας τοπικούς άρχοντες μάλλον προς τα εκεί πρέπει να κινηθούμε. Και όχι μονάχα στο λεγόμενο «κεντρικό πολιτικό» παιχνίδι.
- Οι αντίπαλοι διακηρύττουν συνεχώς «μεγάλες πολιτικές πρωτοβουλίες». Αντί να απαντάμε σε αυτές, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε τις δικές μας. Δεν εννοούμε με αυτό τις κινήσεις κορυφής, τις τακτικές, τους πολιτικούς ελιγμούς που δεν έδωσαν και πολλά τόσο καιρό. Ούτε βέβαια και τους αγώνες, έτσι γενικώς. Πάλι το δημοψήφισμα μου έρχεται στο μυαλό.
- Είμαστε σ’ ένα λεπτό σημείο. Κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στην κλασική πολιτική γεωγραφία της προτροϊκανής περιόδου. Εκεί που η Αριστερά είναι δίπλα στην Κεντροαριστερά και όπου όλοι μαζί αποτελούν τις «προοδευτικές δυνάμεις». Σχήμα παραμορφωτικό που σκοπεύει να μας οδηγήσει στην αγκαλιά του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος.
- Εννοείται ότι χρειάζεται να «κερδίσουμε» κόσμο που ψήφισε τη Χρυσή Αυγή. Εκτός αν ό,τι ποσοστό παίρνει η Χ.Α. πρέπει εμείς να βάζουμε μια σφραγίδα πάνω ότι αυτό τους χαρίζεται για πάντα και πάμε για το επόμενο. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αυτό από το οποίο κινδυνεύουμε είναι να παρασυρθούμε σε ρατσιστικές ή σε εθνικιστικές θέσεις! Το μεγάλο πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή δεν είναι ότι όλοι οι ψηφοφόροι της είναι νεοναζί, αλλά ότι μπορούν κάλλιστα να γίνουν. Γι’ αυτό και πρέπει να βιαστούμε.
- Με αφορμή τους απολογισμούς που γίνονται στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά και καταλήγουν περίπου: «Έχουμε δίκιο αλλά δυστυχώς φαίνεται ότι η κοινωνία δεν είναι τόσο μπροστά για να μας καταλάβει», θυμήθηκα τα παρακάτω λόγια του Αντόνιο Γκράμσι για τον Τρότσκι: «Ο Τρότσκι, στα απομνημονεύματά του, θυμάται πως του είχαν πει ότι η θεωρία του της διαρκούς επανάστασης είχε αποδειχτεί καλή ύστερα από 15 χρόνια. Στην πραγματικότητα, η θεωρία του, σαν τέτοια, δεν ήταν καλή ούτε δεκαπέντε χρόνια πριν ούτε δεκαπέντε χρόνια μετά. Όπως συμβαίνει με τους πεισματάρηδες, αυτός το πρόβλεψε χοντρικά και έχει δίκιο. Σαν να λέει κάποιος ότι ένα κοριτσάκι τεσσάρων χρόνων θα γίνει μητέρα και, όταν γίνεται σε είκοσι χρόνια, λέει “το είχα προβλέψει”, χωρίς να θυμάται όμως πως, όταν ήταν τεσσάρων χρόνων, ήθελε να βιάσει το κοριτσάκι, σίγουρος ότι θα γινόταν μητέρα…».
Σχόλια
