Συνέντευξη στον Μιχάλη Σιάχο.
Την πεποίθησή του ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η οποία απαιτεί και λύσεις έκτακτης ανάγκης, που μπορούν να προκύψουν μόνο με συγκλίσεις της Αριστεράς, ώστε να γίνει δυνατή η δημιουργία ενός νέου μπλοκ εξουσίας, εκφράζει μιλώντας στον Δρόμο ο δημοσιογράφος Βασίλης Μουλόπουλος, βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Αθήνας.
«Η Ιστορία», σημειώνει χαρακτηριστικά, «γράφεται με τέτοιες συγκλίσεις. Οι επαναστατικές αλλαγές, απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις, οι καιροί απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις», αφού, όπως τονίζει, με τη χώρα σε κατεύθυνση διάλυσης, το ζητούμενο δεν είναι «ένα πρόγραμμα για να γίνει η Ελλάδα ό,τι καλύτερο υπάρχει στον πλανήτη, αλλά ένα πρόγραμμα για να μην γίνει η Ελλάδα ό,τι χειρότερο υπάρχει στον πλανήτη». Και καταλήγει: «Τα υπόλοιπα, οι διαφορετικές προτάσεις για τα μοντέλα της διακυβέρνησης, παραγωγής, οικονομίας είναι για το μετά. Δεν υπάρχει ούτε ο τρόπος ούτε ο χρόνος για να τα συζητήσουμε σήμερα».
Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα των εκλογών;
Η επόμενη των εκλογών θα είναι της Αριστεράς. Η αυτοδυναμία που ευαγγελίζεται ο κ. Σαμαράς, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Ο στόχος κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, φαντάζει απίθανος, ακόμη και αν επιτευχθεί με ένα ποσοστό κάτω του 50%. Αλλά και αν ακόμη επιτευχθεί της τάξης του 35%, με τη βοήθεια της ληστείας του μπόνους των 50 εδρών από το πρώτο κόμμα (σημειώνω ότι 50 έδρες αντιστοιχούν σε ένα ποσοστό του 18%), θα είναι μια κυβέρνηση που δεν νομιμοποιείται να εφαρμόσει τα μνημόνια, αφού αυτά θα έχουν καταψηφισθεί από την πλειοψηφία του λαού.
Στο νέο τοπίο η Αριστερά θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η δημιουργία ενός νέου μπλοκ εξουσίας θα είναι δυνατή. Η διακυβέρνηση της χώρας από μια αριστερή-προοδευτική συμμαχία θα είναι δυνατή. Η Ιστορία γράφεται με τέτοιες συγκλίσεις. Οι επαναστατικές αλλαγές, απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις, οι καιροί απαιτούν τέτοιες συγκλίσεις. Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα κληθούν να απαντήσουν αν θα ανταποκριθούν σε αυτό το αίτημα του λαού. Αν θα δεχθούν να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο.
Τι θα γίνει με τα κόμματα του Μνημονίου και το σημερινό πλέγμα εξουσίας;
Το σύστημα καταρρέει και γι’ αυτό προσπαθεί να διασωθεί ανασυνθέτοντας το πολιτικό σκηνικό, διασπώντας τα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας. Οι κινήσεις για ένα καθαρόαιμο αστικό κόμμα του νεοφιλελευθερισμού θα επιταχυνθούν αμέσως μετά από τις εκλογές. Εκτιμώ ότι αυτό θα σχηματισθεί διασπώντας τα παραδοσιακά κόμματα που ό,τι έδωσαν, έδωσαν.
Κομμάτια από το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ και -το απεύχομαι βέβαια, αλλά δεν το αποκλείω- από τη ΔΗΜ.ΑΡ., είναι έτοιμα για την κίνηση.
Και η Αριστερά;
Η Αριστερά πρέπει να αντιπαρατεθεί σε αυτό το κόμμα-μέτωπο, με το δικό της μέτωπο. Οι Αριστερές -και σε αυτό θα επιμείνουμε- πρέπει να βγουν από τα κομματικά τους τείχη και να συμφωνήσουν σε μια κυβερνητική πρόταση τώρα. Δεν υπάρχει άλλη δυνατή λύση μπροστά στο «κόμμα του αστισμού» που συσπειρώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση που να απαντάει στην κρίση, στη συρρίκνωση της Δημοκρατίας, στη φτώχεια, στην κοινωνική αποσάθρωση, στο πολιτισμικό και ηθικό κενό, που να έχει την υπεράσπιση της εργασίας στο επίκεντρό της. Πιστεύω ότι, αν η Αριστερά κάνει την υπέρβαση και ενωθεί σε ένα τέτοιο πρόγραμμα σωτηρίας της πατρίδας -της πατρίδας των εργαζομένων, όχι της πατρίδας του κεφαλαίου- μπορεί να νικήσει.
