Νικητής των εντυπώσεων η Λεπέν – Καταδίκη του πολιτικού συστήματος – Μπορούσε καλύτερα η Αριστερά
Η αποχή που έφτασε το ύψος ρεκόρ του 38,6% ήταν ο μεγάλος νικητής των γαλλικών δημοτικών εκλογών, μαζί με την καταδίκη των κυβερνώντων Σοσιαλιστών. Ο Ολάντ είναι ήδη (σε μόνο δυο χρόνια προεδρίας) ένας από τους πλέον αντιδημοφιλείς προέδρους. Στην αποχή πρέπει να προστεθεί ακόμη περίπου ένα 10%, κυρίως νεολαίας, που δεν έχουν ενδιαφερθεί καν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους. Η αυξανόμενη, και εκφρασμένη σε έρευνες, απόσταση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα και τα κυρίαρχα κόμματα και η αποστροφή για την πλημμύρα σκανδάλων διαφθοράς το προηγούμενο διάστημα, εκφράστηκε και εκλογικά. Είτε με την αποχή είτε με την ενίσχυση, κυρίως, του Εθνικού Μετώπου και λιγότερο της Αριστεράς που θα μπορούσε καλύτερα αν είχε ολοκληρώσει την αποστασιοποίησή της από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η μικρή άνοδος της Κεντροδεξιάς δεν είναι τέτοια που να της επιτρέπει να θριαμβολογεί.
Το «αντισυστημικό» Εθνικό Μέτωπο
Θα εκφραστεί και στις Ευρωεκλογές η σημαντική άνοδος που κατέγραψε το κόμμα της Μαρί Λεπέν; Διπλασίασε τις ψήφους του στο Παρίσι, ήρθε δεύτερο στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη, τη Μασσαλία, ήρθε πρώτο σε 17 δήμους με πληθυσμό μεγαλύτερο των 10.000 κατοίκων, μεταξύ αυτών στην Αβινιόν (95.000 κάτοικοι) και στο Περπινιάν (100.000). Η επιτυχία του προβάλλεται λίγο περισσότερο από το πραγματικό της μέγεθος, ενώ και προεκλογικά δέχτηκε σημαντική προβολή από τα ΜΜΕ. Σε εθνική κλίμακα το Εθνικό Μέτωπο δεν έχει ξεπεράσει το 5% σε ψήφους. Ωστόσο, επέλεξε να κατεβάσει δικό του υποψήφιο μόνο σε 600 από τους 36 χιλιάδες δήμους και κοινότητες, από τους οποίους στους 229 κατάφερε και περνά στο δεύτερο γύρο.
Η Le Monde έκανε λόγο για «πολιτικό σεισμό», το Nouvel Observateur αναφέρεται σε «νέα εποχή για την Ακροδεξιά». Η Μαρί Λεπέν και το κόμμα της κινήθηκαν έξυπνα, συντονιζόμενοι με τη μαζική απέχθεια για το πολιτικό σύστημα και προβάλλοντας ως αντισυστημική δύναμη – αν και έχει απαλλαγεί από το «ριζοσπαστικό» παρελθόν της. Μετεκλογικά διέγνωσε πως «ο γαλλικός λαός έχει απελευθερωθεί από τη λαθεμένη επιλογή ανάμεσα στη Δεξιά και την Αριστερά» και προέβλεψε «το τέλος του δικομματισμού», ενώ κάλεσε τον κόσμο «να πάει στις κάλπες στο δεύτερο γύρο, διότι με την αποχή ευνοεί τα κόμματα του κατεστημένου». Στρατηγικός της στόχος να κατακτήσει την ηγεσία της Δεξιάς στη Γαλλία.
