Η Λίστα Λαγκάρντ κλονίζει την εύθραυστη ισορροπία της τρικομματικής κυβέρνησης. Του Δημήτρη Υφαντή
H περιβόητη λίστα Λαγκάρντ επανήλθε στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων, όχι όμως ως άσφαιρο πυροτέχνημα, όπως θα ήθελαν οι πολιτικοί αυτουργοί του καραμπινάτου σκανδάλου. Το πολύπειρο λόμπι της διαπλοκής επιδίωξε ανεπιτυχώς να σκηνοθετήσει ένα… «δεν τρέχει τίποτα», μιας και τώρα τάχα όλα θα πάρουν τον ενδεδειγμένο δρόμο της διερεύνησης και της αξιοποίησης προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος. Κι η αρχική επιλογή δήθεν υπολογισμένης αποστασιοποίησης Σαμαρά έπεσε στο κενό, προδίδοντας πως η απατηλή και πρόσκαιρη εικόνα σταθεροποίησης της συγκυβέρνησης τίθεται ξανά σε δοκιμασία. Τα νέα δεδομένα, λοιπόν, επαναφέρουν με άμεσο τρόπο στο προσκήνιο την κρίση του πολιτικού συστήματος.
Επιβεβαιώνεται δραματικά η πλειοψηφική πεποίθηση πως τα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας τα συνέχει η ομερτά. Το πηγαίο αίτημα του κόσμου για τιμωρία των ενόχων και για λύση του γόρδιου δεσμού της διαπλοκής, αποκτά ορατό στόχο σε κορυφαία πολιτικά πρόσωπα, που ενώ «έχασαν» ή «ξέχασαν» τη λίστα των μεγαλοφοροφυγάδων, ταυτόχρονα, εξόντωσαν την κοινωνική πλειοψηφία. Οι Βενιζέλος και Παπακωσταντίνου, επίσης οι διορισμένοι από τους ίδιους Διώτης και Καπελέρης του ΣΔΟΕ, όσο περισσότερο αλληλοκατηγορούνται, τόσο πιο εξόφθαλμα ομολογούν και το έγκλημα και τη συνενοχή τους. Και δεν εξαιρούνται προφανώς οι πρωθυπουργοί Παπανδρέου και Παπαδήμος που δεν έχαναν ευκαιρία να κηρύττουν την άτεγκτη πάταξη κάθε μικρο-φοροφυγά, ενώ κάτω από τη μύτη τους και εν γνώσει τους τα δισ. έστηναν χορό στις τράπεζες και στα ακίνητα της Ελβετίας, του Λουξεμβούργου και του Λονδίνου.
Αυτό το μείζον πολιτικό ζήτημα αναδεικνύει η λίστα και όχι το αν, ποια και πόσα ονόματα περιέχονται στην πρώτη ή στη δεύτερη εκδοχή. Άλλωστε, η… επεξεργασία, δεν αποκλείεται να έχει ήδη λάβει χώρα στους… λίγους μήνες, που οι Γάλλοι αρμόδιοι έψαχναν στα συρτάρια και στους ηλεκτρονικούς φακέλους τους τον «αυθεντικό» κατάλογο, για να τον παραδώσουν στους απεσταλμένους υπαλλήλους του υπ. Οικονομικών. Γιατί χρειάστηκε τόσος χρόνος;
Η νέα διαρροή περί προσώπων συνδεόμενων συγγενικά με τον Παπακωσταντίνου, αξιοποιήθηκε για την ακαριαία διαγραφή του από το ΠΑΣΟΚ και τη συστηματική απόπειρα Βενιζέλου να του φορτώσει τα πάντα, ώστε ο ίδιος να απαλλαγεί και να αναβαπτιστεί σε θεματοφύλακα της διαφάνειας και της νομιμότητας.
Σε κάθε περίπτωση τίθεται το αίτημα άμεσης διερεύνησης με προανακριτική επιτροπή στη Βουλή κι είναι σαφές, από την αμφιταλάντευση της ΔΗΜΑΡ και την «προληπτική» και αγχώδη επιθετικότητα Βενιζέλου, πως το… εορταστικό κυβερνητικό κλίμα επιβαρύνεται επικίνδυνα. Σανίδα σωτηρίας στον Ευ. Βενιζέλο προσφέρει βεβαίως, όχι ανιδιοτελώς ο Α. Σαμαράς. Η λίστα εισβάλλει στην επικαιρότητα, ενώ οι πολίτες αντιμετωπίζουν πρωτοφανή φορολογική λεηλασία. Έτσι διατάζει άμεσα ο Στουρνάρας, πριν καν συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής το νέο νομοσχέδιο. Απίθανα πράγματα που όμως δεν απηχούν τίποτα διαφορετικό από τη «νέα τάξη πραγμάτων» του Μνημονίου. Δεν είναι, άρα, έξω από το μάτι του κυκλώνα, όπως παριστάνει σκοπίμως, ο σιωπηλός πρωθυπουργός. Στηρίζει υποχρεωτικά τον Βενιζέλο, γιατί από αυτόν εξαρτάται η κυβερνητική συνοχή, στην οποία βασίζεται η fast track αφαίμαξη της κοινωνίας. Η Ν.Δ. υποχρεώνεται σε ανακοίνωση, που ουσιαστικά ταυτίζεται με την απολογητική Βενιζέλου παρά τις γενικότητες περί «απόδοσης ευθυνών σε βάθος». Κι η ΔΗΜΑΡ υποχρεώνεται σε επικίνδυνες ασκήσεις ισορροπίας, που μπορεί να αποδειχτούν πολύ απειλητικότερες για την κυβερνητική σταθερότητα, από τις ακροβασίες του «παρών» στο Μνημόνιο.
Δύο-τρία στοιχεία ακόμη: Η λίστα αφορά δεδομένα ώς το Φεβρουάριο του 2007, άρα καλύπτει βαθύ σκοτάδι το όργιο της κερδοσκοπίας την περίοδο μετά το 2008, όταν το πολιτικό κατεστημένο του δικομματισμού εκτελούσε τα «συμβόλαια θανάτου» της χώρας που υπαγόρευαν οι δανειστές. Κι άραγε, πού βρίσκεται η περιβόητη συμφωνία με τις ελβετικές Αρχές, για τη φορολόγηση των Ελλήνων μεγαλοκαταθετών που διαδοχικά οι Παπανδρέου, Παπακωσταντίονου και Βενιζέλος είχαν διαφημίσει ως έτοιμη προς υπογραφή, στα πρότυπα ανάλογης συμφωνίας μεταξύ Γερμανίας και Ελβετίας;
Να σημειωθεί πως πρόσφατα η σχετική σύμβαση απορρίφθηκε από το γερμανικό Κοινοβούλιο ως ξέπλυμα και συγκάλυψη της φοροδιαφυγής. Τέλος, για άλλη μία φορά ο Πάγκαλος στόχευσε στην ουσία: «Τι θέλετε, να διερευνηθεί η λίστα, να πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά και να ανέβει ο Τσίπρας;». Κι οι εκδότες έσπευσαν να προεξοφλήσουν ευσχήμως τις επιλογές της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ με προειδοποιήσεις για «συνετή και μετριοπαθή στάση κι όχι ακραία και καιροσκοπική αντιπολίτευση». Κατανοητοί και οι φόβοι και τα ζόρια…