Τα υπόλοιπα, οι διαφορετικές προτάσεις για τα μοντέλα της διακυβέρνησης, παραγωγής, οικονομίας είναι για το μετά. Δεν υπάρχει ούτε ο τρόπος ούτε ο χρόνος για να τα συζητήσουμε σήμερα. Όταν η χώρα, οι εργαζόμενοι, η κοινωνία, κινδυνεύουν να μην έχουν αύριο, δεν έχουμε την πολυτέλεια να συζητάμε για το μεθαύριο. Χρειάζεται, όσοι ελπίζουν ακόμη σε μια πολιτική Αριστερά, σε μια κοινωνία που δεν θα βασίζεται στην ιδιοκτησία και την αγορά και ξοδεύουν χρόνο και κόπο ανιδιοτελώς σ’ αυτό, παρά τις διαφορετικές τους ταυτότητες, να υποχρεώσουν και τον εαυτό τους και τις ηγεσίες τους να βρεθούν μαζί.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό το Μέτωπο;
Πιστεύω ότι ο λαός, αυτή η έννοια που στο παρελθόν είχε τόσο αδικηθεί, ευτελισθεί, δαιμονοποιηθεί, ξαναβγαίνει στο προσκήνιο. Και είναι έτοιμος να παίξει πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.
Θεωρώ ότι είναι η στιγμή της σύγκλισης. Η στιγμή που οι εργάτες, οι αγρότες, οι άνεργοι, οι ημιάνεργοι, οι φτωχοί μισθωτοί, οι νέοι, οι διανοούμενοι και μεγάλα κομμάτια των μεσαίων στρωμάτων που προλεταριοποιούνται βίαια, συγκλίνουν σε ένα μπλοκ εξουσίας. Σε μια σύγκλιση που όμως δεν γίνεται σε σκοτεινούς κομματικούς διαδρόμους και αραχνιασμένα γραφεία, αλλά στους δρόμους, στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στα κινήματα.
Και αυτό το Μέτωπο, μπορεί να φέρει την ανατροπή, να φέρει την αλλαγή;
Οι ανατροπές στην Ιστορία γράφονται με τέτοιες συγκλίσεις. Αυτή είναι η αναγκαία προϋπόθεση για την πολιτική ενότητα της Αριστεράς. Για ένα πολιτικό μπλοκ εξουσίας της Αριστεράς. Αυτή είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό δουλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό πρέπει να εξαπλωθεί και να γίνει πιο δυνατός ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα παραπάνω μοιάζουν σαν ουτοπικό όραμα ή μήπως όχι;
Πιστεύω πως όχι. Ζούμε μια εποχή ασυνέχειας στην Ιστορία. Οι εξελίξεις δεν είναι πλέον γραμμικές. Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός. Οι αλλαγές, οι ανατροπές που στις προηγούμενες δεκαετίες απαιτούσαν χρόνια, τώρα μπορούν να συμβούν σε μήνες, βδομάδες, μέρες. Οι ιδέες της Αριστεράς μπορούν να γίνουν ηγεμονικές στην κοινωνία. Ο ρεαλισμός του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού αποδείχτηκε ουτοπία.
Έταξαν τον Παράδεισο και οδήγησαν στην Κόλαση. Η ουτοπία της Αριστεράς να αλλάξει αυτόν τον απάνθρωπο κόσμο, είναι περισσότερο από ποτέ ρεαλιστική.
Αρκεί να το πιστέψουμε και να δουλέψουμε για αυτό. Αυτή η χώρα, η Ελλάδα, βρίσκεται πλέον πολύ κοντά στο σημείο διάλυσης. Όχι μόνο οικονομικής, αλλά κοινωνικής, θεσμικής και πολιτισμικής. Αν αυτό αληθεύει, σημαίνει ότι είμαστε σε μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης και οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης απαιτούν προτάσεις και λύσεις έκτακτης ανάγκης επίσης. Όχι ένα πρόγραμμα για να γίνει η Ελλάδα ό,τι καλύτερο υπάρχει στον πλανήτη αλλά ένα πρόγραμμα, να αποτραπεί να γίνει η Ελλάδα ό,τι χειρότερο υπάρχει στον πλανήτη. Είμαι πεπεισμένος ότι κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας θα κερδίσουν οι ιδέες εκείνες που βλέπουν τους εργαζόμενους ως την κύρια δύναμη της αλλαγής και τον κομμουνισμό στο τέλος αυτής της πορείας.
Επιστρέφοντας στην ημέρα των εκλογών, ποιες είναι οι εκτιμήσεις σας για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Η μεθοδευμένη επίθεση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, από όλες τις πλευρές και ο αποκλεισμός του από τα ΜΜΕ των εργολάβων με κάνει αισιόδοξο, πολύ περισσότερο από οτιδήποτε λένε οι δημοσκοπήσεις. Για να αγωνιούν τόσοι πολλοί για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, για να ενδιαφέρονται να το κατεδαφίσουν, να το διαλύσουν, να το νουθετήσουν, να το εξαγοράσουν, σημαίνει ότι φοβούνται. Και αυτό είναι ένα μήνυμα αισιόδοξο για το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση και η δράση του ΣΥΡΙΖΑ για μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική συμμαχία, της Αριστεράς, κερδίζει έδαφος.
Γιατί όταν λέμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε το σύστημα, το εννοούμε. Και, το προσπαθούμε, έστω κάνοντας λάθη. Και αυτό χαλάει το παραμύθι της συναίνεσης, των υπεύθυνων πολιτικών δυνάμεων, της σταθερής διακυβέρνησης και της λεηλασίας της χώρας.
