Κλείνει σε λίγες μέρες το 2022, μια χρονιά που θα θυμόμαστε για χρόνια, κυρίως για το ξεκίνημα του πολέμου στην Ουκρανία και το άνοιγμα μιας νέας ιστορικής φάσης για ολόκληρο τον κόσμο.
Το 2022 κλείνει στη χώρα μας μέσα σε ένα φόντο που το χαρακτηρίζει το τέλμα, η προχωρημένη σήψη, τα σκάνδαλα, το άρωμα Καϊλή, η κυνική ιδιοτέλεια του πολιτικού συστήματος (ακούμε για καλάθι του νοικοκυριού, αλλά ακούμε και για μισθούς αστρονομικούς σε στελέχη του κομματικού, κρατικού και ευρωενωσιακού μηχανισμού). Επειδή βέβαια είναι γιορτές και, κυρίως, προεκλογική περίοδος, πέφτουν και κάποια επιδόματα στα πλέον αδύναμα τμήματα της κοινωνίας. Αυτό είναι το ντεκόρ της γενικής κατηφόρας και συρρίκνωσης βασικών ποιοτικών στοιχείων (που φυσικά έχουν και ποσοτική διάσταση), όπως κυριαρχία, οικονομία, πληθωρισμός, κόκκινα δάνεια και αύξηση επιτοκίων, τιμάριθμος, αλλά και κοινωνική συνοχή, ελπίδα, μέλλον, πολιτισμός και τόσα άλλα.
Με μια λέξη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κατάσταση από κάθε πλευρά μοιάζει, και ουσιαστικά είναι, μπλοκαρισμένη. Εθνικά και κοινωνικά, με αφόρητες πιέσεις από τον εν ενεργεία και σε πλήρη εξέλιξη «μεγάλο αναδασμό», ο οποίος εμπλέκει την περιοχή και τη χώρα μας. Με ένα πολιτικό σκηνικό στομωμένο και αποστειρωμένο, υπό την έννοια της μη δυνατότητας να εκφραστεί πραγματικά η κοινωνία. Επειδή κατά τα άλλα είναι ιδιαίτερα νοσηρό και αρρωστημένο, βουτηγμένο στη σαπίλα και τη διαφθορά και εξασκημένο στο μεγάλο και αδιάκοπο ψέμα – σε βαθμό που δημιουργείται η ροπή να μας κοροϊδεύουν ανοικτά, μπροστά στα μούτρα μας, χωρίς να φοβούνται την αντίδρασή μας.
Μπλοκαρισμένη και σημαδεμένη κατάσταση. Με μια ιθύνουσα τάξη αποτελούμενη από μερικές ελίτ (πολιτικές και οικονομικές) που συνέδεσαν και συνεχίζουν να συνδέουν τα ιδιοτελή συμφέροντά τους με ό,τι παραγγείλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ευρωκρατία και –μην σας φανεί παράλογο– με ό,τι συμφωνηθεί με τον «κακό γείτονα». Χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανένα όραμα, πέρα από το «ό,τι φάμε ό,τι πιούμε…». Με κυνισμό και αδιαφορία για το μέλλον του τόπου.
Μπλοκαρισμένη και με μιαν άλλη έννοια, που μας την αναγγέλλουν χωρίς αιδώ: Αυτό έχουμε, ναι, μπορεί να είναι σάπιο, δεν υπάρχει όμως κάτι άλλο πέρα από αυτό. Βολευτείτε, προσαρμοστείτε, γιατί αλλιώς οδηγείστε στον Καιάδα. Κυνικός πραγματισμός, που καλύπτει τη μεγάλη φαγοκυττάρωση που συντελείται μπροστά στα μάτια μας: Οι πλέον ισχυροί εξοντώνουν τους μεσαίους, όλους τους ενδιάμεσους, ενώ έχουν ήδη κάψει και συνεχίζουν να καίνε τους πιο αδύναμους. Είναι η διαδικασία της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, που καταναλώνει παγκόσμιους πληθυσμούς, ηπείρους, και φυσικά ολόκληρες χώρες. Τώρα μάλιστα, ξεκινώντας από το 2022, μεγάλες «μηχανές», μεγάλα μπλοκ κοσμοκρατορικών διαστάσεων και δυνάμεων συγκρούονται ήδη. Οι πλέον ισχυροί λένε: Διαλέξαμε πλευρά, τάχα τη «σωστή», και κάτω από τη φτερούγα της συνεχίζουμε και διευκολύνουμε τη «φαγοκυττάρωση» μέσα στη σαπίλα που μας πλουτίζει. Εσείς, ο ετερόκλητος όχλος, ο λαουτζίκος, οι κομματιασμένοι και ακρωτηριασμένοι άνθρωποι, άνθρωποι που σας έχουμε στερήσει την κοινωνικότητα (και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε), απλά προσαρμοστείτε σε αυτό το παρόν, το ατέρμονο, το ακίνητο, το χωρίς κανένα καλύτερο μέλλον. Με αυτήν την έννοια, τέλους χρόνου, κατά το «τέλος της ιστορίας».
Όμως την ιστορία, την πρόοδο, την πορεία προς την ελευθερία, το καλύτερο αύριο, την ευημερία, την εθνική και λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την κουβαλούν στους ώμους τους οι πολλοί, οι λαοί. Όπως δεν τελειώνει η ιστορία (συγχρόνως βέβαια «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή»), έτσι δεν τελειώνει, δεν παγώνει και ο χρόνος. Παρόλο που σκοτεινιάζει ο ορίζοντας, συγχρόνως και με αντιφατικό τρόπο, με μεγάλο κόστος, αλλά αδιαμφισβήτητα, ό,τι και λένε περί του αντιθέτου οι μαύρες –στην ουσία– ελίτ, επωάζονται τα στοιχεία μιας νέας συνείδησης. Και αυτό είναι το πιο ελπιδοφόρο στοιχείο για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την επιβίωση των λαών και εθνών μέσα στην πολλαπλότητά τους, για έναν καλύτερο κόσμο. Για να μπει ένας αποφασιστικός φραγμός στο «μαύρο» που έρχεται με φόρα.
Δεν θέλουμε να σας μαυρίσουμε την ψυχή. Το αντίθετο: Εντελώς ανθρώπινα και με αγάπη για τη ζωή, λέμε ότι υπάρχει ελπίδα, υπάρχει φως, υπάρχει ανθρωπιά, υπάρχει η κοινή αίσθηση ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στην τροχιά που προγραμματίζουν.
Γιορτινές μέρες. Ευχές για καλύτερο αύριο για όλους και όλες.
Θα τα ξαναπούμε στις 7 Ιανουαρίου 2023.
Να ’στε καλά, εσείς και οι οικείοι σας, με υγεία, και κυρίως με κουράγιο!
