Ένα success story με μπόλικο «πρωτογενές πλεόνασμα» αναλγησίας. Του Ηλία Σταθάτου
Η καταγγελία που έφτασε στα γραφεία του Δρόμου ήταν σαφής. Κόβεται η αναπηρική σύνταξη ανθρώπου που έχει χάσει το πόδι του. Ο Ντούκα Σκέλτζεν, ετών 38, πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, διαμένει στην Ελλάδα επί 23 χρόνια και ζει με την άνεργη σύζυγό του. Επί έξι χρόνια, έως και τον Αύγουστο 2013, έπαιρνε σύνταξη αναπηρίας εξαιτίας ακρωτηριασμού του αριστερού ποδιού του, καθώς κρίθηκε ότι η αναπηρία του ξεπερνάει το 67% Σύμφωνα με το νομοθετικό πλαίσιο, για να μπορεί να παίρνει την αναπηρική σύνταξη πρέπει να εξετάζεται από υγειονομική επιτροπή κάθε τρία χρόνια (άγνωστο γιατί, αφού προφανώς η κατάσταση αναπηρίας του δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο). Τον Αύγουστο 2013 υπέβαλε ξανά τα χαρτιά του για συνέχιση της σύνταξης, αλλά η Υγειονομική Επιτροπή του ΙΚΑ απέρριψε την αίτηση, χωρίς φυσικά να έχει αλλάξει τίποτα στον βαθμό αναπηρίας του Ντούκα. Ως γνωστόν η επιστήμη δεν έχει βρει ακόμα τρόπους να… φυτεύει καινούργια, στη θέση των ακρωτηριασμένων ποδιών.
«Ένσταση; 50 ευρώ!»
Ο Ντούκα επανήλθε κάνοντας ένσταση, αλλά η Δευτεροβάθμια Επιτροπή του ΙΚΑ απέρριψε την αίτηση διακόπτοντας οριστικά τη συνταξιοδότησή του. Όμως η περίπτωσή του δεν είναι η μόνη, σύμφωνα με καταγγελία ανθρώπων που απευθύνθηκαν στο Μητροπολιτικό Ιατρείο-Φαρμακείο Βύρωνα. Ανάλογες περιπτώσεις συνεχώς πληθαίνουν.
Αναφέρουμε από χαρακτηριστική καταγγελία: «Είμαι 47 ετών. Πάσχω από καρδιακή ανεπάρκεια της μιτροειδούς. Έχω μόνιμο βηματοδότη κι έχω χειρουργηθεί δύο φορές, 5 και 22 ετών, και πάσχω από επακόλουθες αγγειολογικές παθήσεις. Από το 1987 μέχρι το 2010 στηριζόμουν οικονομικά στο επίδομα αναπηρίας. Τον Σεπτέμβριο 2010 η επιτροπή μου έδωσε 50% αναπηρία. Έκανα ένσταση στη δευτεροβάθμια επιτροπή πληρώνοντας 50 ευρώ, χωρίς να με δικαιώσει. Επίσης, 35χρονος που το 2005, έπειτα από σοβαρό εργατικό ατύχημα ξεκίνησε να παίρνει αναπηρικό επίδομα με 67%, όταν ξαναπέρασε επιτροπή στις 17 Οκτωβρίου 2013, του έκριναν τις ίδιες παθήσεις ως 50%. Παρά την ένσταση που έκανε, πληρώνοντας 50 ευρώ, δεν είδε φως.
«Νομίζαμε πως ξέραμε»
Ο Δρόμος μίλησε για τα θέματα αυτά με τον υπεύθυνο του Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου Βύρωνα, Δ. Σουλιώτη, οποίος έκανε λόγο για «καθοδηγημένη λειτουργία μιας υγειονομικής επιτροπής που η δουλειά της είναι να καθορίζει με αντικειμενικά κριτήρια τα ποσοστά αναπηρίας και να εγκρίνει τα επιδόματα όταν ξεπερνά το 67%. Ας σημειωθεί εδώ πως και το ίδιο το ποσοστό του 67% είναι εξοργιστικό. Δηλαδή, αν έχεις 55%, 50% δεν έχεις δικαίωμα να πάρεις ένα επίδομα ώστε να ζήσεις; Για να επανέλθουμε: επίορκοι ιατροί, ή απλά μερικοί που κοιτούν να σωθούν, υπογράφουν αράδα κόψιμο συντάξεων, ακολουθώντας προφανώς τις εντολές του υπουργείου. Όμως, υπάρχουν δομές και ιατροί που κρατούν την κοινωνία όρθια. Μια από αυτές τις δομές, το προαναφερθέν Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Βύρωνα. Όπως δηλώνει ο κ. Σουλιώτης, «έχουμε 102 ιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Έχουμε 4 μεγάλα ιατρικά εργαστήρια τα οποία έχουν δεχθεί να κάνουν ορισμένο αριθμό εξετάσεων τον μήνα, και μεγάλο αριθμό φαρμακείων που στηρίζουν με φάρμακα την προσπάθεια».
Οι προκλήσεις, τεράστιες, μια και «νομίζαμε ότι ξέραμε την κατάσταση που επικρατεί στον λαό μας, Δεν την ξέραμε. Η κατάσταση είναι δραματική. Παράδειγμα: 5μελής οικογένεια χωρίς κανέναν απολύτως πόρο. Πρώην επαγγελματίες που έκλεισαν τα μαγαζιά τους, ακυρώθηκαν τα βιβλιάριά τους, και κρατούνται όμηροι από το ΤΕΒΕ επειδή του χρωστούν. Το ταμείο αρνείται να τους δώσει πιστοποιητικό πως είναι ανασφάλιστοι, εκβιάζοντάς τους, κρατώντας τους παράνομα εκτός του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Εάν αρρωστήσουν είναι επί ξύλου κρεμάμενοι».