Ανολοκλήρωτη επιτυχία για την Αριστερά
Τα αποτελέσματα για την Αριστερά, πέραν του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος (η άρνηση του προσδιορισμού του τελευταίου ως «Αριστερά» έχει δρόμο ακόμη στη Γαλλία) θα ήταν καλύτερα αν το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν επέλεγε σε μια σειρά επιλεγμένων δήμων να συμπορευτεί για μια ακόμη φορά με το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα. Αποτέλεσμα αυτού είναι όχι μόνο να μοιραστεί την ήττα και τη μαζική απόρριψη του τελευταίου, αλλά κυρίως να χάνει έτσι το υπόλοιπο Αριστερό Μέτωπο τη δυναμική του. Τα αποτελέσματα δείχνουν, αντίθετα, πως όπου το Αριστερό Μέτωπο κατέβηκε ενωμένο και ακόμη καλύτερα εκεί που κατέβηκε μαζί με τους Πράσινους, απέσπασε ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Στους 600 δήμους και κοινότητες που το Αριστερό Μέτωπο κατέβηκε ενιαίο ή χωρίς το Γαλλικό ΚΚ, μόνο του ή μαζί με τους Πράσινους, και κόντρα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα, απέσπασε συνολικά 11,43%, ενώ σε 308 από αυτούς ξεπέρασε το 10%. Τα 82 ψηφοδέλτια από κοινού με τους Πράσινους απέσπασαν 15,31% ενώ τα υπόλοιπα 9,69%.
Για παράδειγμα στο Παρίσι όπου το ΓΚΚ επέλεξε να στηρίξει τον Σοσιαλιστή υποψήφιο (και η αντικαπιταλιστική Αριστερά να κινηθεί μόνη της, επίσης εκτός Μετώπου) το Αριστερό Μέτωπο πήρε μόνο 5,1%. Στους μισούς από τους δήμους άνω των 20.000 κατοίκων, το ΓΚΚ κατέβηκε μαζί με το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η επιλογή του αυτή σχετίζεται με το ότι η χρηματοδότηση των κομμάτων στη Γαλλία εξαρτάται από τον αριθμό εκλεγμένων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων και όχι από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών. Στην περίπτωση αυτόνομης καθόδου του Μετώπου της Αριστεράς παντού, το ΓΚΚ κινδύνευε να χάσει εκατοντάδες δημοτικούς συμβούλους, ακόμη κι αν η Αριστερά επιτύγχανε μεγάλα ποσοστά.
Τι θα γίνει στον δεύτερο γύρο
Ο δεύτερος γύρος αναμένεται τώρα με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ενώ δεν έχει καταληχτεί το τι θα γίνει ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα και στο Αριστερό Μέτωπο, που διεκδικεί όχι μόνο αναλογική αλληλοϋποστήριξη (δηλαδή να στηρίξει αλλά και να στηριχτεί αντίστοιχα σε άλλους δήμους) απέναντι σε Δεξιά και Ακροδεξιά, αλλά διεκδικεί και την επιλογή να καταψηφίσει δημοτικούς προϋπολογισμούς με τους οποίους διαφωνεί, στις περιπτώσεις που κερδίσει το πρώτο. Κατά τα άλλα το μεν Σοσιαλιστικό Κόμμα αποσύρεται από το δεύτερο γύρο στις περιπτώσεις που είναι τρίτο κόμμα και υπάρχει κίνδυνος να βγει πρώτο το Εθνικό Μέτωπο, κάτι που αρνείται να κάνει αντίστοιχα το γκολικό UMP.
Το καμπανάκι στις γαλλικές αυτοδιοικητικές εκλογές έρχεται μετά το καμπανάκι των ιταλικών εθνικών εκλογών και άλλα καμπανάκια που επισημαίνουν πάνω-κάτω τις ίδιες τάσεις: Μεγάλη όσο ποτέ απόσταση του κόσμου από το πολιτικό σύστημα, τη σαπίλα του και τους βασικούς εκφραστές του, δυνατότητα διεμβολισμού του ή και ανατροπής του πολιτικού σκηνικού από δυνάμεις που αποστασιοποιούνται και στέκονται ενάντια σε αυτό το σύστημα και πείθουν ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, άνοδος της Ακροδεξιάς, δυνατότητες (υπό όρους) ανόδου της Αριστεράς που συνήθως καθυστερεί παραδειγματικά να αντιληφθεί αυτούς τους όρους…
Γ. Τσ.
