Όταν ο Τόμσεν αποκαλύπτει το deal του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Το άρθρο του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ -και συστηματικού συνομιλητή του Σόιμπλε- Πολ Τόμσεν στο blog του Ταμείου ήταν γραμμένο σε άψογα ελληνικά. Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες αδέξιες διατυπώσεις -δεν γράφουμε «4 τοις εκατό», χρησιμοποιούμε το σύμβολο %- ο μεταφραστής του έκανε φιλότιμες προσπάθειες να αποδώσει ένα κείμενο που απευθύνεται στο ευρύ ελληνικό κοινό. Συνεπώς, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι «αποδέκτης των θέσεων του Π. Τόμσεν δεν είναι η ίδια, αλλά οι άλλοι θεσμοί, οι οποίοι ήδη εκφράζουν την αντίθεσή τους», δεν στέκει.
Ωστόσο, πολύ πιο… σουρεαλιστικός είναι ο κυβερνητικός ισχυρισμός ότι «ο Π. Τόμσεν ζητά, επί της ουσίας, την εφαρμογή διαφορετικού προγράμματος από το συμφωνημένο. Οι θέσεις που διατυπώνονται στο εν λόγω άρθρο, απέχουν ριζικά από τα όσα έχουν συμφωνηθεί». Τι λέει, όμως, ο Τόμσεν; Τρεις τουλάχιστον φορές επαναλαμβάνει τη φράση: «Tα νούμερα πρέπει να βγαίνουν». Ποια νούμερα; Αυτά που αναφέρει το 3o Μνημόνιο, το οποίο υπερασπίζεται η κυβέρνηση περίπου ως το αντίθετο αυτού που λέει ο Τόμσεν. Ο «κακός» Τόμσεν γράφει ότι «για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3½ τοις εκατό του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5 τοις εκατό του ΑΕΠ». Ήτοι, μέτρα 7-9 δισ. ευρώ μέχρι το 2019. Μήπως η Κομισιόν, η ΕΚΤ, ο ESM έχουν παραιτηθεί από την απαίτηση αυτή και δεν το έχουμε καταλάβει; Υπαινίχθηκαν τίποτα τέτοιο οι επίτροποι Μοσκοβισί και Ντομπρόβσκις ή ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ και δεν το πήραμε είδηση;
Προφανώς όχι. Απλώς ο Τόμσεν επανέλαβε, με τα πιο λιανά ελληνικά που κατάφερε να επιστρατεύσει, αυτό που λέει η προϊσταμένη του Λαγκάρντ από τον περασμένο Οκτώβριο και στην κυβέρνηση και στους ευρωπαίους δανειστές. «Όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς την ελάφρυνσή του, και από την άλλη μεριά, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και να γίνουν δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις».
Που σημαίνει ότι για το ΔΝΤ το ζήτημα δεν τίθεται ως δίλημμα «ή οι Ευρωπαίοι κόβουν χρέος ή η κυβέρνηση κόβει συντάξεις». Απαιτούνται και τα δύο, λέει ο Τόμσεν, αποκαλύπτοντας -χωρίς να το λέει ευθέως- το deal που έχει ήδη κάνει το ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους για μια… τρυφερότατη παρέμβαση στο χρέος, στη φιλοσοφία του reprofiling (αναδιαμόρφωση) που προβλέπουν οι νέοι κανόνες του για δανεισμό χωρών.
Απ’ αυτό το deal -έστω κι αν υπάρχουν αποκλίσεις στα μαθηματικά των δανειστών, ύψους περίπου 900 εκατ. ευρώ- προκύπτουν ως μονόδρομος οι περικοπές στις συντάξεις που περιγράφει ο Τόμσεν. Τα πλεονάσματα απαιτούν σίγουρες περικοπές δαπανών, όχι υποθετικές αυξήσεις φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων. Αλλιώς δεν βγαίνουν. Σε τελική ανάλυση, το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το ίδιο το μνημόνιο που έχει συνομολογήσει και τα πλεονάσματα που προβλέπει.
Πόσο πιο απλά μπορούσε να το πει ο Πολ Τόμσεν;
