του Γιάννη Σχίζα
«Oι τουρκικές δυνάμεις σε μεγάλους αριθμούς ασκούνται κάνοντας απόβαση στη τουρκική νησίδα “Γιλάντζικ” (μικρό Φιδονήσι, στα ελληνικά) με αποβατικά σκάφη και αμφίβια τεθωρακισμένα οχήματα Zaha», αναφέρει το δίκτυο Haber Global. Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: Η Τουρκία αμφισβητεί το δικαίωμα της Ελλάδας να ποντίσει καλώδιο μεταξύ Λέσβου και Χίου, ενώ προ ολίγου χρόνου είχε στείλει το τουρκικό πολεμικό ναυτικό να αμφισβητήσει εμπράκτως το δικαίωμα αυτό της Ελλάδας μεταξύ Κάσου και Καρπάθου! Από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε να ζητήσει ιταλικό πλοίο άδεια από την Τουρκία για έρευνες μεταξύ Κάσου και Καρπάθου, μετά από επίδειξη ισχύος του τουρκικού πολεμικού ναυτικού. Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Εστία, νομοσχέδιο της κυβέρνησης απαγορεύει την τουριστική ανάπτυξη σε μικρονήσια, στα οποία εάν αναγνωρίζονταν, θα απέδιδε δικαιώματα ΑΟΖ στην Ελλάδα. Προηγήθηκε η (συνταγματικά απολύτως απαράδεκτη) εκδίωξη από τις ελληνικές αρχές ενός βοσκού από νησί (!), δήθεν για την προστασία των σαλιγκαριών!
Το αποκορύφωμα όμως των απειλών είναι πολύ πρόσφατο, έρχεται δια στόματος Μπαχτσελί, στενού συνεργάτη του Ερντογάν, ο οποίος λέει: «Δεν υπάρχουν Δωδεκάνησα χωρίς την Τουρκία». Αυτό επακολούθησε τη διαβεβαίωση ότι θα κολυμπήσουν μέχρι το Καστελόριζο μερικές χιλιάδες Τούρκων – προφανώς για να το καταλάβουν…
Οι προκλήσεις της Τουρκίας συσσωρεύονται, οι προετοιμασίες της με τον εξοπλισμό νέων σκαφών και ενός τουλάχιστον αεροπλανοφόρου εντείνονται. Η «εκκαθάριση» του Συριακού προβλήματος θα απελευθερώσει ένα μεγάλο τουρκικό δυναμικό για περιπέτειες προς δυσμάς. Παράλληλα, εξωθώντας τον Αλβανικό και τον Σκοπιανό σωβινισμό, η Τουρκία θέτει τις βάσεις για ένα νέο μέτωπο για την Ελλάδα.
Σήμερα αυτό που αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα, το πιο μεγάλο καθήκον που επωμίζονται οι άνθρωποι της εποχής μας, η πρώτη σημασία που πρέπει να υπηρετεί ο λόγος μας, είναι η πολιτική και στρατιωτική απόκρουση της τουρκικής επιθετικότητας. Είναι η καταγγελία των διαφόρων ελιγμών και τελικά η καταγγελία των πεπραγμένων της γειτονικής χώρας στη Θράκη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στα ελληνικά δικαιώματα στη Μεσόγειο.
«Τι να κάνουμε»;
Στο παραπάνω κείμενο, γραμμένο το 1902, ο Λένιν ανέπτυσσε την έννοια της «Θεωρητικής πάλης», όπως αυτή εκτίθονταν από τον Φρειδερίκο Ένγκελς. Αντιπαρέρχεται τον απλοϊκό εμπειρισμό στις πολιτικές σχέσεις για να δείξει την αξία της θεωρίας. Στην ιστορική καμπή που διανύουμε σήμερα, τίποτε δεν είναι πιο αναγκαίο από τη σημασία αυτής της πάλης, από την αντιπαράθεσή της με τους γνωστούς «αναλυτές» και χαβαλέδες της πολιτικής. Η θεωρητική πάλη είναι απαραίτητη, είναι πρόξενος συσπείρωσης, είναι προϋπόθεση των προϋποθέσεων.
Σε προηγούμενο άρθρο είχαμε αναφερθεί σε ορισμένες μεθόδους αντιμετώπισης του τουρκικού επεκτατισμού: Ήταν μεταξύ άλλων το άρθρο «Η Αλβανία που βρυχάται», στον Δρόμο της 9/11/2024. Αυτό μπορεί να γίνει ολοκληρωμένα:
– Με την Ελλάδα της θάλασσας. Η Ελλάδα μπορεί διαθέτει ακίνητα νησιά, 6.000 τον αριθμό, όμως μπορεί να κινητοποιήσει ναυτικές δυνάμεις που να εμποδίσουν την Τουρκία από οποιαδήποτε αποβατική ενέργεια. Και πολύ περισσότερο: Μπορεί να είναι αυτή που θα κάνει αποβατική ενέργεια, σε αντιπερισπασμό κάποιας προηγουμένης τουρκικής.
– Με την Ελλάδα που θα προσβλέπει στην ενότητα των μικρών κρατών της περιοχής. Τα 84 κάλπικα εκατομμύρια ανθρώπων που καυχάται η Τουρκία ότι διαθέτει δεν επαρκούν, γιατί έχει αλλάξει η φύση του πολέμου. Με την πειθώ σε όλες τις δυνάμεις, που δεν βλέπουν απαραίτητη τη δουλική πρόσδεση στο άρμα μιας μεγάλης δύναμης: Με την απεύθυνση στους λαούς της Αυστρίας, της Ουγγαρίας, της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Ρουμανίας. Και πριν απ’ όλα, της Σερβίας και της Βουλγαρίας.
– Με την αντιμετώπιση όλων των φυγόκεντρων δυνάμεων, των δυνάμεων που οπορτουνιστικά αποβλέπουν σε δικό τους όφελος και στο μέλλον ό,τι ήθελε προκύψει – όπως τα Σκόπια και η Αλβανία.
– Με τη συστράτευση όλων των Ελλήνων, με την επανάληψη σε ανώτατο βαθμό ενός φαινομένου Ζαχαριάδη προς Μεταξά.
– Με την προσέγγιση όλων των φιλειρηνικών δυνάμεων στο εσωτερικό της Τουρκίας. Με την ιδιαίτερα φιλική σχέση με τους Κούρδους και τον αγώνα τους.
Οι Έλληνες μπορούν να παραμείνουν ψύχραιμοι: ο μέλλων πόλεμος δεν θα διεξαχθεί με μπουνιές και κλωτσιές – για να λαμβάνουμε υπόψη τα 84 εκατομμύρια των Τούρκων! Θα είναι πόλεμος μέσων και μεθόδων. Χωρίς να έχουμε γνώσεις στρατιωτικής θεωρίας, νομίζω ότι αυτή η μέθοδος που υποδεικνύουμε, πιθανόν να είναι η αποτελεσματικότερη όλων.
